หมากับเงา วัน หนึ่ง มีหมาหิวโซและเห

หมากับเงา

วัน หนึ่ง มีหมาหิวโซและเห็นแก่ตัวมากตัวหนึ่ง มันออกเดินหาของกินมาตามทางด้วยความหิว มันเห็นหมาตัวเล็ก ๆ ตัวหนึ่งกำลังยืนคาบก้อนเนื้อชิ้นใหญ่ที่ดูน่าอร่อยมากยืนอยู่ที่ตรงข้าง หน้า มันจึงเห่าขึ้นแล้วยังแถมแยกเขี้ยวเข้าใส่ หมาตัวเล็กนั้นจึงปล่อยชิ้นเนื้อชิ้นใหญ่นั้นให้หลุดออกมาจากปากแล้ววิ่งโกย อ้าวหนีไปจากที่ตรงนั้น
มันจะต้องอร่อยอย่างมากเลยนะนี่ มันว่าแล้วก็ตรงเข้าไปงับชิ้นเนื้อนั้นไว้ในปากหมายกินให้หายหิว
แต่ แล้วมันเกิดคิดขึ้นมาได้ว่า ถ้าเกิดมีหมาตัวอื่นที่ได้กลิ่นก็อาจที่จะโดนแย่งเอาเนื้อชิ้นนี้ไป มันจึงได้วิ่งมาจนถึงที่สะพานข้ามแม่น้ำสายหนึ่ง ขณะที่กำลังเดินอยู่ที่บนสะพานอยู่นั้น มันได้มองลงไปที่ข้างล่าง เห็นสุนัขอีกตัวหนึ่งกำลังคาบชิ้นเนื้อที่น่าอร่อยมากชิ้นใหญ่อยู่ที่ในปาก เหมือน ๆ กันกับมัน
อ้ายหมาตัวนั้นหน้าตาของมันดูชั่งโง่เขลาสิ้นดี ข้าจะกระโดดลงไปแย่งเอาเนื้อชิ้นนั้นมาเป็นของข้าอีกอันท่าจะดี มันรำพึงขึ้นด้วยเกิดความโลภขึ้นมาอย่างมาก
โฮ่ง ๆ ด้วยความลืมตัวมันเห่าขึ้นด้วยเสียงอันดัง ชิ้นเนื้อที่มันงับอยู่ในปากก็หลุดออกจากปากตกลงไปด้านล่าง ทำให้มันต้องสูญเสียชิ้นเนื้อที่มันคาบมาไปอย่างน่าเสียดาย
สิ่งที่มันเห่านั้น ในความเป็นจริงก็คือเงาของตัวมันเองที่สะท้อนให้เห็น หมาหิวโซตัวนั้นจึงต้องท้องว่างด้วยความหิวโหยเช่นเดิม
นิทานอีสปเรื่อง "หมากับเงา" สอนให้รู้ว่า "ความโลภอยากได้ทุกสิ่ง บางทีก็อาจที่จะทำให้สูญเสียของที่สำคัญของตัวเองไปได้เหมือนกัน"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เงากับหมาการธนาคารวันหนึ่ง มันเห็นหมาตัวเล็ก ๆ หน้า แล้วมันเกิดคิดขึ้นมาได้ว่า มันได้มองลงไปที่ข้างล่าง เหมือน ๆ ๆ "หมากับเงา" สอนให้รู้ว่า "ความโลภอยากได้ทุกสิ่ง