“啊！伊云的娘！伊云的娘！起来！起来！”他一面叫着，一面翻起身点灯。

“啊！伊云的娘！伊云的娘！起来！起来！”他一面叫着，一面翻起身点灯。
如史伯母和伊云都吓了一惊，发着抖起来了。
衣杨门开着，柜子门也开着，地上放着两只箱子，外面还丢着几件衣服。
“有贼！有贼！”如史伯伯敲着板壁，叫着说。
住在隔壁的是南货店老板松生，他好像没有听见。
如史伯母抬头来看，衣橱旁少了四只箱子，两只在地上，两只不见了。
“打！打！打贼！打贼！”如史伯伯大声的喊着，但他不敢出去。如史伯母和
伊云都牵着他的衣服，发着抖。
约莫过去了十五分钟，听听没有动静，大家渐渐镇静了。如史伯伯拿着灯，四
处的照，从卧房里照起，直照到厨房。他看见房门上烧了一个洞，厨房的砖墙挖了
一个大洞。
如史伯母检查一遍，哭着说把她冬季的衣服都偷去了。此外还有许多衣服，她
一时也记不清楚。
“如果，”她哭着说，“来法在这里，决不会让贼进来的。……仿佛他们把来
法砍死了，就是为的这个……阿灰不是好人，你记得。我已经好几次听人家说他的
手脚靠不住……明天，我们到林家塘警察所去报告，而且，叫他们注意阿灰。”
“没有钱，休提起警察！”如史伯伯狠狠的说，“而且，你知道，明天如果儿
子没有钱寄来，不要对人家说我们来了贼，不然，就会有更不好的名声加到我们的
头上，一班人一定会说这是我们的计策，假装出来了贼，可以赖钱。你想，你想，……
在这样的世界上，最好是不要活着！……”
如史伯伯叹了一口气，躺倒在藤椅上，昏过去了。
但过了一会，他的青白的脸色渐渐鲜红起来，微笑显露在上面了。
他看见阳光已经上升，充满着希望和欢乐的景象。阿黑拿着一个极大的信封，
驼背一耸一耸地颠了进来，满面露着笑容，嘴里哼着恭喜，恭喜。信封上印着红色
的大字，什么司令部什么处缄。红字上盖着墨笔字，是清清楚楚的“陈伊明”。如
史伯伯喜欢得跳了起来。拆开信，以下这些字眼就飞进他的眼里：

