นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน

นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา

ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร

วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น
การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย

ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น

และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือประเทศอินโดนีเซียประเทศที่ 2 คือประเทศเวียดนามประเทศที่ 3 คือประเทศบรูไนดารุสซาลามประเทศที่ 4 คือประเทศมาเลเซียประเทศที่ 5 คือไรประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือประเทศลาวประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่าประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชาและประเทศสุดท้ายคือประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสัญลักษณ์คือรวงข้าวสีเหลือง 10 รวงโดยมัดรวมกันไว้โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความมั่นคงและสีแดงหมายถึงความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศเพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเองและพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและภาษาของประเทศตนเองไว้
ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกันและกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือการปลูกผักสวนครัวซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย
วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้นและทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น
ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน
และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานเรื่องหมู่บ้านอาเซียนอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกันประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซียประเทศที่ประเทศเวียดนามประเทศบรูไนดารุสซาลามประเทศมาเลเซียประเทศไทย 2 คือประเทศที่ 3 คือประเทศที่ 4 คือประเทศที่ 5 คือประเทศประเทศลาวประเทศคือประเทศภาวะเศรษฐกิจ 7 8 9 คือประเทศพม่าประเทศที่ที่ที่ 6 คือประเทศที่ คือประเทศกัมพูชาและประเทศสุดท้ายคือประเทศเล็กเล็กพวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสัญลักษณ์คือรวงข้าวสีเหลือง 10 รวงโดยมัดรวมกันไว้โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงความเจริญรุ่งเรืองสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความมั่นคงและสีแดงหมายถึงความกล้าหาญและความก้าวหน้าในหมู่บ้านแห่งนี้ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศเพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเองและพวก เขาก็จะยังคงรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีวัฒนธรรมและภาษาของประเทศตนเองไว้เพื่อที่จะให้กับเพื่อนบ้านนำมาเผยแพร่ในประเทศอื่น ๆ ในหมู่บ้านอาเซียนศึกษาได้ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำเมื่อร่วมกันและ เมื่อที่ว่านี้ก็คือการปลูกผักสวนครัวซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดเมื่อของประเทศไทยโดยที่จะร่วมกันทุกคนดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหารวันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชา เกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้นและทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศและไม่พูดคุยกันที่จะไม่แทบมองหน้ากันเลยจึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้นและปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้นการทะเลาะกันครั้งนี้ ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้นหมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่ายใน เมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียนและทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียนเพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้นและในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่ายจึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้น กว่าที่ผ่านมาและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มี แต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือประเทศอินโดนีเซียประเทศที่ 2 คือประเทศเวียดนามประเทศที่ 3 คือประเทศบรูไนดารุสซาลามประเทศที่ 4 คือประเทศมาเลเซียประเทศที่ 5 คือประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือประเทศลาวประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่าประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชาและประเทศสุดท้ายคือประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็ โดยมีสัญลักษณ์คือรวงข้าวสีเหลือง 10 รวงโดยมัดรวมกันไว้โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึงความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงสีน้ำเงินหมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดงหมายถึงความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศเพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเองและพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้
ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิและกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือการปลูกผักสวนครัวซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย
วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมและทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกัจึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้นการทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉาน
ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุ
และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำจบ.