突然想写日记，我在开党会，找不到日记本，所以写手机上啦，别笑，严肃点。

突然想写日记，我在开党会，找不到日记本，所以写手机上啦，别笑，严肃点。
其实一直都有写日记的习惯，高中的时候写满了三个日记本，我把它们锁在书桌里，后来我爸翻东西把它们翻出来，悄悄地和我妈俩人数着字地看。后来我爸突然问我，你是不是谈恋爱了，那个叫××的人家庭情况怎么样。我冲着他笑，没说话，我爸就说，你这孩子真淡定。他们应该不知道为什么我那么淡定。其实我是很清楚他们翻了我的东西，因为夹在日记本里的一根彩色羽毛被放错了页码。那个时候也不觉得爸妈侵犯了我的隐私，反而我还觉得让他们了解我这个宝贝女儿的心思也挺好的。现在就不一样了，日记本都是放在宿舍床头边，他们再也没机会看到。不仅难看到日记本，也难看到我。扯这么多其实就是想说我挺想他们的。
接下来谈谈现在的我。大三下学期准备考研，一直都很努力地准备，每天早上背着书包去教室，晚上顶着个油头回宿舍，我好多次都想跟宿管阿姨说说，别那么早关门，别那么早熄灯。十月份的时候，我觉得自己很累，所以我找了个理由说服了我自己放弃考研。理由就是我有更好地出路，考国家汉办，并且自己津津乐道。其实心里清楚得很，这只是让别人看起来不是那么懦弱的借口。一边勇敢，一边怯懦，这是我啊。现在是已经是11月下旬了，时间是最不懂人情世故，一根筋地下去，眼看要毕业了，大家都忙着毕业实习的事。我前段时间也找了份兼职，通过面试，已经开始上班，工作和专业对口，待遇也不错，最让我觉得值得的是我可以通过学生看世界，不同国籍的人，不同的文化，不同的思维，他们都给我无限的新奇。但是真的不容易，每天睡觉前，明明困得要死，却控制不住地想我应该怎么把自己的课堂变得更好。尽管自己觉得不堪，可有个朋友跟我说，挺羡慕我，他说我一个女孩子整天一个人也都乐呵呵的，到处都有我，图书馆能看到我，自习室能看到我，奶茶店能看到我，电影院能看到我。是啊，虽然每天会很累，但是我也会努力地过着属于自己的小日子，活成别人渴望成为的样子。
今年的冬天也来得很早啊，特别冷。我以前不喜欢穿厚衣服，因为胖，越穿越显胖，我特别不能理解冬天来了，衣服可以遮肥肉的说法。现在不一样了，衣服不够就买，觉得冷就穿，怎样舒服怎样来。最近发现自己特别容易感冒，所以多穿点，把自己养得好好的。不过，冷的是仅仅是天气，还有很多能让我想起来觉得温暖的人和事。老乡会偶尔喊我吃饭，聊天，一看到他们就觉得离家近。我的舍友，还有涛涛，还有几个好朋友，提到这个又好伤感，因为她们都要去实习了，以后见到的机会越来越少，我真觉得应该从现在起让她们轮流侍寝。再要提的一个人就是我们家二狗了，不过这名字是难听了点。他呢，虽然平时神经大条，惹我生气，但是还是能让我觉得生活里有了他变得不一样。
我发现了一个问题，就是每次写点东西都要秀幸福，我不是故意的。好了，就这样，会开完了，走人，喔，对了，恭喜这些成功成为党员的朋友们。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ก็อยากเขียนไดอารี่เป็น ฉันมีงานเลี้ยง ไม่พบสมุดรายวัน เขียนบนโทรศัพท์ ไม่หัวเราะ จะรุนแรงในความเป็นจริงมักจะมีนิสัยรักษาเป็นไดอารี่ เต็มไป ด้วยสามมัธยมไดอารี่ ฉันล็อกไว้ในโต๊ะ และพ่อใส่แล้วออก ติดกับแม่ของฉันต้องการดูหมายเลขของคำ แล้ว พ่อก็ถามผม คุณไม่ได้อยู่ในความรัก และว่าครอบครัวคือ XX ผมได้ยิ้มที่เขา ไม่ได้พูด กล่าว ว่า คุณพ่อ คุณเด็กจะสงบ พวกเขาไม่รู้ว่าทำไมฉันจึงเงียบสงบ ในความเป็นจริง ได้ชัดเจนมากว่าพวกเขาเปิดฉัน ชาวลาวอระหว่างขนสีของไดอารี่ถูกวางลงในหมายเลขหน้าไม่ถูกต้อง ที่ เวลาไม่ได้ไม่คิดว่า แม่และพ่อได้ละเมิดความเป็นส่วนตัวของฉัน แต่ผมยังคิดในใจของลูกสาวทารกของฉันก็ดี ตอนนี้ จะไม่เหมือนกัน สมุดรายวันอยู่ขอบเตียงในโฮสเทลเป็น และพวกเขาจะไม่เคยไปดู ไม่เพียงแต่ สามารถดูไดอารี่ ยากที่จะเห็นฉัน มากจริง แค่อยากจะบอกว่า ฉันชอบพวกเขาแล้ว