……儿已在……任秘书主任……兹先汇上大洋二千元，新正……再当
亲解价值三十万元之黄金来家……

“啊！啊！……”如史伯伯喜欢得说不出话了。
门外走进来许多人，齐声大叫：“老太爷！老太太！恭喜恭喜！”
阿黑、阿灰、阿水都跪在他们的前面，磕着头……

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"อา! อีแวนแม่! อีแวนแม่! Up! Up!" เขาร้องด้านข้างเปิดขึ้นแสง
อีแวน Shibo หมู่เป็นกลัวและแปลกใจสั่นขึ้น
ประตู Yi ยางถูกเปิดประตูตู้เปิดสองกางเกงนอนอยู่บนพื้นข้างนอกก็หายไปไม่กี่ชิ้นของเสื้อผ้า
"โจร! โจร!" ในขณะที่ชิ Bobo เคาะผนังร้องไห้
ที่อาศัยอยู่ประตูถัดไปเป็นเจ้าของร้านหลวม Nanhuo เกิดเขาดูเหมือนจะไม่ได้ยิน
Shibo หมู่เป็นการเพิ่มขึ้นของมุมมองต่อไปที่ตู้เสื้อผ้าน้อยสี่กล่องสองบนพื้นดินหายไปสอง
"สู้! สู้! สู้โจร! โจร!" ในขณะที่ชิ Bobo ตะโกนเสียงดัง แต่เขาก็ไม่กล้าออกไป ในฐานะที่เป็น Shibo หมู่และ
Ewan ถือเสื้อผ้าของเขาตัวสั่น
ประมาณสิบห้านาทีต่อมาเราได้ยินไม่มีการเคลื่อนไหวเราค่อยๆสงบ ในฐานะที่เป็นชิ Bobo ตะเกียงของตนสี่
ตามที่กรมจากห้องนอนจากภาพที่ส่องสว่างและห้องครัว เขาเห็นประตูเผาหลุมในห้องครัวอิฐขุด
หลุมขนาดใหญ่
ในฐานะที่เป็น Shibo หมู่ตรวจสอบอีกครั้งและร้องเสื้อผ้าฤดูหนาวของเธอถูกขโมย นอกจากนี้ยังมีจำนวนมากของเสื้อผ้าที่เธอ
บางครั้งไม่สามารถจำได้
"ถ้า" เธอร้องไห้ "มาที่นี่ฝรั่งเศสไม่เคยปล่อยให้โจรเข้ามา. พวกเขาดูเหมือนจะมา ......
วิธีการฟันตายเป็นสำหรับการนี้ ...... สีเทาไม่ดีคุณจำ. ฉันได้ หลายครั้งที่ได้ยินคนบอกว่าเขา
มือและเท้าที่ไม่น่าเชื่อถือ ...... ในวันพรุ่งนี้เราจะไปรายงานของตำรวจป่า Jiatang และเรียกความสนใจของพวกเขาเพื่อสีเทา. ""
ไม่มีเงินฮิวจ์พูดถึงตำรวจ! "ในขณะที่ชิ Bobo กล่าวอย่างรุนแรง" และ คุณรู้ว่าวันพรุ่งนี้ถ้าเด็ก
ลูกชายส่งไม่มีเงินไม่ได้บอกคนที่เราได้มาขโมยมิฉะนั้นจะมีชื่อที่ไม่ดีเพิ่มมากขึ้นของเรา
หัวเป็นกลุ่มคนที่จะพูดแบบนี้เป็นแผนของเรา หลอกขโมยคุณสามารถพึ่งพาเงินที่คุณต้องการคุณต้องการ ......
ในโลกก็เป็นสิ่งที่ดีที่สุดไม่ได้ที่จะมีชีวิต ...... "
เป็นชิ Bobo ถอนหายใจนอนอยู่บนเก้าอี้เป็นลม
แต่หลังจากที่ในขณะที่ใบหน้าของเขาหันชัดขึ้นสีแดงสดใสรอยยิ้มเผยให้เห็นด้านบนของ
เขาเห็นดวงอาทิตย์ขึ้นมาเต็มไปด้วยความหวังและความสุขที่เกิดเหตุ สีดำถือซองจดหมายขนาดใหญ่
โคกยักมาถึงสหราชอาณาจักรเป่ารอยยิ้มเปลือยขอแสดงความยินดีฟู่ พิมพ์ด้วยสีแดงบนซองจดหมาย
ของตัวละครสิ่งที่สิ่งที่ประทับตราสำนักงานใหญ่ ปกคลุมด้วยปากกาสีแดงบนคำว่ามันเป็นอย่างชัดเจน "เฉิน Yiming." ในฐานะที่เป็น
ชิ Bobo เพิ่มขึ้นเช่น เปิดตัวอักษรคำต่อไปนี้จะบินเข้าไปในดวงตาของเขา

...... ...... เด็กได้รับเลขานุการแรก ...... ขอส่งมหาสมุทรสองพันเหรียญเป็นใหม่ ...... อีกครั้งเมื่อ
โซลูชั่นโปร $ 300,000 มูลค่าของ ทองมาที่บ้าน ......

"Ah! Ah! ...... " ถ้าชิ Bobo ชอบพูดหนึ่งคำ
หลายคนเดินเข้ามาในประตูตะโกนพร้อมเพรียง: "ขอแสดงความยินดี !!!, ชายชราหญิงชรา"
สีดำ, สีเทา, น้ำกำลังนั่งคุกเข่าในด้านหน้าของพวกเขาเคาะหัวของเขา ......

