罗迦的恩典，一时无两。罗迦，其实有时候真真算得上是个明君，尤其是在用人

罗迦的恩典，一时无两。
罗迦，其实有时候真真算得上是个明君，尤其是在用人的问题上。这是，这些恩典，他绝不会用在自己身上就是了。
正如他所说，自己就是一个——亡国贱种！
人人得而轻视。
不，他不是自己的父皇，不是自己的养父；自己更加不是他的养女，自己跟他只是俘虏和被俘虏的关系。
整个太子府沉浸在莺歌燕舞里，芳菲再也坐不下去，悄然从大树后面转身。才发现因为靠得太久，背脊都微微发麻。也是冰凉的。
冬天啊，这平城的冬天。
这里的晚秋，比北武当脚下的深冬还严寒。
她一个人漫无目的地在花园里乱转。一直走到头晕目眩，才发现自己早已走出了东宫的范围，进入了御花园。
这一片园林，郁郁葱葱，果然风景比当日远远瞧着更好，只是不知道为什么，非常冷清，几乎没有任何人路过。
近了，她看到成片的栗子林了。其实，老远她就看到了这累累的果实，心里是惦记着，太子，他说他爱吃栗子，他希望自己给他摘。她的手一伸，就抓到一根累累的枝丫，摘下一大把的栗子。
她握着栗子，看着那深深的褐色，散发出淡淡的香味。她剥开一个，放进嘴巴里，有些生生的，粗时不觉得，咀嚼完了，带着一丝丝的回甜，清爽宜人。她悄然将剩下的栗子揣进怀里，慢慢地在旁边的一条石凳子上坐下。忽然意识到自己其实是可有可无的：给太子的药方，交给李奕就行了；太子的饮食，早已安排了其他下人做，只要兼顾了食谱，不再有恶意的搭配就行了。接下来，便是太子好好疗养，等着做新郎倌就是了。
甚至，这些栗子，完全可以是任何一名仆役来采摘也就是了。
又何必需要她芳菲留下？
自己还有何用处？
她躺在长凳子上，忽然觉得无限孤寂，仿佛独自置身于一个无边的荒漠。这寄寂宫廷，无一个知心人，无一个可以说话之人，天下之大，又何必留在这里压抑呢？
她从怀里摸出一本书来，十分古旧，是一本女戒之类的书。她当时没留意，也不知道是太子送来的还是罗迦送来的。她翻开，里面有专门讲到：妾。
什么叫妾呢？
小老婆是妾。
侧妃也是妾。
关于小妾的定义，古人说“奔者为妾”，就是说，私奔的女人，只能做妾；“勿以妾为妻”，就是说，即便妻子死了，也得续娶，而不能让小妾提升为妻子，否则，就失去了体统，不能让贱人暴贵；严重者，会惩罚男人。而纳妾，也不能走正门，只能青衣小轿，从侧门偷偷摸摸的进去。
以前不知道的事情，都因为悦榕这个狗头军师而起了好奇心，偷偷地，下意识地去了解。
就如悦榕，她一早就急切地打扮停当了，要去拜见太子府的当家主母，争取留一个好印象，以后太子妃进门，才会有好日子过。
她对这皇宫里的一切，对身边的所有人，都忽然觉得那么虚无缥缈。
她越想越是黯然，躺在条凳上，再也忍不住泪流满面。甚至，不知道自己为何而悲哀。太子又没对自己做过任何承诺，自己有什么资格责怪他？
她沉浸在哀伤里，丝毫也没有察觉，不远处，一个巡逻的人影正虎视眈眈地盯着她。他简直不敢相信自己的眼睛，以为生生见了活鬼。
这个青天宝蓝色道袍的道姑，竟然是芳菲！她不是早就摔下山崖摔死了么？
他又惊又怕，差点从树上掉下来。他再仔细一看，没错，的确是芳菲，是那个连住店吃饭也不知道付钱的蠢货！
她为什么会在这里？她就是那个神秘的神医？若非她，太子怎么可能会站起来？而且今天竟然

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Mitt aka เกรซ เผามันขึ้นที่ดิน Luo แต่บางครั้งมันจริง ๆ เป็นสิ่งที่ฉลาด โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเงื่อนไขการจ้างงาน นี่คือพระคุณ เขาจะไม่มีในตัวเองเป็นเขากล่าว เขาเป็นชนิดพื้นฐานประเทศหนึ่งเราทุกคนชังไม่ เขาไม่ใช่พ่อ พ่อของมูลนิธิฯ ไม่ มากกว่าเขานำลูกสาว ความสัมพันธ์ของเขากับนักโทษของเขา และถูกจับตลอดทั้งพอร์ต-au-เจ้าของบ้านดื่มด่ำความสุข ดอกไม้ที่ฉันจะไม่นั่งเงียบ ๆ หันไปรอบ ๆ จากด้านหลังต้นไม้ พบว่านานเกินไป กระดูกสันหลังของเขาแสบเล็กน้อย เย็นในฤดูหนาว และนี้ฤดูหนาวเมืองฤดูใบไม้ร่วงปลายกว่าฤดูหนาวเย็นเท้าเหนือของ Wudangเธอโต๋เต๋ประมาณในสวน ไปยังหัว