พูดกับผมตอนนี้ Juniors พร้อมบดในระยะถัดไป และได้ทำงานหนัก เตรียมกระเป๋าไปเรียน กับหัวน้ำมันคืนกลับไปหอพักทุกเช้า หลายครั้งผมจะพูดกับสตรีกล่าวว่า ไม่ปิดดังนั้นต้น ไฟไม่ให้ก่อน ในเดือนตุลาคม ฉันรู้สึกเหนื่อยมาก เพื่อพบเหตุผลที่จะบดมั่นใจตัวเองให้ เหตุผลคือ มีการทดสอบ hanban และสนุกสนาน จริง รู้ดี นี้เป็นเพียงข้อแก้ตัวให้คนอื่นดูไม่ให้อ่อนแอ ความกล้าหาญและ cowardice นี้เป็นฉัน ตอนนี้เป็นช่วงปลายเดือนพฤศจิกายน เวลามีน้อยเข้าใจวิธี ใจ เกี่ยวกับการศึกษา ทุกคนยุ่งอยู่กับการศึกษา ฉันกำลังมองสำหรับงานบางเวลา ผ่านมาผ่านการให้สัมภาษณ์ เริ่มงาน ทำงาน และคู่มืออาชีพ การรักษาจะดี พบได้มากสุดคือการ ที่สามารถเห็นโลกผ่านนักศึกษา ชาวต่างชาติ วัฒนธรรมที่แตกต่าง แตกต่างคิด พวกเขาทั้งหมดให้ฉันนวัตกรรมจำกัด แต่จริง ๆ ไม่ง่ายทุกวันก่อนเข้านอน ติดอยู่เห็นได้ชัดว่าตาย แต่ควบคุมไม่สามารถหยุดได้สงสัยว่า ผมควรดีกว่าชั้นเรียนของตนเอง แม้ว่าความรู้สึก เพื่อนว่า ฉัน อิจฉามากฉัน เขากล่าวว่า ฉันถูกผู้หญิงคนจะอารมณ์ดีทุกวัน ทุกฉันไลบรารีสามารถเห็น ห้องศึกษาสามารถเห็นฉัน ฉันเห็นร้านชา โรงภาพยนตร์สามารถเห็นฉัน ใช่ ทุกวันจะเหนื่อยมาก แต่จะพยายามอยู่อย่างแท้จริงของตนเอง ผู้อื่นคาดหวังที่จะเป็นอย่างไรหนาวมาปีนี้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งเย็น ไม่ชอบสวมใส่เสื้อผ้าหนา เนื่องจากไขมัน ผ่านไขมันมาก ผมไม่เข้าใจได้ฤดูหนาว เสื้อผ้าสามารถซ่อนไขมัน สิ่งต่าง ๆ ก็แตกต่างกัน ขาดเสื้อผ้าการซื้อ รู้สึกเย็น สวมใส่ วิธีสะดวกสบาย และการ เพิ่ง ค้นพบตัวเองโดยเฉพาะอย่างยิ่งเสี่ยงเย็น เพื่อ สวมใส่บาง ให้ตัวเองดี อย่างไรก็ตาม เย็นเป็นเพียงอากาศ มีจำนวนมากที่จะเตือนฉันรู้สึกความอบอุ่นของผู้คนและสิ่งที่ ชาวบ้านบางครั้ง yelled ที่ฉันเย็น พูดคุย เห็น และพวกเขารู้สึกว่าบ้าน และของฉันเพื่อนร่วมห้อง เต่าเต่า มีเพื่อนไม่ดี พูดอีกคือเศร้าดังนั้นพวกเขาจะปฏิบัติและโอกาสน้อยเห็น ผมคิดว่า เราควรนับจากนี้จะเปิดให้บริการนอน ใครต้องการเพิ่มอีก คือ ว่า ครอบครัวเรามีสุนัขสอง แต่ชื่อรุนแรงเล็กน้อย เขาไม่ แต่เส้นประสาท ทำให้ฉันโกรธ สามารถยังทำให้ฉันรู้สึกว่า ชีวิตกับเขาไม่เหมือนกันพบปัญหา นั่นคือ การแสดงความสุขทุกครั้งที่คุณเขียนบางสิ่งบางอย่าง ฉันไม่ได้เจตนา ดี ด้วยวิธีนี้ กว่า ออก โอ้ ตามแบบ ขอแสดงความยินดี สำเร็จเป็น สมาชิกพรรคและเพื่อน