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" อ๊ะ ! ! ! ! ! ! ! 伊云伊云ของแม่ของแม่ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! " เขาตะโกนพลางลุกขึ้นเปิดโคมไฟประวัติความเป็นมาของ伊云เช่นป้าและทุกคนตกใจมากและสั่นขึ้นเสื้อผ้าตระกูลหยางยังเปิดอยู่และประตูตู้เปิดอยู่บนพื้นดินวางสองกล่องด้านนอกยังไม่กี่ชิ้นของเสื้อผ้าของเขา" ขโมย ! ขโมย ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ถ้าลุงไม้เคยเคาะประตูและตะโกนคนที่อยู่หน้าประตูเป็นเจ้าของร้านอาหารจากจีนสนในเขาดูเหมือนจะไม่ได้ยินเช่นที่เคยมองป้าตู้ข้างกล่องสี่น้อยกว่าสองในพื้นดินและสองไม่เจอ" " " " " " ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ต่อย ! ! ! ต่อย ! ! ! " " " " " " " ถ้าประวัติคุณลุงตะโกนแต่เขาไม่กล้าไป . . . . . . . ถ้าป้าและประวัติศาสตร์伊云จะนำเสื้อผ้าของเขาสั่นประมาณนาทีที่ผ่านไปสิบห้าฟังทุกคนก็ค่อยๆสงบไม่มีการเคลื่อนไหว . . . . . . . เหมือนที่ลุงเคยเอาไฟและสี่ที่ถ่ายจากในห้องนอนที่ส่องแสง , ส่องสว่างไปถึงในครัว . . . . . . . เขาเห็นประตูห้องเผาหลุมในผนังของห้องครัวได้ขุดขุดขุดขุดขุดขุดขุดเป็นหลุมใหญ่ถ้าป้าจะตรวจสอบประวัติและร้องในช่วงฤดูหนาวเสื้อผ้าทั้งหมดของเธอถูกขโมยไป . . . . . . . มีอีกหลายชุดซึ่งเธอก็จำไม่ได้" ถ้า " เธอร้อง " มาภายใต้กฎหมายของที่นี่จะไม่ปล่อยให้โจรได้เข้ามา . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ถ้าพวกเขามาวิธีนี้ตัดเป็นสีเทา . . . . . . . . . . . . . . ข้าไม่ใช่คนดี , คุณจำผมได้ . . . . . . . หลายครั้งที่ฟังคนอื่นพูดของเขามือและเท้าไม่น่าไว้ใจ . . . . . . . . . . . . . . พรุ่งนี้เรากับหลินถงไปรายงานโดยตำรวจและเรียกพวกเขาว่า " " " " " " " " เทา . . . . . . ." ไม่มีเงินจะไม่กล่าวถึงประวัติของตำรวจ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " ถ้าคุณลุงเขากล่าวว่า , " และ , คุณรู้ , ถ้าพรุ่งนี้ .ลูกชายไม่ได้钱寄来อย่าให้คนอื่นว่าเรากำลังมาขโมยหรือจะเพิ่มชื่อเสียงที่ไม่ดีของพวกเราบนหัวคนก็จะบอกว่ามันเป็นอุบายแกล้งออกมาขโมยซีนคุณสามารถเงินที่คุณต้องการ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .ในโลกที่ดีที่สุดคือไม่รอด ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " " . . . . . . . . . . . . . .ถ้าประวัติคุณลุงถอนหายใจและนอนบนเก้าอี้หวายที่สลบแต่แล้วใบหน้าของเขาก็ซีดเป็นสีแดงปรากฏขึ้นบนรอยยิ้มเขาเห็นดวงอาทิตย์ได้เพิ่มขึ้นที่เต็มไปด้วยความหวังและความสุขแต่เอาฉากสีดำขนาดใหญ่ซอง ,คนหลังค่อมเป็นยักขึ้นยักเดินเข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มฮัมยินดีด้วยที่พิมพ์บนซองจดหมายสีแดง . . . . . . ." อะไรอะไรที่สำนักงานใหญ่ตั้งอยู่ที่ปกคลุมด้วยคับ . . . . . . . " เป็นคำที่ชัดเจนเช่น " เฉินยี่หมิง " " " " " " " . . . . . . .ประวัติความเป็นมาของลุงชอบกระโดดขึ้น . . . . . . . เปิดจดหมายคำเหล่านี้จะบินเข้าไปในดวงตาของเขา :ได้ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . เป็นเลขานุการผู้อำนวยการ . . . . . . . . . . . . . . เราต้องจมในมหาสมุทรสองพันหยวนใหม่อีกครั้งเมื่อ . . . . . . . . . . . . . .โปรโซลูชั่นสามแสนหยวนมูลค่าของทองจะมาที่บ้าน . . . . . . . . . . . . . ." อ๊ะ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " ลุงเหมือนเช่นที่เคยพูดไม่ได้เดินเข้ามาในประตูหลายๆคนตะโกน : " หญิงชราตาแก่ ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ! ยินดีด้วยนะ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ดำ , เทา , น้ำโอโอกำลังคุกเข่าในด้านหน้าของพวกเขาเคาะหัว . . . . . . . . . . . . . .