呼吸一口新鲜的空气，浑身通泰，这一次，发现自己是真正好了，全然无恙了。

呼吸一口新鲜的空气，浑身通泰，这一次，发现自己是真正好了，全然无恙了。他想起自己此行的目的，虽然还奇怪着那个奇特的芳菲，但还是决定先去找到那个北国最美丽的女孩再说。
少年人的热血在浪漫的脉搏里跳跃，他看着远方隐隐露出的尖顶的神殿，换了个方向，从这里走近道，要快得多。
黄昏的残阳照得一地春草生晖。
芳菲坐在高高的石凳上看对面巨大的棕榈树，树上已经有了花苞，过不了几天，就会开满黄色的小花，也预示着北国的狂欢节到了。每当棕榈树开花的季节，北国举国放假七天，大祭司会举行盛大的祭祀，祈祷这一年的风调雨顺。
也就是说，大祭司就快要回来了。
她不知道大祭司这次为何离开了那么久，以前，他从未这样长时间的出去。但是，狂欢节，他是肯定会回来的，这一点，毋庸置疑。
她微微咬着嘴唇，想起那个奇怪的王子，他走了么？是否还在这里游荡？心里忽然很急迫，想跟人说话，想跟他说话。这些年，她还没跟任何男子说过话呢。
心绪没来由的烦乱起来，她站起身，摇摇头，想摇掉这些古怪而可怕的想法。
前面是一大片的百花园，无数的花朵竞相盛放。她慢慢地走过去，少女的脚步，充满了一种难言的沉重。
远处的丛林里，一个人停下脚步，只能看到那个身影，白色纱衣的身影。少女的黑色长发在微风里轻漾，纱裙也随着微风轻轻飘摇。
是谁？是谁的如此美丽的身影？
他有点窒息，不敢继续往下走，只怔怔地看着那个背影。
一声画眉鸟的叫声，那么清脆，那么悦耳。他忽然想起小时候曾听小姐姐唱过的神歌：
愿她走过的路上点缀些青绿的荷塘
愿大树的浓荫遮掩这火热的炎阳
愿路上的尘土为荷花的花粉所调剂
愿微风轻轻地吹着，愿她一路吉祥
……
她呀，她是谁？
他的脚步和眼睛一样，牢牢地被固定住了，只是一个背影，哪怕只是一个背影，也让人痴了。他甚至不希望她转身过来，真的，不需要看到她的脸庞。
就一个背影已经足够了。
他隐匿在林间，不愿惊扰了她的脚步。
芳菲重新在高高的石凳上坐下。一本大大的书摊开，封皮上镶嵌着纯色的金箔，是一部详细的北国起源史，扉页是第一任祭祀的少女，百合花一般鲜艳的面庞，眼里充满温柔纯洁的笑意，那是为神献身时的崇高，可是，芳菲却觉得惧怕——她这两年已经明白自己呆在这里的使命，心里没有丝毫的神圣，只觉得怕，无比害怕。
一个人失望地走来，步履幽幽，没精打采，他刚从神庙那端过来。神庙隔着一条护城河，与世隔绝，外面早已有了严密的保护，所以，这边反倒十分宽松，并无任何障碍。
忽然见到芳菲，眼前一亮，就跑过来：“喂，芳菲，神殿那边静悄悄的，鬼影子都没一个……”
她脸上露出笑容：“怎会没人？”
“有吗？都是几个神神叨叨的老头子和两个穿着黑衣服的老大妈。他们都老得不能再老了，甚至我靠近了，也怀疑他们能不能听到声音，老花眼还能不能看到外面……”此外，别说漂亮姑娘，就连年轻小伙子也没有了。
他气鼓鼓地来到她身边坐下：“芳菲，快告诉我，那个美丽的女孩究竟在哪里？”
她咬着嘴唇：“我不知道。”
他严重地怀疑起来：“这是一个谎言，是不是？这里，根本就没有什么北国最美丽的女孩……”他眼珠一转，忽然落在芳菲手里的书上——摊开的页面上，是一个美轮美奂的女孩。女孩也是一身白色的纱衣，头上戴着一个大大的花环，温顺如一只刚刚出生的小羊羔。尽管隔着一层画纸，她眼里的柔波，善良的光辉，仿佛会折射到人的心里。
“天啦！”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลมหายใจ และทองไท เวลานี้ พบว่าตัวเองมีดีจริง ๆ ปลอดภัย เขาจำได้ว่า วัตถุประสงค์ของเขาเยี่ยมชม แม้ว่ามันจะแปลกที่ดอกไม้แปลก แต่ตัดสินใจจะไปหาสาวสวยในนอร์ทแลนด์ในหนุ่มกระโดดเลือดของมนุษย์ชีพจรโรแมนติก เขาดูรวย ๆ เผยยอดแหลมวัดระยะ เปลี่ยนทิศทาง ตัดจากที่นี่ จะเร็วมากดวงอาทิตย์ยามเย็นส่องหญ้าน้ำพุและแสงแดดน่ารักที่นั่งอยู่บนเก้าอี้สูงตรงข้ามปาล์มใหญ่ แล้วมีตาบนต้นไม้ กี่วัน จะเป็นดอกไม้สีเหลืองขนาดเล็ก นอกจากนี้ทางตอนเหนือของงานรื่นเริง ฤดูดอกต้นไม้ปาล์ม เจ็ดวัน ฮอลิเดย์ชาตินอร์ทแลนด์จะถือพิธีกรรมแกรนด์ของปุโรหิต