长大后我成了白富美 ... 陈晨晨现在脑门上还残留着那撕心裂肺的痛。

长大后我成了白富美 ...
陈晨晨现在脑门上还残留着那撕心裂肺的痛。

小时候就有算命先生说过她八字轻，现在看来也不是随口胡诌的。那台摄像机满地的帅哥美女不砸，偏要砸她这个小跑龙套的，果然是有潜规则的吧？

说起潜规则，晨晨在踏入娱乐圈之前也纠结了许久，可是当她进行了一番激烈的天人交战，终于做好**的准备之后，才发现根本没有导演编剧赞助商来潜她。

于是直到今天晨晨仍是一个不入流的小演员。不入流到，从来没在电视剧里活过两集。

还在贫困线上挣扎的晨晨揉了揉自己的额头，缓缓睁开了眼睛。还别说，剧组的摄像机一定是国际知名品牌，不然砸人不会这么痛。

从床上坐起来，晨晨茫然四顾。屋里燃着熏香，布置得古色古味的房间让晨晨的精神有些恍惚。

自己这是还呆在片场吗？

晨晨偏了偏头，见床头摆着一张红色的请柬，随手打开看了看，又木然地放回了原处。

“**，你怎么还傻坐着啊，书院的早课就要开始了！”一个丫鬟打扮的姑娘从外面推门而入，见晨晨傻愣愣地坐在床上，忍不住开口催促。

晨晨呆呆地看了她两秒，思考着到底是谁走错片场了。

“**？”丫鬟见晨晨仍是呆坐在床上不动，又走上前来唤了声。

作为一个优秀的龙套，晨晨很快进入了角色，“冬梅，你怎么不早点叫醒我！”

“冬梅”睁大眼睛看了晨晨三秒，忧郁地说：“**，我不叫冬梅。”

晨晨在心中叹气，这个小姑娘，也太不会应变了，难怪只能演丫鬟。于是经验丰富的晨晨从善如流道：“哦，秋菊啊，你帮我更衣吧。”

“秋菊”眨巴眨巴眼睛，眼泪就掉了下来，“老爷夫人！**的脑子果然被砸坏了，你们快来看看啊！”

秋菊哭着跑出了房间，留下晨晨一个人傻兮兮地坐在床上。

对手戏突然变成了独角戏，晨晨只能默默地演起了内心戏。

很快，门外传来了一阵凌乱而快速的脚步声，紧跟着一个中年男人和一个中年贵妇便出现在了晨晨不怎么宽阔的视野中。

“我可怜的女儿的啊。”妇人一见到晨晨，眼泪就跟欢快的小溪似的奔流了起来，“大夫不是说你已经没事了吗？”

晨晨专注地看着贵妇，在心里对她的演技啧啧称赞，不愧是有资历的老演员，这眼泪流得多专业啊。

中年男人拍了拍妇人的肩，恨恨地道：“要是被我抓到那个乱扔花盆的杂碎，我一定要在他的头顶上种一盆金桔！”

男人的大喝就像一记当头棒，晨晨猛然想起，自己在拍的是一部现代剧啊，可是这……怎么看都是古装剧啊！

原来是自己走错片场了。

晨晨抱歉地对两人笑了笑，穿上整齐地摆放在床边的绣花鞋，边往屋外走边道：“抱歉啊，真的是对不起。”

中年夫妇目瞪口呆地看着她，晨晨在他们热切的注视下淡定地走出了房间，一直走到了陈府的大门外。

然后晨晨愣住了。

这特么的是哪个剧组啊，这么宏大和逼真的场景，得用多少钱啊。自己要是也能在这个剧组拍戏就好了，一看就是大制作。

晨晨无不忧伤地抬了抬右脚，然后在半空中僵住。刚才她就觉得有哪里不对，现在终于明白是哪里不对了。

摄像机呢？为什么从屋里走到屋外，一台摄像机都没有看见？

蓦地，脑海中灵光一闪，晨晨僵硬地吞了吞唾沫，嘴巴张成了一个O字。

而门外恰巧路过的街坊，嘴巴也张成了一个O字。

“这是陈府的千金吧？”

“是啊，听说前几日被花盆砸了，果然是脑袋坏了么？”

“废话，不坏能穿件里衣就往外跑？”

窃窃私语的声音传进了晨晨的耳朵里，她的面上一红，双手下意识地护胸，飞快折返回来。

路上，正好遇到带着一大帮家丁往外追赶她而来的“秋菊”。晨晨一把拽住她的胳膊，有些急切地问道：“我叫什么名字？”