เพียงเพื่อจะพบพวกเขาอยู่นอกขอบเขตของบ้านโอเรียนท์ ป้อนหลวงนี้สวน เขียวชอุ่ม และแน่ใจว่า พอนอนดูดีกว่าวันนั้น ก็ไม่รู้ทำไม มากเงียบสงบ เกือบไม่มีใครเดินผ่านใกล้ชิด เธอเห็นแพทช์ของ lizilin ในความเป็นจริง เธอเห็นผลไม้เหล่านี้ในระยะไกล ใจคิดถึงเมืองปอร์โตแปรงซ์ เขากล่าวว่า เขาชอบกิน เขาอยากจะเลือกเขา มือของเธอยืด ติดสาขาการบินลาดิน ถอนกำมือของเกาลัดเธอเก็บเกาลัด น้ำตาลลึก มองให้ออกกลิ่นหอมอ่อน เธอเปิดหนึ่ง ใส่ในปาก บางชีวิต เมื่อ เคี้ยว กับการสืบค้นกลับของหวาน สดชื่น และมีความสุข ส่วนเหลือของเกาลัดที่เป็นเธอแขน และค่อย ๆ นั่งลงบนม้านั่งหินไป ก็ตระหนักถึงเขาหรือไม่จริงก็ได้: สั่งยาพอร์ต-au-Prince, Li Yi บรรทัด การจัดพอร์ต-au-เจ้าของอาหาร สำหรับคนอื่น ๆ ที่จะทำ ตามยาวเป็นสองสูตร ไม่อันตรายตรงบรรทัด แล้ว มีเจ้าชายที่มีสุขภาพดี รอเจ้าบ่าวแม้เหล่านี้เกาลัด สามารถใด ๆ ของข้าราชการมารับที่ได้ทำไมต้องเธอแรมผมใช้คืออะไรเธอวางบนม้านั่ง ก็รู้สึกความสันโดษเป็นอนันต์ เหมือนในทะเลทรายไร้ขีดจำกัดเพียงอย่างเดียว ส่งวังนี้โดดเดี่ยว ใจ ไม่มีใครคุยกับคน โลก ทำไมพวกเขาจะยังคงตกต่ำเธอดึงหนังสือจากคู่หูของเธอ และล้าสมัย เป็นแบบหญิงจอง เธอไม่สนใจ ไม่ทราบว่า เจ้าชายส่งส่งคานาดร เธอเปิด มีเฉพาะกล่าวถึง: ภรรยาของเขาฉันทำอะไรภรรยาสาวเป็นภรรยาของเขาเจ้าหญิงเป็นภรรยาของเขาเกี่ยวกับคำนิยามของสนม สมัยพูด "นางสนม" นั่นคือ ผู้หญิง eloped ทำภรรยา "ไม่ให้ ภรรยา", นั่นคือ แม้ถ้าภรรยาเสียชีวิต ต่ออายุ การอัพเกรด และไม่ให้ชู้กับภรรยา สูญที่เหมาะสม ไม่ถูก และแพงอย่างรุนแรง กรณีที่ร้ายแรง จะโทษผู้ชาย และสนม หรือทางเข้าหลัก เฉพาะรถเล็กในซิงยี่ จากการเข้าไปในประตูด้านข้างสิ่งที่ผมไม่ทราบ เพราะบันยัน buttinski อยากรู้ รอบจัด ไม่รู้ตัวจะรู้เช่นต้นไม้ต้นไทร เธอแต่งกระหาย เจ้าชายเอ็ดเวิร์ดไปหัวผู้เป็นที่รักของบ้าน พยายามปล่อยดีความประทับใจ ภายหลังเจ้าหญิงเข้าประตู จะนำไปสู่ชีวิตดีขึ้นเธอจะทุกอย่างในวัง ทุกคนรอบ ๆ และก็รู้สึกคลุมเครือเธอคิดว่า ยิ่งมืดมน นอนบนม้านั่ง และจากนั้น ออกมาเป็นน้ำตา แม้ไม่รู้ทำไมเศร้า เจ้าไม่เคยทำข้อผูกพันใด ๆ กับตัวคุณเอง ที่กำลังตัวเองไปตำหนิเขาเธอถูกห่อด้วยความเศร้าโศก เอาไม่แจ้ง ไม่ห่างไกล รูปตระเวนการจ้องที่เธอ covetously เขาไม่เชื่อว่าดวงตาของเขา คิดว่า ชีวิตจะเห็นผีสีฟ้าท้องฟ้ากิจการพุทธแซฟไฟร์ ก็น่ารัก