每次兒子要回宿舍，都要跟我們十八相送個好久，覺得這麼大了，怎麼還是很戀

每次兒子要回宿舍，都要跟我們十八相送個好久，覺得這麼大了，怎麼還是很戀家呢？可是他一出門我又開始想他了…… 唉！天下父母心啊！

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ทุกครั้งที่ลูกกลับไปหอพัก 18 ส่งให้เราเป็นเวลานาน ฉันรู้สึกให้ใหญ่ homebodies อย่างไร แต่เขาออกไปเริ่มมา...... อนิจจา ความรักโดยผู้ปกครองเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทุกครั้งที่ลูกชายของเขากลับไปยังหอพักที่จะอยู่กับเรานานฉากอำลาผมรู้สึกใหญ่ดังนั้นวิธีที่ยังรักบ้าน? แต่เขาก็ออกไปผมเริ่มที่จะชอบเขา ...... โอ้! รักของพ่อแม่ ah!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ทุกครั้งที่ลูกชายของฉันไปที่บ้านของเราพร้อมด้วย 18 เพื่อส่งเป็นระยะเวลานานให้คิดว่าอย่างไรให้คือความรักหรือไม่ ? แต่เมื่อเขาออกไปหาฉันยังต้องการให้เขาได้อย่างดี ! คุณพ่อคุณแม่ของพวกเขารักเด็กๆ ! )