但不必是你自己的痛苦

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นความเจ็บปวดของคุณเอง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

ตราบใดที่ช่องว่างไม่ใหญ่คุณสามารถไม่ต้องกังวล อย่างไรก็ตามหนังสือเหล่านี้ทั้งหมดสําหรับการฝึกอบรมเป็ดแมนดาริน พวกเขานั่งอยู่ในห้องหนังสือสักครู่และท้องฟ้าก็มืดลง คืนนั้นเงียบมาก มันค่อนข้างไม่มีอะไรเกิดขึ้น วันต่อไป หนิงเยี่ยนเพิ่งลุกขึ้น ไข่มุกก็วิ่งไปข้างกายหนิงเยี่ยน "คุณป้า ตอนที่บ่าวเปิดประตูตอนเช้า ก็พบว่ามีจดหมายอยู่หน้าบ้าน ” เจินเจินพูดแล้วหยิบจดหมายออกมาวางตรงหน้าหนิงเยี่ยน ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความคาดหวังที่จะเชิญบุญ หนิงเยี่ยนพลิกดู โยนจดหมายให้เป็ดแมนดาริน: "ใส่มันขึ้น." ” "อ้อ" เป็ดแมนดารินถือจดหมายและเดินไปที่ห้องหนังสือ ใบหน้าของไข่มุกเต็มไปด้วยความผิดหวัง เขาแอบถลึงตาใส่เป็ดแมนดาริน แววตาของยวนหยางตายไม่ได้เปลี่ยนไปเลยสักนิด ...... "ท่านป้า ท่านไม่คิดจะไปดูบัตรเชิญของตระกูลเก่อหรือ" เป็ดแมนดารินเดินตามหลังหนิงเยี่ยน ไปถามขึ้นกะทันหัน หนิงเยี่ยนหยุดฝีเท้าแล้วหันกลับไปมองยวนยาง "ทําไมต้องไปด้วย" ” "..." เห็นชัดๆ ว่าหลายวันมานี้เขาสนใจเรื่องตระกูลเก่อมาก ตอนนี้มีโอกาสที่จะไปที่บ้าน Ge ไม่ไป ไม่เข้าใจจริงๆไม่สามารถเข้าใจโอ้! "ไม่ต้องรีบร้อน" หนิงเยี่ยนรู้สึกว่าตอนนี้เธอควรจะไปชิงกุ้ยฟางแล้วดูว่าหนิงเชียนฉือกลับมาหรือยัง มีบางอย่างที่ควรพูด "ข้าออกไปก่อน พวกเจ้าไม่ต้องตามไปหรอก" หนิงเยี่ยนพูดแล้วเดินออกจากลานเล็กไป เป็ดแมนดารินหยุดฝีเท้าและหันหลังกลับและเดินไปที่ห้องโถงดอกไม้ ไข่มุกก็หยินและหยางกล่าวว่าแปลก: "บางคนโอ้โชคจะดีกว่า แต่ที่มัน." ” "..." เป็ดแมนดารินไม่สนใจคําพูดเปรี้ยวของไข่มุก การได้รับความแค้นของหญิงชราไม่ใช่ว่าจะถูกผู้คนเกลียดชัง ไม่อิจฉาใครก็เป็นแค่ผู้มีพรสวรรค์ และ... มีหนังสือหลายเล่มที่จะจัดการในห้องหนังสือ และเธอก็ไม่มีเวลามาคิดเรื่องพวกนี้ ， 。 