估计是没料到罗迦会这么快召见芳菲，传旨的人到了，女官还没有人影。只老妇

估计是没料到罗迦会这么快召见芳菲，传旨的人到了，女官还没有人影。只老妇比划着，芳菲又听不懂，无法与之沟通。好不容易，总算通知了女官赶来，但是仓促之间来不及替她梳妆打扮，这里又没有适合小女孩子穿的衣服，只得随意给她找了一件稍稍好点的宫女的服饰替她换上，拉了她就出门。
那个大脑门的女孩子一出现，众人就笑了。衣服太长，个子太小，她走得急，踩着裙摆，一个踉跄，女官伸手不及，她摔了个狗啃泥。站起来时，头上已经起了老大一个包。
“不是都说大燕的公主受过严格的礼仪训练么？”
“她的两位姐姐走路可不像她……”
“她就像个野丫头……”
“这小家伙，也太丑了吧？跟姐姐们丝毫也不像……”
妃嫔们乐不可支，窃窃私语，仿佛在欣赏一只突然窜到人堆里的猴子，两位公主也为小妹的举止羞得满脸通红，扭过头不敢看她。
芳菲的目光落在两位公主身上，真真是“他乡遇故知”，尽管昔日没有亲昵的亲情，但远在千里之外的异国，这两张唯一熟悉的面孔却给了她极大的安慰，她眼中露出欣喜之色，大声地喊：“公主，公主……”
她要奔跑过去，女官却牢牢捉住她的手，两位公主都移开目光，视而不见。小小的孩子呆在原地，咬着手指，不明白“熟人”为什么也会如此冷漠。
她一转头，这时才看到上位居中而坐的人——真好，也是熟人。她欢呼着，正要叫一声“罗迦”，却忽然想起女官的戒尺，嗫嚅着，不敢作声，只眼巴巴地看他面前是否有可口的糕点。
罗迦哈哈大笑着站起来：“看看，这就是本王新收的圣处女公主……”罗迦将“圣处女”三个字拉得老长，众位妃嫔一起交换了一下眼色，脸上的笑容慢慢淡去了不少，无不充满了迷惑。她们中的一些人是知道那个祭品的典故的，尤其是一些年长者，陛下，他这是什么意思？
罗迦却浑然不在意嫔妃们探询的目光，兴致盎然地盯着那个惊惶如小白鼠一般的小东西，她的目光落在精美餐桌上，看着琳琅满目丰盛的食物：糕点，瓜果、鸡鸭鱼肉……然后，用力地吞了口口水。这一路上，她梦寐以求的便是这些东西，现在，终于，看到了。
“芳菲，你来自大燕国，你们是善于歌舞的民族，你的姐姐们都表演了，现在轮到你了，你要为朕表演什么？”
芳菲还没从美味佳肴的诱惑里清醒过来，她看一眼满屋子陌生的面孔，又看看两位公主冷漠的神情，加上罗迦，他看起来也不那么亲切了，忽然“哇”地一声就哭起来。
妃嫔们皱起了眉头，这个小鬼，一张口就哭，真是扫兴。
罗迦却笑起来：“看看，我们的芳菲公主表演的节目就是哭，嚎啕大哭。芳菲，这是你的拿手好戏么？”
女官见势不妙，一把拉住她，小声在她耳边恶狠狠地说：“再哭就把你关进黑屋子，活活饿死你。不许哭了，等一下就给你东西吃。”
芳菲果然停止了哭泣，因为她这一天什么东西都没吃，正饿得慌，眼珠子一转，又落在满桌子的美味佳肴上，眼巴巴的，手指又不由自主地放在嘴里，吸允起来。
罗迦夹起一只鸡大腿：“芳菲，想不想吃？”
她拼命点头，眼珠子顿时亮起来，想，想得要命。
“唱一首歌，就给你吃。”
她皱着眉头，没学过唱歌，也没学过写字，以前看到小宫女们陪着公主们玩耍，她想去，可是，人家总是推开她，嘲笑她“一边去，小肉球，别碍手碍脚”。她绞尽脑汁，搜肠刮肚，竟然什么都想不起来，嘴巴一张一合，就是不知道唱什么。她眼巴巴地盯着鸡腿，好一会儿，忽然开口，声音十分响亮，以至于罗迦和嫔妃们都吓了一跳。
“一只小熊呀呀呀，两只小熊嗷嗷嗷，三只小熊哇哇哇……”
罗迦笑得几乎从龙椅上摔下来，手一抖，筷子一歪，鸡大腿不小心掉下去。说时迟，那时快，芳菲肥嘟嘟的小身子忽然变得无比灵活，大步抢上前，蹲下身子，以迅雷不及掩耳之势就将鸡腿捡起来，放在嘴里就是一通大嚼。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประมาณการ Luojia ไม่ได้คาดว่าในเร็ว ๆ นี้เพื่อเรียกสิต Fangfei กับคนเจ้าหน้าที่หญิงยังไม่ได้คิด เพียงท่าทางผู้หญิง, Fangfei ไม่สามารถเข้าใจไม่สามารถสื่อสารกับพวกเขา ในที่สุดในที่สุดแจ้งเจ้าหน้าที่หญิงมาถึง แต่สายเกินไปสำหรับเธอที่จะรีบเร่งในระหว่างการแต่งเนื้อแต่งตัวที่พวกเขาไม่ได้มีเสื้อผ้าสำหรับสาวน้อยเธอได้ไปหานิด ๆ หน่อย ๆ สุ่มที่ดีกว่าสำหรับผู้หญิงแต่งตัวเธอใส่บน เธอดึงออกมา