สวดมนต์สำหรับสภาพอากาศที่ดีปีนี้นั่นคือ ปุโรหิตกำลังจะกลับมาเธอไม่รู้ว่าทำไมสูงปุโรหิตจะนาน ก่อน เขาไม่เคยออกมานาน อย่างไรก็ตาม งานรื่นเริง เขาแน่นอนจะกลับมา นี้แน่นอนเธอกัดริมฝีปากของเธอ จำได้เจ้าชายแปลก ไม่เขาหรือไม่ ยังคง หลงที่นี่ ฉันเร่งด่วน ต้องการคุย คนคุยกับเขา ปี เธอไม่ได้พูดกับคนหนึ่งคนใดจิตใจอารมณ์เสียไม่มีเหตุผล เธอลุกขึ้นยืน ส่ายหัว พยายามสลัดความคิดเหล่านี้แปลก และน่ากลัวด้านหน้าเป็นสวนขนาดใหญ่ แข่งขันบานดอกไม้นับไม่ถ้วน เธอค่อย ๆ เดินผ่าน สาวเท้า เต็มไป ด้วยความหนักนิรนามป่าในระยะไกล เป็นคนหยุด เพียงเพื่อดูรูป รูปสีขาว สาวผมดำมากเกินไปเบาในสายลม ชุดจะค่อย ๆ เอนเอียงในสายลมมันคือใคร รูปสวยคือใครเขาเป็นบิตสำลัก กล้าไม่ไป อย่าลืมดูเรียกนกนักร้องหญิงอาชีพ คมชัดดังนั้น เพื่อให้ฉัน เขาจำได้เมื่อเราฟังเพลงร้องน้องสาว:ให้เธอวิธีประดับของผลไม้ของสระบัวร่มเงาของต้นไม้ที่ซ่อนอยู่เบื้องหลังที่ fiery เดินทางบางส่วนถนนอาจฝุ่นละอองเกสรจากโลตัสโอนพฤษภาคมสายลมพัดเบา ๆ และต้องการเธอตลอดทางดีโชค……เธอ ที่เป็นเธอเท้าของเขาและตาของเขามั่นคง เป็นเพียงตัวเลข แม้จะเป็นเพียงเงา ยังถูกครอบงำ เขาไม่แม้จะต้องเธอเปิด จริง ๆ คุณไม่จำเป็นต้องเห็นใบหน้าของเธอตัวเลขก็เพียงพอเขาซ่อนในป่า ไม่ต้องการรบกวนเธอก้าวน่ารักนั่งลงบนม้านั่งสูงอีกครั้ง นี้เป็นอย่างมากของหนังสือกระจายออก ครอบคลุม Shang โมเสกสีบริสุทธิ์ทอง เป็นหนึ่งในรายละเอียดของประวัติศาสตร์กำเนิดเหนือ หน้าแรกเป็นการเสียสละของผู้หญิง ลิลลี่ใช้ทั่วไปสดใสของใบหน้า ตาในเต็มอ่อนโยนบริสุทธิ์รอยยิ้ม ที่เป็นพระนะโดยเฉพาะของโนเบิล แต่ ดอกไม้คือ ความกลัวคิดว่า - สองปีนี้เธอได้เข้าใจตัวเองอยู่ที่นี่ของภารกิจ หัวใจไม่ไม่ศักดิ์สิทธิ์ คิดเพียงความกลัว ความกลัวมากขึ้นคนที่มา ลง จะสลบไสลเพราะ งอ เขาเพิ่งกลับมาจากจุดสิ้นสุดผ่านวัด วัดข้ามคูน้ำ แยกต่างหากจากภายนอกแล้วมีอนุรักษ์อย่างเข้มงวด ดังนั้นที่นี่ แต่หลวมมาก และไม่ มีอุปสรรคใด ๆก็เห็นดอกไม้ ตาสว่าง วิ่ง: "เฮ้ วัดสงบ เงียบ ไม่มีเงาผี..."รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอ: "ทำไมไม่มีใคร ”"คุณมี คือพระเจ้าทรงพระชราและสองผู้หญิงสวมชุดสีดำ น่าจะเก่า แม้แต่ฉันที่ และสงสัยว่า ถ้าพวกเขาได้ยินเสียง สาเหตุเกิดจากเลนส์สามารถดูนอก... "นอกจากนี้ ไม่ต้องพูดถึงสาวสวย ได้ไม่แม้แต่คนอายุน้อยเขามา และนั่งลงข้าง ๆ เธอไม่พอใจ: "ดอกไม้ บอกฉัน ซึ่งเป็นสาวที่สวย ”เธอบิตริมฝีปากของเธอ: ดี ฉัน ”เขาจริงจังสงสัย: เป็นการโกหก ไม่มัน ที่นี่ สาวสวยมีอยู่เหนือไม่... "เขาหรี่ตา ลดลงในมือของดอกไม้ - ประดับบนหน้าของหนังสือ เป็นสาวสวย สาวในชุดสีขาวผ้าพันแผล สวมพวงหรีดใหญ่ อ่อนโยนเหมือนลูกแกะที่เกิดใหม่ แม้ว่าคั่น ด้วยชั้นของกระดาษ เธอนุ่มตา และแสงทุกประเภท เช่นใจสะท้อนคน"พระเจ้า ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลมหายใจของอากาศบริสุทธิ์ร่างกายวินตันทั้งเวลานี้พบว่าตัวเองได้ดีจริงๆอันตรายโดยสิ้นเชิง เขาจำได้ว่าวัตถุประสงค์ของการเยือนของเขาแม้จะแปลกประหลาดที่น่ารัก แต่ก็ยังตัดสินใจที่จะไปหาผู้หญิงที่สวยที่สุดในภาคเหนือกล่าวว่า
เลือดหนุ่มในชีพจรโรแมนติกกระโดดในเขามองมาที่วัดหน่อไกลลมสัมผัสเปลี่ยนทิศทางเดินถนนจากที่นี่ให้เร็วขึ้นมาก
การตั้งค่า Dusk ดวงอาทิตย์ส่องหญ้าฤดูใบไม้ผลิสีเขียวฮุยในสถานที่หนึ่ง
Fangfei นั่งอยู่สูงบนม้านั่งหินตรงข้ามมุมมองของต้นปาล์มขนาดใหญ่ต้นไม้มีตาไม่กี่วันจะเต็มไปด้วยดอกไม้สีเหลือง แต่ยังบ่งชี้ไปทางทิศเหนือของเทศกาล เมื่อใดก็ตามที่ต้นปาล์มฤดูกาลออกดอกวันหยุดทั่วประเทศนอร์ทเจ็ดวันมหาปุโรหิตจัดพิธีกรรมที่ยิ่งใหญ่ที่จะอธิษฐานสำหรับสภาพอากาศที่ดีในปีนี้
ในคำอื่น ๆ มหาปุโรหิตเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะกลับมา
เธอไม่ทราบว่าทำไมพระสงฆ์ที่เหลือนานที่ผ่านมาเขาไม่เคยได้รับการดังกล่าวเป็นเวลานานออก อย่างไรก็ตามงานรื่นเริงที่เขามั่นใจว่าจะกลับมาและไม่ต้องสงสัยเลย
เธอกัดริมฝีปากของเธอเล็กน้อยจำไว้ว่าเจ้าชายแปลกที่เขาจะหายไปได้หรือไม่ ไม่ว่าจะเดินไปยังอยู่ที่นี่? หัวใจของฉันทันใดนั้นเร่งด่วนมากคนต้องการที่จะพูดคุยเขาอยากจะพูด กว่าปีที่เธอยังไม่ได้พูดกับคนอื่นเลย
เปล่าอารมณ์ไม่พอใจเธอลุกขึ้นยืนส่ายหัวจะสลัดความคิดเหล่านี้แปลกและน่ากลัว
ในด้านหน้าของสวนขนาดใหญ่ของการแข่งขันที่นับไม่ถ้วนบานดอกไม้ เธอเดินผ่านไปอย่างช้าๆเท้าของหญิงสาวที่เต็มไปด้วยการพูดไม่ได้หนัก
ป่าที่ห่างไกลชายคนหนึ่งหยุดเท่านั้นที่จะเห็นตัวเลขที่ตัวเลข Shayi สีขาว สาวผมสีดำยาวในระลอกสายลมแสง, ผ้ากอซยังพริ้วไหวกับสายลม
คือใคร? ใครเป็นดังกล่าวเป็นตัวเลขที่สวยงาม?