หนิงเยี่ยนเดินออกจากลานเล็ก ลมหนาวพัดมาจากด้านนอก ใบในถนนเปลี่ยนเป็นสีเหลือง ลมตกลงมาบนพื้นดินเมื่อลมพัด คนไปมาเปิดตาตาบอดกับใบ, การค้า, การเดินทาง, ไม่ว่างสําหรับชีวิต. การอาศัยอยู่ในเมืองหลวงไม่ใช่เรื่องง่าย ถ้าเขาไม่คว้าโอกาสหาเงินทุกครั้ง เขาคงไม่สามารถเติมท้องได้เต็มที่ หนิงเยี่ยนเดินท่ามกลางฝูงชน คิดจะหารถม้า แต่... เดินไม่กี่ก้าวถูกเป่าโดยลมไม่ต้องพูดถึงค่อนข้างสะดวกสบายดังนั้นไม่ต้องการที่จะใช้เกวียน เมืองหลวงในตอนอายุนี้ไม่เหมือนคนรุ่นหลัง ที่สามารถวาดวงแหวนเจ็ดวงได้โดยตรง นอกวงแหวนที่สองในเมืองหลวงคือหมู่บ้านในเขตชานเมืองของเมืองหลวง ดังนั้นเดินไปทางหนิงเชียนฉือ ถึงแม้จะลําบากนิดหน่อย แต่ก็ไม่ได้เดินไม่ได้ เมื่อเดินไปตามถนน หนิงเยี่ยนถึงได้มีเวลาชมเมืองหลวงให้ดี ภาพแม่น้ําชิงหมิงเป็นเหมือนตอนนี้ ข้ามสะพานโค้งไม่กี่และมาถึงที่อยู่อาศัยของหนิงเฉียน หนิงเยี่ยนเคาะประตู ครั้งนี้คนที่เปิดประตูยังคงเป็นหนิวหนิว "ถ่อมตัวกลับมาหรือยัง?" พอเห็นหนิวสอง หนิงเยี่ยนก็ถาม หนิวสองโบกศีรษะ หากมานายท่านจะต้องไปอยู่ฝั่งของต้าเหนียงอย่างแน่นอน ไม่รู้ว่าถูกเรื่องอะไรทําให้ล่าช้า "ได้สิ งั้นข้าเข้าไปคุยกับสวีซื่อ" หนิงเยี่ยนไม่แม้แต่จะเรียกแม่หนิวสองก็ไม่รู้สึกแปลกใจ หากเขามีแม่แบบนี้ ไม่แน่ว่าอารมณ์จะรุนแรงขึ้นมา ก็ฆ่าคนทันที เป็นไปได้อย่างไรที่คนที่ทิ้งหมึกไว้จะมีชีวิตอยู่บนโลกนี้ มีรอยจับเล็บบนใบหน้าของสวีซื่อ ตอนนี้คุณกําลังถือกระจกเล็ก ๆ น้อย ๆ และทาครีมกับมัน พลังของฮูหยินเฉียวไม่เล็กเลย ไม่เพียงแต่จะเการอยแผลเป็นบนใบหน้าของสวีซื่อเท่านั้น แต่ยังดึงเส้นผมออกมาด้วย โชคดีที่คนในปีนั้นมีผมยาวและไม่กี่ของพวกเขาจะไม่ได้รับความสนใจมาก "ไม่เลว เลยมาเมืองหลวงแล้วยังจะได้งานกับคนอื่นอีก" เสียงของหนิงเยี่ยนดังมาจากด้านนอก สวีซื่อลุกขึ้นยืนทันที หนิงเยี่ยนมองหนิงเยี่ยน แววตาหลบไปหลายต่อหลายครั้ง นางไม่รู้จริงๆ ว่ากีบเท้าต่ําต้อยผู้นี้ถูกฮ่องเต้ชี้ให้สังหารเทพหากรู้ ก็คงจะไม่พูดเหลวไหลต่อหน้าฮูหยินเฉียวอีก ตอนนี้เมื่อต้องเผชิญหน้ากับหนิงเยี่ยน ในใจก็รู้สึกผิดขึ้นมา หนิงเยี่ยนยื่นมือออกไปบีบคางสวีซื่อ "หน้าตาไม่เลวเลย จริงๆ แล้วข้าเห็นรอยฟกช้ํามากแต่... ถ้าคุณต้องการที่จะเสียชื่อเสียงและบอกฉันว่าฉันมีวิธีการไม่ได้มองหาสิ่งที่นางโจเธอไม่ดี ” หนิงเยี่ยนพูดอ้อมค้ําทําให้สวีซื่อตกใจมาก สวีซื่อรู้ว่าหนิงเยี่ยนกล้าพูดแบบนี้ ก็ทําได้แน่นอน อย่างไรเสีย... คนผู้นี้ถูกแม่ทัพลู่ปกป้องไว้ เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ซูซื่อยิ่งไม่โกรธคนอย่างแม่ทัพลู่จะคู่ควรกับขาโคลนของหมู่บ้านได้อย่างไร แม้แต่ตัวเขาเองก็ดีกว่ากีบต่ําต้อยนี้ ใช่แล้ว... สวีซื่อก็ยังไม่ถึงสี่สิบ บวกกับเกิดมาดี อยู่คนเดียวย่อมต้องคิดอะไรบางอย่าง คนอย่างแม่ทัพลู่มีผู้คนไม่น้อยที่คิดถึง สวีซื่อ... อะแฮ่ม! ความคิดของคนที่ขาดสตริงในสมองเป็นที่เข้าใจโดยคนปกติ หากไม่ระวัง สวีซื่อก็พูดในใจออกมา ตอนที่ร้อนรนคนก็ไร้สมองที่สุดยิ่งไม่ต้องพูดถึงสวีซื่อไม่เคยคิดอะไรนี้มาก่อน ถูกหนิงเยี่ยนชี้นิ้วมารังแกแบบนี้ บวกกับเจียผอจื่อไม่อยู่ ไม่มีความคบครวญค์แล้ว สวีซื่อสบถออกมาตรงๆ "ยัยเด็กเวร เจ้าแค่โชคดีมาก ที่สามารถทําให้แม่ทัพลู่ใช้ได้ แต่แค่นี้แหละ แม่ทัพเหวินที่แม่ทัพลู่ชอบ เจ้า... แต่มันเป็นเครื่องมือให้กําเนิดเด็กจริงๆคิดว่านายพลจะปกป้องคุณ? หากฉลาดกว่านี้ ก็คุกเข่าลงกับข้า บางทีข้าอาจจะให้น้องชายเจ้าดูแลเจ้าอยู่หลายส่วน ฮึ่ม ถ้าข้ายังเด็กอยู่กี่ปี จะมีอะไรให้เจ้าอีก ” เมื่อสวีซื่อพูดจบ ห้องโถงก็เงียบลงทันที "..." หนิงเยี่ยนพูดไม่ออก เธอโง่จริงๆที่จะเถียงกับคนโง่ ยิ่งกว่านั้น สวีซื่อเพิ่งจะพูดอะไรบางอย่าง เธออายุเท่าไหร่? ลู่หานจางจะชอบเธอเหรอ? แม่เอ้ย... หนิงเยี่ยนเกือบจะอ้วกแล้ว นางไม่ได้เลือกปฏิบัติกับความรักของพี่น้อง แต่สวีซื่อเป็นคนไร้สมองเช่นนี้ หากยังทําต่อไปเช่นนี้ต่อไป สายตาจับจ้องไปที่เหอเหมียว ราวกับหลังจากที่เสี่ยวเหอเหมียวเดินตามสวีซื่อไป สวีซื่อก็ยิ่งเบาลง "หนิวเอ้อ ลากต้นกล้านี่ออกไปขายที่หอค้ํา" "อะไรนะ เจ้ากล้าดียังไง..." ดวงตาของสวีซื่อเบิกกว้าง โกรธจนแทบหายใจไม่ออก แต่หนิวเอ้อแบกเสี่ยวเหอเหมียวออกไปแล้ว เห็นริมถนนมีเป้าหมายหนูหัวหนู จึงไม่ได้เดินไปยังหอครุ่นเยาวราช ขายต้นกล้าเหอเหมียวให้คนเดินผ่านไปมาโดยตรง เขาหันหลังกลับและเดินกลับบ้าน เขาต้องดูแลเขา ไม่อย่างนั้นภรรยาคนโตจะฆ่าสวีฮูหยิน และนายท่านของเขาจะต้องกตัญญู หนิงเยี่ยนจ้องสวีซื่ออยู่หลายรอบ "ต่อไปเจ้าก็อย่าพูดอีก เลยให้ข้าได้ยินเจ้าย้ายถูกหรือผิด พูดสิ่งที่ไม่ควรพูด ก็ทําให้เจ้าเป็นใบ้ ” สุดท้ายน้ําเสียงของหนิงเยี่ยนก็อ่อนโยนมาก หญิงชราคนนี้กล้าคิดถึงลู่หานจาง ดูท่าจะเป็นผู้ชายจริงๆ เอาเถอะ เอาคืนหนิงเฉาหยางให้เขา เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ หนิงเยี่ยนก็เดินไปที่เตา หญิงชราในห้องครัวไม่รู้จักหนิงเยี่ยน พอเห็นหนิงเยี่ยนมา ก็รีบวางงานในมือลง หนิงเยี่ยนไม่ถือว่าตัวเองเป็นคนนอก "ช่วงนี้คุณผู้หญิงชอบกินเผ็ด ยังมีของที่กินหนักๆ อย่างต้นหอมขิงกระเทียมกระเทียม หลายวันมานี้ซื้อของพวกนี้มา ” "..." หญิงชราเวียนหัว นี่มันอะไรกัน กินได้ไหม? หลังจากกินมาหลายวันแล้วคงไม่สามารถออกไปพบใครได้ ในใจกําลังสงสัย อยู่ๆ ก็สบตากับกล้ามเนื้อของหนิวเฝ่ย Niu 2 เห็นหญิงชราไม่ตอบตาวัวจ้องมองและกล่าวว่า"ได้ยินหรือไม่ในอนาคตทั้งหมดเป็นกระเทียม." ” "เสี่ยวเสี่ยว" หญิงชราตอบอย่างโง่งม วัวสองคู่ของความรักของกระเทียมลึกเขาจริงๆชอบสิ่งนี้ฮิฮิฮิ! สตรีในเมืองหลวงล้วนพิถีพิถันมาก สวีซื่อกินของพวกนี้ คาดว่าคิดจะพูดก็ไม่สนใจนาง หนิงเยี่ยนพอใจแล้ว เดินออกจากที่นี่ไป สวีซื่อไม่มีสาวใช้ จึงยังไม่ชินกับมัน ฉันรู้สึกไม่ดีทุกที่ที่คุณไป บวกกับทุกวันเป็นกระเทียม ออกไปแล้วก็ไม่มีใครสนใจนาง สวีซื่อค่อยๆ ไม่ออกไปแล้ว พอดีหนิงเยี่ยนพอใจแล้ว เมื่อกลับมาจากสวีซื่อ หนิงเยี่ยนอารมณ์ดีขึ้นหลายส่วน เดินไปตามถนนฟังเรื่องราวของนายพลลู่และนายเหวินต้องบอก นอกจากนี้ยังสามารถผสมกับคําไม่กี่คํา ตอบแบบสบาย ๆ ...... หนิงเยี่ยนไม่เคยรู้มาก่อนว่าใจตัวเองจะใจกว้างเช่นนี้ เธอสามารถล้อผมเล่นกับผู้ชายของเธอได้ ในความเป็นจริงเธอเป็นคนอารมณ์ดี ร้านค้าบนถนนล้วนมีประตูเปิด หนิงเยี่ยนเดินเข้าไป เห็นเสื้อผ้าหน้าใหม่สไตล์ส่วนใหญ่ยังคงเหมือนเดิม สี, มีสีใด ๆ. แต่... สิ่งที่ดึงดูดความสนใจของหนิงเยี่ยนคือวัสดุ มีผ้าไหมบริสุทธิ์, ผ้าฝ้าย, และผ้าฝ้ายและผ้าไหมผสมกับผ้าทอ. คนในครอบครัวมาจากอ่าวโกวจื่อ เสื้อผ้าบนตัวพูดจริงๆ ก็ไม่ได้พกมามาก หนิงเยี่ยนเลือกเสื้อผ้าหลายชุด ตอนที่จ่ายก็สัมผัสได้ถึงความแตกต่างระหว่างอําเภอทงกับเมืองหลวง เสื้อผ้าแพงขึ้นหลายเท่า แต่ว่า เรื่องนี้ก็ทําอะไรไม่ได้ แล้วเมืองหลวงก็มีเงินอยู่แล้ว

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

แต่ไม่จำเป็นต้องเป็นความเจ็บปวดของคุณเอง

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.