皮皮岛位于泰国南部的安达曼海，由大皮皮和小皮皮组成，这一片美丽海域是怒

皮皮岛位于泰国南部的安达曼海，由大皮皮和小皮皮组成，这一片美丽海域是怒江的入海口。游客们通常住在大皮皮岛上，两座岛由一条“走廊”连接起来。这条走廊就是皮皮岛最热闹的地方，很多旅店、餐厅、酒吧、潜水学校、旅行代理和小摊贩，密集地分布在小巷左右。走廊两边是两个非常漂亮的海湾，一个叫罗达拉木湾(Ao Lo Dalum)，一个叫通赛湾(Ton Sai Bay)，在这两个海湾之间往返只要步行10分钟，相当悠闲写意。这儿最大的诱惑之一就是温暖湿润的气候——年平均气温28℃，温差很小。

游客喜欢选择下午时分在普吉岛码头坐上去往皮皮岛的游轮(单程票价约为350泰铢，折合人民币73元)，我们也不例外。游轮上几乎全是白皮肤蓝眼睛的西方面孔，欧美人士对皮皮岛的热爱可见一斑。沿途海景美不胜收，大约一个半小时后，游轮就能到达大皮皮的码头通塞湾。一眼望去，很难想象这里曾经在2004年遭受过大海啸的袭击——当时陆地有70%的建筑被毁。下了游轮，发现旅店的伙计已经在码头等候多时。旅店的老板还热情地送上一张岛上的地图。休整一番之后，正好可以去罗达拉木湾的海滩发呆、看日落。在海边，天黑没有明显的界限，刚才还是一片夕阳映海的景象，只消一眨眼的功夫，就很难分辨哪里是海哪里是天了。

第二天清晨，安静的街道与夜晚相比少了几分喧闹，空气也充满了闲适和浪漫的气氛，鸟儿在树上自娱自乐地唱歌，猫儿在路旁打着盹儿。走在松软的沙滩上，感受脚丫被细沙温柔抚摸的感觉，有种说不出的舒服。循着烤面包的香味，傻子都能找到一家小店，吃一顿美味的早餐。酒足饭饱之后，便向传说中的玛雅湾挺进——莱昂纳多-迪卡普里奥主演的电影《海滩》就是在这里取景的。电影里的椰子树和房屋都是另外搭建的，但湛蓝的海水和影片中一样清澈，透过强烈阳光可以看见水底悠游的鱼儿。因为三面都是悬崖，这里成了丝毫不受尘世污染的世外桃源。举起相机随便按下快门，任何一张照片都可以当风光明信片。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เกาะพีพีในไทยภาคใต้ทะเลอันดามัน ก่อตั้งขึ้นโดยพีพีพีพี บริเวณนี้สวยงามเป็นปากสาละวิน นักท่องเที่ยวมักจะพักบนเกาะพีพี เกาะสองเกาะที่ประกอบด้วยการเชื่อมโยง "ภายใน" การเชื่อมโยงไปเกาะพีพีของนิยมสถาน ในโรงแรม ร้านอาหาร บาร์ โรงเรียนสอนดำน้ำ ตัวแทนท่องเที่ยว และ unincorporated ธุรกิจ หนาแน่นไปกระจายในสนามรอบ ๆ มีสองอ่าวที่สวยงามมากด้านใดด้านหนึ่งของระเบียง ชายคนหนึ่งชื่อโลดาลัมอ่าว (อ่าวโลดาลัม), เรียกว่าอ่าวต้นไทร (อ่าวต้นไทร), เพียง 10 นาทีระหว่างอ่าว Freehand ค่อนข้างสบาย ๆ เทมป์เทชันส์ที่ใหญ่ที่สุดที่นี่คือความอบอุ่น และชื้นอากาศ - อุณหภูมิเฉลี่ย 28 c อุณหภูมิแตกต่างกันไปเล็กน้อย นักท่องเที่ยวต้องนั่งท่าบ่ายในภูเก็ตเกาะพีพีเกาะล่องไป (ค่าโดยสารเที่ยวเดียวเป็นประมาณ 350 บาท เท่ากับ 73 หยวน), และเราจะมีข้อยกเว้น ครูเกือบทั้งหมดแม้สีขาวตาสีฟ้าชาวตะวันตกเห็นรักตะวันตกของเกาะได้ พร้อมวิวทะเลสวยงาม ประมาณ 1.5 ชั่วโมงหลังจากล่องเรือท่าเรือที่จะมาถึงเกาะพีพีอ่าวต้นไทร อย่างรวดเร็วก่อน มันจะยากที่จะจินตนาการว่าเมื่อโจมตีสึนามิในปี 2004 – เมื่อที่ดิน 70% ของอาคารได้รับความเสียหาย ได้ออกเรือล่องเรือ ดิสคัฟเวอรี่ลอดจ์เพื่อนรอที่ท่าเรือ นายอินน์ยังใหม่ ๆ ส่งแผนที่ของเกาะ หลังแท้ จะไปอ่าวโลดาลัมหาด Daze ชมพระอาทิตย์ตก บนชายหาด ขอบมืดไม่ชัด หรือเพียงแค่พระอาทิตย์วิวทะเลอมได้เพียงชั่วพริบ ยากที่จะบอกซึ่งเป็นทะเลที่เป็นวันเก็บ เช้าวันถัดไป ถนนเงียบ และบิตน้อยกว่าเสียงดังกว่าคืน และอากาศเต็มไป ด้วยบรรยากาศเงียบสงบ และโรแมนติก นกจะร้องเพลงเพื่อความบันเทิงตัวเองในต้น หลับอยู่แมวบนถนน เดินเท้านุ่มทราย ทรายอ่อนโยนสัมผัสความรู้สึกความรู้สึก ชนิดของ unspeakable ตามกลิ่นขนมปัง เบเกอรี่คนโง่สามารถพบได้ในร้านขนาดเล็ก รับประทานอาหารเช้า หลังอาหารค่ำ พวกเขาเดินไปยังอ่าวมาหยาตำนาน – ฟิล์มดิคาปริโอ Leonardo หาดถูกยิงที่นี่ ภาพยนตร์ที่ต้นมะพร้าวและบ้านสร้าง แต่น้ำทะเลสีฟ้าใสและฟิล์ม ผ่านแดดสามารถมองเห็นปลาว่ายใต้น้ำ เนื่องจากหน้าผาฝั่ง ในวิธีที่ไม่ปนเปื้อนโดยเอิร์ทลี่พาราไดซ์ ยกเพียงกดชัตเตอร์ของกล้อง การถ่ายภาพใด ๆ ได้เมื่อโปสการ์ดสวยงาม