นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน

นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา

ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร

วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น
การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย

ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น

และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียน กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน ประเทศแรกคือประเทศอินโดนีเซียประเทศที่ 2 คือประเทศเวียดนามประเทศที่ 3 คือประเทศบรูไนดารุสซาลามประเทศที่ 4 คือประเทศมาเลเซียประเทศที่ 5 คือไรประเทศไทย ประเทศที่ 6 คือประเทศลาวประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่าประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชาและประเทศสุดท้ายคือประเทศสิงคโปร์ พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสัญลักษณ์คือรวงข้าวสีเหลือง 10 รวงโดยมัดรวมกันไว้โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงความเจริญรุ่งเรืองสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความมั่นคงและสีแดงหมายถึงความกล้าหาญและความก้าวหน้า ในหมู่บ้านแห่งนี้ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศเพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเองและพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกันและกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือการปลูกผักสวนครัวซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้นและทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้นและปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้นหมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียนเพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมาและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียนกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งขณะนี้ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนประเทศได้มาจากเนชั่ 10 อาศัยขณะนี้และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีกันต่อประเทศแรกคือประเทศประเทศที่ 2 คืออินโดนีเซียเวียดนามประเทศประเทศประเทศที่ 3 คือบรูไนดาสซาลามรุคือประเทศประเทศที่ 4 5 คือประเทศไทยมาเลเซียประเทศที่ประเทศที่6 คือประเทศประเทศที่ 7 คือลาวฟิลิปปินส์ประเทศประเทศประเทศที่ 8 คือพม่าประเทศที่ 9 คือกัมพูชาประเทศประเทศและประเทศสุดท้ายคือสิงคโปร์พวกเขาเพื่อสร้างมิตรภาพรวมตัวกันและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสีข้าวสัญลักษณ์คือรวงมัดเหลือง10 รวงโดยรวมกันไว้โดยมีสีในทั้งหมดสัญลักษณ์ 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงความเจริญรุ่งเรืองสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความมั่นคงและสีแดงหมายถึงกล้าหาญและความก้าวหน้าความในหมู่บ้านแห่งนี้จะมีหัวเรื่อง: การบ้านชาวแยกประชากรแต่ละขณะนี้ในประเทศเพื่ออาศัยโซนของประเทศและพวกตนเอง เขาจะยังก็คงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีเอไอเอสมารีนการจราจรและของประเทศตนเองไว้เพื่อที่จะมานำให้กับเพื่อนบ้านเผยแพร่อื่น ๆ ในประเทศศึกษาเป็นในหมู่บ้านอาเซียนได้ทุกการธนาคารวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันกันและร่วมกิจกรรมเพื่อทำกิจกรรมที่ว่าได้หัวเรื่อง: การนี้ก็คือร้านครัวซึ่งเป็นปลูกผักสวนหัวเรื่อง: การจัดกิจกรรมในข้อเสนอโดยที่ทุกคนของประเทศไทยร่วมกันจะดูแลและรักษาเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในหัวเรื่อง: การประกอบอาหารการธนาคารวันหนึ่งสมาชิกของประเทศไทยและในหมู่บ้านกัมพูชาเกิดทะเลาะวิวาทข้อกันและขึ้นจากเนชั่ทำให้ประชากรทั้งสองประเทศและไม่พูดคุยกันที่จะไม่แทบมองหน้ากันเลยจึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดผู้ช่วยและข้อสงสัยกันขึ้นก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้นครั้งนี้กันหัวเรื่อง: การทะเลาะ ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดผู้ช่วยในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ฝ่ายต่างต่างกันโดยที่ไม่เข้าข้างยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดกันความร้าวฉานขึ้นหมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดผู้ช่วยขึ้นจากเนชั่คนสองฝ่ายในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียนและทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียนเพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้นและในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่ายจึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้น กว่าที่ผ่านมาและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มี แต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานอาเียนซเรื่อหมูพิมพ์ง่้านบาอเียนซ )การคลั้่ึหนพิมพ์งพิมพ์งนานมาแล้วมหมูี่้านแบห่ึ่หนพิมพ์งพิมพ์งชื่อว่าหมู่้านบาอเีซึยนซ่อยู่พิมพ์งทมูภาพิมพ์งิภาคเชีอเวัยต M จึงนับเป็นวิธีนออกเยใี (C) พิมพ์งให้ต M มู่น้านแบห่นี้พิมพ์ง ผู้มีนจากคปร 10 เศไทจึงนับเป็นวิธีพิมพ์ด้ามาอัยศู่อยแลเป็นจึงนับเป็นวิธีเพื่อนบ้านที่ต่อีพิมพ์ดกันที่ )ปรเศทจึงนับเป็นวิธีแรกคือปรอทเศจึงนับเป็นวิธีินีเนโพิมพ์ดยปีซเศทรจึงนับเป็นวิธีที่คือ 2 ปรเศทจึงนับเป็นวิธีเีวยามปนพิมพ์ดรเศทจึงนับเป็นวิธีที่คือ 3 ปรเศบทจึงนับเป็นวิธีรไนูารุสพิมพ์ดซาลปรามเทศจึงนับเป็นวิธีที่คือ 4 ปรเศมทจึงนับเป็นวิธีาเลเียปรซจึงนับเป็นวิธี ทีทเศคือ่ 5 ปรเศไทจึงนับเป็นวิธีที่ทย )ปรเศททจึงนับเป็นวิธีี่คือ 6 ปรเลทศจึงนับเป็นวิธีาวปรเศทจึงนับเป็นวิธีที่คือ 7 ปรเศฟทจึงนับเป็นวิธีิลิินสปป์ปรเศททจึงนับเป็นวิธีี่คือ 8 ปรเศพทจึงนับเป็นวิธีม่ารปทเศจึงนับเป็นวิธีที่คือ 9 ปรเทศกจึงนับเป็นวิธีมูชพัาแลปรจึงนับเป็นวิธีเสทศจึงนับเป็นวิธีพิมพ์ด้าทุยคือป รเสทศจึงนับเป็นวิธีพิมพ์งคิโปร์ที่ )พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้ามิตรพิมพ์งภาพแลความจึงนับเป็นวิธีเป็นน้ําหนึ่ใจพิมพ์งเียวพิมพ์ดกันโยมสีพิมพ์ดัญลักษณ์คือรวข้าวพิมพ์งสีเหลือ 10 วรพิมพ์งพิมพ์งพิมพ์ดยัมโรวมกพิมพ์ดันไ้วยีมโพิมพ์ดสี ในสัญลักษณ์ทัมห้พิมพ์งพิมพ์ดสี 4 สีคือขว่าซึมหยาพิมพ์งพิมพ์ถึความพิมพ์งบรุทิธิส์สีเหลือมหายพิมพ์งพิมพ์ถึพิมพ์งสีน้ําเมหินพิมพ์งายพิมพ์ถึัสต M นพิมพ์งิภาพแลความจึงนับเป็นวิธีมั่นแลคพิมพ์งสีจึงนับเป็นวิธีพิมพ์ดแมหายพิมพ์งพิมพ์ถึความพิมพ์งกล้าหาญแลความจึงนับเป็นวิธีก้าวหน้า ))ใหม่นู้านแบห่นี้พิมพ์งชาวบ้านจากีมจึงนับเป็นวิธีแปรยการกรชจึงนับเป็นวิธีแต่ปรลจึงนับเป็นวิธีทเศเจึงนับเป็นวิธีพื่อาศัยอยู่อนในขอซโปรพิมพ์งทเศต M จึงนับเป็นวิธีเนอลแพจึงนับเป็นวิธีพิมพ์งวขกากเ็ยัจจึงนับเป็นวิธีพิมพ์งครักพิมพ์งษาวัฒนธรรมขบธน รรมเนียมปรณีเพจึงนับเป็นวิธีแลภาษาจึงนับเป็นวิธีขอปรพิมพ์งทเศต M จึงนับเป็นวิธีนเว้อพิมพ์งไ)ทัุกวุพนธาชิสมทุกกคนจารวมจึงนับเป็นวิธีตัวมกันเพื่อทํากิจกรรมร่วมกันแลกิจจึงนับเป็นวิธีกรรมที่ว่านี้อค็กืการปลูกผักสวนควรัซึ่เป็นพิมพ์งข้อเสนอรากนใจักพิมพ์ด จิกรรมขอปรพิมพ์งทเศจึงนับเป็นวิธีไทย)วันหนึ่สามพิมพ์งชิกใหม่นู้าบนขอปรจึงนับเป็นวิธีพิมพ์งทเศไทยแลัพมกจึงนับเป็นวิธีูเชิกาข้อพิมพ์ดเลทจึงนับเป็นวิธีาววิจึงนับเป็นวิธีทานักขึ้นแลทําจึงนับเป็นวิธีให้ปรารกชจึงนับเป็นวิธีจากทั้อปสพิมพ์งพิมพ์งเศทรจึงนับเป็นวิธีไมู่พคุยกพิมพ์ดันแลแทจึงนับเป็นวิธี บที่ไม่จจึงนับเป็นวิธีพิมพ์งหมอน้ากันเลยจําทึพิมพ์งให้ทุกคนใหม่นู้นเบากิข้อพิมพ์ดสัยสพิมพ์งกันขึ้นการเลทจึงนับเป็นวิธีากันจึงนับเป็นวิธีครันี้้พิมพ์งขอนนคพิมพ์งใหม่บู้านอายนีเซทําให้เกิปัญหพิมพ์ดาใหม่นู้าบขึ้นนโที่ยพิมพ์ดต่าฝ่ายพิมพ์งต่าเข้าพิมพ์งข้ากันพิมพ์งโที่ยพิมพ์ดไม่อยมัฟเตุหพิมพ์งผ อลขฝ่ายพิมพ์งตรข้ามพิมพ์งทําให้ผู้นในคหมู่้านบาอเียนซเกิความพิมพ์ดร้าวกันาเฉพาะฉนขึ้น)ในเมื่อกิเปัญพิมพ์ดหาขึ้นจําทึพิมพ์งให้ต้อมีุบพิมพ์งคคลที่สามซึ่ีควมพิมพ์งามเป็นกามลาตัพิมพ์งพิมพ์ดินสปัญหาที่เกิขึ้นพิมพ์ดภายในหมู่้านบาอเยนีซแลทุกคจึงนับเป็นวิธีเห็นน พ้อ้ต M อพิมพ์งพิมพ์งกันว่าให้มีการจัพิมพ์ดรุปมขชจึงนับเป็นวิธีึ้นใหม่นู้านบาอเียนซ)แลในทีจึงนับเป็นวิธีสุ่่ิสพิมพ์ดพิมพ์งที่ทุกคนคัวหาพิมพ์ดกเ็กพิมพ์งิขึ้นพิมพ์ดเมื่อการปรุมหชจึงนับเป็นวิธีข้อสารุปขอปัญพิมพ์งหาเป็นไปอย่าสันพิมพ์งติแลติยจึงนับเป็นวิธีรุธมรับทัก้ฝอสพิมพ์ง่ายพิมพ์งแลทุกจึงนับเป็นวิธีค็กนับลกามใช้ชีวิตัพิมพ์งเพิมพ์ดิมทีพิมพ์ด่ม่นีแต้ําใจแอยรลจึงนับเป็นวิธียิที่้มมให้บอกนับจ .สหรัฐอเมริกา )