人生其實很簡單人間為何總會有遺憾 歡笑纏綿一去不返太多的人只看見今天

人生其實很簡單

人間為何總會有遺憾 歡笑纏綿一去不返
太多的人只看見今天 沒有人去管明天

世間為何總是有黑暗 古往今來總是不變
人類的愚昧還是歷史殘酷 我們總在重複錯誤

我 其實也不是不怕 我 不想讓悲劇重演
我 忍不住大聲吶喊 我 想抓住每個明天

想哭的時候 哭到天昏地暗 想笑的時候 笑到星光燦爛
不滿意現在 就該改變從前 人生其實很簡單

想愛的時候 愛到海枯石爛 匆匆紅塵 只求無悔無憾
不能怨蒼天 就該勇敢向前 生命雖然短暫 希望可以無限
人生 就是這樣簡單


人間為何總會有遺憾 歡笑纏綿一去不返
太多的人只看見今天 沒有人去管明天

世間為何總是有黑暗 古往今來總是不變
人類的愚昧還是歷史殘酷 我們總在重複錯誤

我 其實也不是不怕 我 不想讓悲劇重演
我 忍不住大聲吶喊 我 想抓住每個明天

想哭的時候 哭到天昏地暗 想笑的時候 笑到星光燦爛
不滿意現在 就該改變從前 人生其實很簡單

想愛的時候 愛到海枯石爛 匆匆紅塵 只求無悔無憾
不能怨蒼天 就該勇敢向前 生命雖然短暫 希望可以無限
人生 就是這樣簡單


想哭的時候 哭到天昏地暗 想笑的時候 笑到星光燦爛
不滿意現在 就該改變從前 人生其實很簡單

想愛的時候 愛到海枯石爛 匆匆紅塵 只求無悔無憾
不能怨蒼天 就該勇敢向前 生命雖然短暫 希望可以無限
人生 就是這樣簡單

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

人生其實很แบบง่าย人間為何總會มีค่าใช้遺憾歡笑纏綿一去不返太多เลข人อยู่เพียง看見今天ไม่มีความ人去ศ明天世間為何總是มีค่าใช้มืด古往今來總是不變人類เลข愚昧還是歷史殘酷กับเราผู้ว่าราชการใน重複錯誤ฉัน其實也不ใช่不怕ฉัน不想讓悲劇重演ฉัน忍不住大聲吶喊ฉัน想抓住每個明天想哭เลข時候哭ถึง天昏地暗想หัวเราะเลข時候หัวเราะถึง星光燦爛不滿意สามารถใช้ได้就該改變從前人生其實很แบบง่าย想สนใจในโปรแกรมประยุกต์เลข時候สนใจในโปรแกรมประยุกต์ถึง海枯石爛匆匆紅塵只求無悔無憾ไม่สามารถจะ怨蒼天就該โชคร้าย向前บทเรียน雖然短暫希望可以無限人生就是這樣แบบง่าย人間為何總會มีค่าใช้遺憾歡笑纏綿一去不返太多เลข人อยู่เพียง看見今天ไม่มีความ人去ศ明天世間為何總是มีค่าใช้มืด古往今來總是不變人類เลข愚昧還是歷史殘酷กับเราผู้ว่าราชการใน重複錯誤ฉัน其實也不ใช่不怕ฉัน不想讓悲劇重演ฉัน忍不住大聲吶喊ฉัน想抓住每個明天想哭เลข時候哭ถึง天昏地暗想หัวเราะเลข時候หัวเราะถึง星光燦爛不滿意สามารถใช้ได้就該改變從前人生其實很แบบง่าย想สนใจในโปรแกรมประยุกต์เลข時候สนใจในโปรแกรมประยุกต์ถึง海枯石爛匆匆紅塵只求無悔無憾ไม่สามารถจะ怨蒼天就該โชคร้าย向前บทเรียน雖然短暫希望可以無限人生就是這樣แบบง่าย想哭เลข時候哭ถึง天昏地暗想หัวเราะเลข時候หัวเราะถึง星光燦爛不滿意สามารถใช้ได้就該改變從前人生其實很แบบง่าย想สนใจในโปรแกรมประยุกต์เลข時候สนใจในโปรแกรมประยุกต์ถึง海枯石爛匆匆紅塵只求無悔無憾ไม่สามารถจะ怨蒼天就該โชคร้าย向前บทเรียน雖然短暫希望可以無限人生就是這樣แบบง่าย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทำไม
ชีวิตเรียบง่ายเป็นอย่างมาก

โลกจะได้ไม่เสียใจหัวเราะอย่างเบิกบานใจจริงๆแล้วเป็นหายไปตลอดกาล
มากเกินไปคนดูไม่มีใครให้ไปที่ท่อสายพันกันขึ้น