เธอไม่มีตกจากหน้าผาตายของเธอเขาก็ประหลาดใจ และ กลัว เกือบตกจากต้นไม้ ใช่ เขาอีกมองอย่างระมัดระวัง เสร็จแน่นอน เป็นที่พักสำหรับอาหารค่ำไม่ได้รู้ idiot จ่ายทำไมเธอจะที่นี่ เธอเป็นหมอลึกลับ ถ้า ไม่ เจ้าไม่สามารถยืนขึ้นได้อย่างไร และ วันนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พระคุณ Luojia ชิ้นที่ขาดหายไป
Luojia ในความเป็นจริงบาร์บาร่าบางครั้งการยกย่องว่าเป็นผู้ปกครองที่ชาญฉลาดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในประเด็นเกี่ยวกับการจ้างงาน มันเป็นพระคุณเหล่านี้เขาไม่เคยต้องการที่จะใช้ตัวเอง
ในขณะที่เขากล่าวว่ามันเป็น - ปราบปราม Jianzhong!
ทุกคนและดูถูก
ไม่มีเขาไม่ได้เป็นของเขา Fu หวงไม่ได้เป็นพ่อของเขามากกว่าลูกสาวของเขาเอง แต่มีนักโทษของตัวเองและความสัมพันธ์ที่ถูกจับ
เจ้าชายทั้งบ้านแช่อยู่ในความสุขของฤดูใบไม้ผลิ, ขนมไม่สามารถนั่งลงอย่างเงียบ ๆ หันกลับมาจากหลังต้นไม้ เพียงเพื่อจะพบเพราะอาศัยนานเกินไปหลังมึนงงเล็กน้อย นอกจากนี้ยังมีอากาศหนาวเย็น
ฤดูหนาวอาฤดูหนาว Pingcheng นี้
ฤดูใบไม้ร่วงปลายที่นี่ที่เท้าของความลึกของฤดูหนาวกว่านอร์ท Wudang ยังคงหนาวเย็น
เธอเป็นคนที่ไร้จุดหมายกัดเกี่ยวกับในสวน จนกว่าคุณจะได้รับหวิวแล้วพวกเขาพบว่าพวกเขาได้เดินออกจากขอบเขตของโอเรียนท์เฮ้าส์เข้าอิมพีเรียลการ์เด้น
นี้เป็นสวนที่เขียวชอุ่มทิวทัศน์ดูจริงๆดีกว่าวันก็ไม่ทราบว่าทำไมเงียบสงบมากทุกคนแทบจะผ่าน
ใกล้ชิดเธอเห็นชิ้นส่วนของป่าเกาลัดเป็น ในความเป็นจริงวิธีที่เธอเห็นมันผลไม้จำนวนมากและหัวใจของฉันอยู่เสมอคิดเกี่ยวกับเจ้าชายเขากล่าวว่าเกาลัดที่ชื่นชอบของเขาเขาอยากจะให้เขารับของ มือของเธอก็เหยียดออกไปจับหนึ่งในหลายสาขาจะปิดจำนวนมากของเม็ดเกาลัด
เธอถือเกาลัดสีน้ำตาลมองลึก exudes กลิ่นหอมจาง ๆ เธอปอกเปลือกหนึ่งเข้าไปในปากของชีวิตและชีวิตไม่รู้สึกหยาบเคี้ยวมากกว่ากับคำใบ้ของหวานและสดชื่น เธออย่างเงียบ ๆ ที่เหลือเกาลัดจบลงแขนและค่อย ๆ นั่งลงบนม้านั่งหินถัดไป ทันใดนั้นพวกเขาตระหนักว่าพวกเขาไม่ได้สำคัญ: เจ้าชายของใบสั่งยาหลี่ยี่ในบรรทัด; อาหารของเจ้าชายข้าราชการอื่น ๆ ที่ได้จัดทำตราบใดที่ความสมดุลของสูตรที่ไม่มีการแข่งขันที่เป็นอันตรายบนเส้น ถัดไปก็เป็นเจ้าชายที่ดีพักฟื้นรอเจ้าบ่าวอยากจะทำ
แม้เกาลัดเหล่านี้สามารถใด ๆ ของคนรับใช้ที่จะรับมันต้องการ
ทำไมเธอต้องการที่จะออกจากขนม?
สิ่งที่เขายังคงมีประโยชน์หรือไม่
เธอนอนอยู่บนม้านั่งก็รู้สึกเหงาเพียบเพียงอย่างเดียวเช่นถ้าอยู่ในทะเลทรายไม่มีที่สิ้นสุด ส่งพระราชวังเหงาไม่มีใครใส่ใจไม่มีใครสามารถพูดของคนที่โลกเป็นสิ่งที่ดีทำไมต้องพักหดหู่มันได้หรือไม่
เธอหยิบเอาหนังสือจากแขนเก่ามากเป็นหนังสือ Nvjie เช่น ในเวลานั้นเธอก็ไม่ได้ให้ความสนใจไม่ทราบว่าเจ้าชายถูกส่ง Luojia ส่ง เธอเปิดมีการกล่าวถึงเป็นพิเศษ: นางสนม
สิ่งใดที่นางสนม?
นางสนมนางสนม
ด้านข้างของเจ้าหญิงยังนางสนม
ความหมายของนางสนมที่คนโบราณกล่าวว่า "เบนที่นางสนม" ซึ่งก็คือการหนีตามกันไปผู้หญิงเพียง Zuoqie; "ภรรยานางสนมไม่เป็น" คือว่าแม้ว่าภรรยาของเขาตายไปแล้วพวกเขาได้อย่างต่อเนื่องที่จะแต่งงาน แต่ไม่ได้ ปล่อยให้นางสนมเลื่อนตำแหน่งให้เป็นภรรยาของเขามิฉะนั้นจะสูญเสียความเหมาะสมไม่ปล่อยให้คุณดอกทองรุนแรงกรณีที่รุนแรงจะลงโทษคน และนางบำเรอไม่สามารถใช้ทางเข้าหลักเพียงรถยนต์ขนาดเล็กในซิงยี่จากประตูด้านข้างลงส่อเสียด
ผมไม่ทราบว่าสิ่งทั้งหมดเป็นเพราะความอยากรู้อยากเห็นท้องฟ้าบันยันทรี Goutoujunshi แอบจิตใต้สำนึกที่จะเข้าใจ
ขณะที่บันยันทรีเธอก็กระหายที่เธอได้แต่งตัวและไปพบกับเจ้าชายผู้เป็นที่รักหัวบ้านในการออกจากความประทับใจที่ดีหลังจากประตูมงกุฎเจ้าหญิงจะมีชีวิตที่ดีขึ้น
เธอทุกอย่างเพื่อพระราชวังนี้ในด้านของทุกคนทุกความรู้สึกฉับพลันคลุมเครือ
เธอเติบโตขึ้นและเศร้ามากขึ้นนอนอยู่บนม้านั่งที่ไม่สามารถช่วย แต่ออกมาเป็นน้ำตา แม้ผมไม่ทราบว่าทำไมพวกเขาโศกเศร้า เจ้าชายไม่ได้ใด ๆ ในอดีตของเขามุ่งมั่นใด ๆ สิ่งที่พวกเขามีคุณสมบัติที่จะตำหนิเขา?
เธอถูกแช่อยู่ในความเศร้าโศกผมไม่ได้สังเกตไม่ห่างไกลเงาลาดตระเวน eyeing จ้องมองมาที่เธอ เขาไม่อยากจะเชื่อสายตาของเขาเห็นว่าชีวิตและความเป็นอยู่ผี
กองทัพเรือท้องฟ้าเสื้อคลุมสีฟ้าของแม่ชีเปิดออกขนม! เธอตกจากหน้าผาที่ไม่ได้อยู่แล้วฆ่ามันได้หรือไม่
เขารู้สึกตื่นเต้นและประสาทและกลัวเกือบจะหล่นลงมาจากต้นไม้ มองใกล้ที่เขาใช่แน่นอน Fangfei คือว่าไม่ได้อยู่ที่จะกินไม่ทราบว่าจะจ่ายเงินให้คนบ้า!
เธออยู่ที่นี่ทำไม? เธอเป็นอัจฉริยะลึกลับ? โดยไม่มีเธอวิธีเจ้าชายสามารถยืนได้หรือไม่ และแม้วันนี้