ประตูสาวสมองปรากฏฝูงชนหัวเราะ เสื้อผ้ายาวเกินไปสูงเกินไปเธอเสียชีวิตเฉียบพลันเหยียบลงไปบนกระโปรงส่ายเจ้าหน้าที่หญิงออกจากการเข้าถึงเธอตกหลุมโคลน Gouken ยืนขึ้นเมื่อหัวได้เล่นแพคเกจเจ้านาย
"ไม่ Dayan กล่าวว่าเจ้าหญิงที่ได้รับการฝึกอบรมอย่างเข้มงวดมารยาทหรือไม่"
"เธอไม่ชอบเธอน้องสาวสองคนเดิน ...... "
"เธอเป็นเหมือนสาวป่า ...... "
"ผู้ชายคนนี้เล็ก ๆ น้อย ๆ ที่น่าเกลียดเกินไปใช่มั้ย? กับน้องสาวไม่ชอบ ...... "
นางสนมเป็นปลื้มกระซิบว่าถ้าดูลิงจู่ ๆ ก็เดินไปที่ฝูงชน แต่ยังสำหรับทั้งสองเจ้าหญิงโรแมนติกพฤติกรรมล้างด้วยความอับอายไม่กล้าหันหลังให้ มองไปที่เธอ
ตา Fangfei ลดลงเมื่อทั้งสองเจ้าหญิงบาร์บาร่าคือ "การฟื้นฟูดินแดนต่างประเทศ" แม้ว่าในอดีตจะไม่มีความรักที่ใกล้ชิด แต่อยู่ห่างไกลในต่างประเทศมากมายห่างออกไปทั้งสองเพียงใบหน้าที่คุ้นเคยให้สะดวกสบายที่ดีของเธอ ดวงตาของเธอสว่างขึ้นสีเสียงดังตะโกน: "ปริ๊นเซปริ๊นเซ ...... "
เธออยากจะทำงานในอดีตที่ผ่านมา แต่เจ้าหน้าที่หญิงจับมือของเธอแน่นทั้งสองเจ้าหญิงมองออกไปเปิดตาตาบอด เด็กเล็กอยู่ในสถานที่กัดนิ้วมือของเขาไม่เข้าใจว่า "ความใกล้ชิด" ทำไมจะหนาวมาก
เธอหันไปรอบ ๆ เท่านั้นที่จะเห็นแล้วนั่งอยู่ในหมู่คน - ดี แต่ยังคนรู้จัก เธอให้กำลังใจเป็นเรื่องเกี่ยวกับการโทรออก "Luojia" แต่ก็จำไม้บรรทัดเจ้าหน้าที่หญิงกระซิบกลัวที่จะทำให้เสียงเท่านั้นที่จะช่วยไม่ได้ดูเขาถ้ามีขนมอบแสนอร่อย
Luojia หัวเราะและลุกขึ้นยืน: "ดูนี้เป็นเจ้าหญิงบริสุทธิ์ศักดิ์สิทธิ์ของพระราชาองค์ใหม่ได้รับ ...... " Luojia ว่า "บริสุทธิ์บริสุทธิ์" ในชื่อดึงยาวหลายนางสนมร่วมกันแลกเปลี่ยนสายตา รอยยิ้มจางหายไปอย่างช้ามากทุกที่เต็มไปด้วยความสับสน บางคนมีความตระหนักในเรื่องของการเสียสละโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้สูงอายุที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวของคุณสิ่งนี้หมายความว่าอย่างไร
Luojia แต่ทั้งหมดไม่สนใจภรรยาแหย่ตาจ้องมองและความสนใจที่จะตื่นตระหนกทั่วไปเช่นหนูสิ่งเล็กน้อยที่ดวงตาของเธอลงบนโต๊ะอาหารรสเลิศ, ดูอาหารที่อุดมด้วยพราว: ขนมอบ, ผลไม้, ไก่ ปลาเป็ด ...... แล้วบังคับให้กลืนน้ำลาย วิธีนี้ความฝันของเธอคือการสิ่งเหล่านี้และตอนนี้ในที่สุดก็เห็น
"ฝางเฟคุณมาจากแยนขนาดใหญ่ที่คุณมีดีที่การร้องเพลงและประเทศชาติเต้นรำ, พี่สาวน้องสาวของคุณมีประสิทธิภาพและตอนนี้ก็ถึงตาของคุณคุณต้องแสดงให้เห็นสิ่งที่เป็นฉัน?"