ในสังคมว่าทำไมจะต้องมีประวัติที่ไม่รู้เรื่องของความมืดจะเข้มงวดกวดขัน
ความเป็นมนุษย์จะผ่านช่วงอายุอย่างโหดเหี้ยมในวันนี้พรุ่งนี้เราเสมอเมื่อทำซ้ำๆ:เกิดข้อผิดพลาด

ผมจะไม่ได้ก็ไม่ต้องกลัวจริงๆแล้วผมไม่ได้ต้องการจะทำให้เกิดโศกนาฎกรรมซ้ำ
ผมไม่สามารถทนได้ร้องออกมาเสียงดังผมอยากจะค้างไว้ในอนาคตของแต่ละ

ต้องการที่จะร้องไปร้องด้วยน้ำเสียงเศร้ายิ้มยิ้มดาวเพิ่มความเงางาม
ไม่ได้เพื่อสร้างความพึงพอใจในชีวิตนี้เปลี่ยนจากเดิมแบบเรียบง่ายเป็นอย่างมากจริงๆแล้ว

ต้องการที่จะรักจะชอบทะเลแห้งและโขดหินพังทลายที่พลุกพล่านสถานที่เพียงแห่งเดียวต่อสู้เพื่อ regretless
ไม่ได้ก็ไม่เสียใจตอนนี้ต้องรีบไม่สามารถบ่นในเรื่องที่ฟ้าในนี้แสดงความกล้าหาญส่งต่อชีวิต,แม้ว่าความหวังว่าทำไมไม่ไกลนักสามารถที่แบบไม่มีขอบเขต
ชีวิตแบบเรียบง่ายเช่น


โลกจะได้ไม่เสียใจหัวเราะอย่างเบิกบานใจจะหายไปเสียแล้ว
มากเกินไปประชาชนเท่านั้นเพื่อดูไม่มีใครให้ไปเข้ากับท่อดูดพันกันขึ้น

ในสังคมว่าทำไมทุกครั้งจะมีที่ไม่รู้เรื่องประวัติของความมืดจะเข้มงวดกวดขัน
ความเป็นมนุษย์จะผ่านอายุอย่างโหดเหี้ยมในวันนี้พรุ่งนี้เราเสมอเมื่อทำซ้ำๆ:เกิดข้อผิดพลาด

ผมไม่ได้ก็ไม่ต้องกลัวจริงๆแล้วผมไม่ได้ต้องการจะทำให้เกิดโศกนาฎกรรมซ้ำ
ผมไม่สามารถทนได้ร้องออกมาเสียงดังผมอยากจะให้แต่ละวันพรุ่งนี้ของ

ต้องการที่จะร้องร้องด้วยน้ำเสียงเศร้ายิ้มยิ้มดาว เพิ่มความเงางาม
ไม่ได้เพื่อสร้างความพึงพอใจในการเปลี่ยนแปลงนี้เดิมใช้ชีวิตแบบเรียบง่ายเป็นอย่างมากจริงๆแล้ว

เพื่อความรักชอบที่แห้งและทะเลหินพังทลายที่พลุกพล่านสถานที่เพียงแห่งเดียวต่อสู้เพื่อ regretless ไม่ได้ก็ไม่เสียใจ
ไม่สามารถรีบเข้าร้องเรียนเกี่ยวกับสวรรค์นี้แสดงความกล้าหาญส่งต่อชีวิต,แม้ว่าความหวังในระยะทางสั้นๆเพื่อไปยังสามารถให้แบบไม่มีขอบเขต
อายุการใช้งานได้อย่างง่ายดาย


ต้องการที่จะร้องร้องด้วยน้ำเสียงเศร้ายิ้มยิ้มดาวเพิ่มความเงางาม
ไม่ได้เพื่อสร้างความพึงพอใจในโรงแรมแห่งนี้เปลี่ยนจากเดิมอายุการใช้งานจริงๆเรียบง่ายเป็นอย่างมาก

ต้องการที่จะรักจะชอบที่แห้งและทะเลพังทลายหินที่พลุกพล่านสถานที่เพียงแห่งเดียวต่อสู้เพื่อ regretless
ไม่ได้ก็ไม่เสียใจในขณะนี้ไม่สามารถรีบเข้าร้องเรียนเกี่ยวกับสวรรค์บนนี้แสดงความกล้าหาญส่งต่อชีวิต,แม้ว่าความหวังที่ไม่ไกลนักสามารถใช้ชีวิตแบบไม่มีขอบเขต

ได้รับแบบเรียบง่าย