เขาเป็นบิตหอบกลัวที่จะยังคงที่จะลงไปเพียงแค่จ้องมองมาที่ด้านหลัง
ผมได้ยินเสียงนกร้องนักร้องหญิงอาชีพคมชัดดังนั้นหวาน ทันใดนั้นเขาก็จำได้ว่าในวัยเด็กได้ยินน้องสาวตัวน้อยร้องเพลงของพระเจ้า
และปล่อยให้เธอเดินบนถนนบางจุดที่มีสีเขียวบ่อ
ต้นไม้ร่มเงายินดีที่ครอบคลุมนี้คะนองยันยาง
ก็เต็มใจที่จะเป็นฝุ่นถนนหมึกบัวเกสร
สายลมยินดี เบา ๆ พัดวิธีที่เธออยากโชคดี
......
เธอใช่เธอเป็นใคร?
เท้าและดวงตาของเขาในฐานะมั่นคงจะมีชีวิตอยู่เพียงแค่กลับมาแม้เพียงเงา แต่ยังคนบ้า เขาไม่ได้ต้องการให้เธอหันไปจริงๆไม่จำเป็นต้องเห็นใบหน้าของเธอ
บนหลังพอ
เขาถูกซ่อนอยู่ในป่าฉันไม่ต้องการที่จะรบกวนรอยเท้าของเธอ
Fangfei อีกครั้งนั่งลงบนม้านั่งหินสูง กระจายออกเป็นหนังสือขนาดใหญ่บนหน้าปกของเลี่ยมทองด้วยสีทึบเป็นรายละเอียดประวัติของการกำเนิดของภาคเหนือ, หน้าชื่อเป็นสาวพิธีกรรมแรกลิลลี่ใบหน้าสดใสทั่วไปตาเต็มไปด้วยรอยยิ้มอ่อนโยนและบริสุทธิ์ นั่นคือเมื่อความจงรักภักดีต่อพระเจ้า Noble แต่ Fangfei รู้สึกกลัว - เธอมีสองปีที่ผ่านมาจะอยู่ตระหนักถึงภารกิจของพวกเขาที่นี่ก็ไม่ได้น้อยศักดิ์สิทธิ์เพียงแค่รู้สึกกลัวมากกลัว
มีชายคนหนึ่งเดินมาผิดหวังลมกระสับกระส่ายเขาได้มาเพียงเพื่อวัดปลายของเส้น วัดคั่นด้วยคูน้ำแยกยาวออกไปข้างนอกได้รับการคุ้มครองอย่างดีเพื่อให้ที่นี่จริงผ่อนคลายมากมีอุปสรรคไม่มี
ก็เห็น Fangfei ส่องและวิ่งไป: "Hey, น่ารัก, ที่เงียบสงบของวัดไม่เงาผี ...... "
ใบหน้าของเธอรอยยิ้ม: "ได้อย่างไรไม่มีใคร"
"มี? บางอย่างที่แปลกและไม่สามารถเข้าใจคนชราในป้าสีดำและสวมใส่สองเก่า. พวกเขาจะเก่าเกินไปที่จะเก่าและผมได้ใกล้ชิดไม่มีข้อสงสัยว่าพวกเขาไม่สามารถได้ยินเสียงที่สายตาไม่สามารถมองเห็นด้านนอก ... ... "นอกจากนี้ไม่ต้องพูดถึงสาวสวยแม้ชายหนุ่มจะหายไป
เขานั่งลงข้างๆเธอจะโกรธ "ฝาง Fei บอกฉันซึ่งก็คือสาวสวย?"
เธอกัดริมฝีปากของเธอว่า "ผมไม่ทราบว่า."
เขาอย่างจริงจังสงสัยมัน "นี่เป็นเรื่องโกหก ? ไม่อยู่ที่นี่มีไม่ใด Northland ผู้หญิงที่สวยที่สุด ...... "เขากลิ้งดวงตาของเขาก็ลดลงในมือของหนังสือที่น่ารัก - กระจายออกไปในหน้านั้นก็เป็นสาวสวย สาว Shayi เป็นสีขาวหัวใหญ่สวมพวงมาลัยเหมือนลูกแกะน้อยอ่อนโยนเพียงเกิด แม้ว่าจะแยกจากกันโดยชั้นของการวาดภาพกระดาษ Roubo ชนิดของการส่องแสงในดวงตาของเธอราวกับจะถูกหักเหเข้าไปในหัวใจของมนุษย์
"พระเจ้าของฉัน!"