Fangfei ไม่ได้มาจากสิ่งล่อใจของอาหารอร่อย ๆ ในการปลุกที่ เธอเห็นห้องเต็มไปด้วยใบหน้าที่ไม่คุ้นเคยแล้วที่เจ้าหญิงทั้งสองดูไม่แยแสบวก Luojia เขาไม่ได้ดูชนิดเช่นนั้นและก็ "ว้าว" เสียงเริ่มที่จะร้องไห้
นางสนมถูกขมวดคิ้วเด็กนี้เป็นหนทางปากที่น่าผิดหวังจริงๆ
Luojia แต่หัวเราะ: "ดูเรามีโปรแกรมที่น่ารักเจ้าหญิงโชว์ร้องไห้ร้องไห้ Fangfei นี้เป็นมือขวาของคุณมัน.?"
หญิงเจ้าหน้าที่ Xianshibumiao จับเธอและกระซิบข้างหูของเธอ ขอบกล่าวอย่างรุนแรง: "ร้องไห้ทำให้คุณออกเป็นห้องมืดคุณจะไม่ได้รับอนุญาตให้อดตายร้องไห้รอสักครู่จะทำให้คุณมีบางสิ่งบางอย่างที่จะกิน."
Fangfei จริงๆหยุดร้องไห้เพราะเธอไม่กินอะไรในวันนั้น การหิวลูกตาเปิดและลงจอดบนโต๊ะเต็มไปด้วยอาหารอร่อยอย่างช่วยไม่ได้และไม่ได้ตั้งใจนิ้วในปากของเขาดูดขึ้น
Luojia รับต้นขาไก่: "ฝางเฟต้องการที่จะกิน"
เธอพยักหน้าอย่างกระตือรือร้นลูกตาสว่างจู่ขึ้นคิดว่าคิดชะมัด
"ร้องเพลงให้คุณกิน."
เธอขมวดคิ้วไม่เคยเรียนรู้ที่จะร้องเพลงไม่เคยเรียนรู้ที่จะเขียนเคยเห็นผู้หญิงเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่มาพร้อมกับเจ้าหญิงกำลังเล่นเธออยากจะไป แต่คนมักจะผลักดัน เปิดให้เธอหัวเราะเยาะเธอ "ด้านลูกชิ้นขนาดเล็กไม่ได้เป็นในทางที่." เธอ racked สมองของเธอช้ำแม้กระทั่งสิ่งที่ไม่สามารถจำได้ว่าหนึ่งในปากผมไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่จะร้องเพลง เธอจ้องมองอย่างช่วยไม่ได้ไก่สักครู่ก็เปิดเสียงดังมากดังนั้น Luojia และนางสนมตกใจทั้งหมด
"ใช่ใช่ใช่หมีสองหมี Aoao คร่ำครวญหมีสาม yapping ...... "
Luojia หัวเราะเกือบตกจากบัลลังก์ปัดมือที่คดเคี้ยวตะเกียบ, ไก่ต้นขาบังเอิญตก เพียงแค่ในช่วงเวลาที่น่ารักเล็ก ๆ น้อย ๆ ของร่างกายอวบก็กลายเป็นความยืดหยุ่นมากวิ่งไปข้างหน้า, ร่างกายหมอบด้วยความเร็วฟ้าผ่าไก่จะหยิบมันขึ้นมาในปากของเขาคือการส่งผ่าน เคี้ยว