丫鬟忧伤地看着她，声音哽咽，“**，你连自己的名字都不记得了吗？你叫陈晨晨啊。”

晨晨眼睛一亮，“是啊，我是陈晨晨啊！”

可是……可是……“这里是哪里啊？”

“苏州啊。”

苏州！多么正常的地名！晨晨恬着脸继续道：“那现在时哪个朝代啊？”

“盛宁一年啊**，新皇去年登基，你还偷偷溜到京城去看了皇上祭天呢。”丫鬟越说越伤心。

虽然晨晨的历史从来没有及过格，但是一些该知道的历史朝代还是听说过的。这个盛宁……历史老师没有教过啊。

“那……皇上是谁？”

“当今圣上是先皇最宠爱的三皇子，淮景帝。”

被科普完毕的晨晨彻底懵了，不仅年号没有听过，连皇上也没有听过。她抚了抚额，对身边的丫鬟道：“春桃，先扶我回去再睡一会儿吧。”

晨晨觉得她一定是被摄像机砸晕了还没有清醒过来。

“春桃”用食指擦了擦自己眼角的泪花，抽抽噎噎地道：“**，奴婢叫兰心。”

“哦。”晨晨恍恍惚惚地看了她一眼，“那我是不是还有个丫鬟叫蕙质？”

兰心闻言顿时喜笑颜开，“**你想起来了？”

晨晨默默垂下头，“我觉得我还是再睡一会儿吧。”

兰心犹豫道：“可是**，早课马上就要迟到了啊。”

晨晨的心碎成了橘子瓣，“不能请病假吗？”

“你已经告了三天的假了，今天和夫子说好了会去书院的。”

陈晨晨：“……”

三天的假期，她一天也没有享受到。

晨晨恹恹地跟着兰心走回房间，门口除了刚才的那对中间夫妇，还排排站着三个姑娘，打扮得和兰心差不多，应该也是丫鬟。

“**好。”三人见晨晨过来，齐齐行了一个礼。晨晨看着她们，眨巴眨巴眼睛问道：“你们是谁呀？”

一旁的贵妇听晨晨这么问，胸口一抽，又是一副马上要晕过去的表情。

站在最前头的丫鬟上前一步对晨晨道：“**，奴婢是蕙质。”

“奴婢是蕙心。”

“奴婢是兰质。”

陈晨晨：“……”

她扭头看了身旁的人一眼，头有些晕，“你是谁来着？”

“**，奴婢是兰心啊。”

……

感情你们**在用你们的名字练习排列组合呢。

“晨晨啊，你有没有哪里不舒服，告诉娘。”妇人一边抹着眼泪，一边摸了摸晨晨的额头。

晨晨抬眸瞟着放在自己额上的手，小心翼翼地答道：“没有。”

一旁的中年男人拉了拉妇人，安慰道：“晨晨还要赶着去书院，有兰心她们照顾晨晨，你就放心吧。”

妇人泪眼婆娑地看着晨晨，交代四个丫鬟好好照顾她，便跟在男人身后走远了。

屋里，蕙心和兰质帮着晨晨更衣，晨晨看着那一排花花绿绿的衣裳，头又晕了起来，“就这件吧。”晨晨随手指了一件，待蕙心和兰质单独将那件衣裳拣出来，晨晨才看清那是一件秀着折枝小葵花的宽袖长裙，腰间还缝着串着珠络的金带。

兰心则是帮晨晨梳妆打扮。为晨晨梳好一个倾髻，兰心选了一根云蝶纹金簪斜插了进去。那金簪做工十分精细，底部是一朵由金丝垒成的祥云纹，云纹上面镶着一只镂空的金蝴蝶，蝴蝶的两瓣翅上，还贴着两片水滴状的翡翠。

晨晨看着铜镜中打扮得珠光宝气的自己，后知后觉的发现自己已经一跃成为了有钱人。

她斜瞟着身旁还在为她戴耳坠的兰心，不带任何杂念地问道：“兰心，我们家很有钱吗？”

兰心惊讶地看了她一眼，说道：“**，陈家在上次江南富豪排行中，可是位居第七的啊。”

富豪排行榜，好洋气的样子啊。

为了增强说服力，兰心又补充道：“而且能进书院读书的，全都是富家子弟，去年沈家跌出了排行的前十，沈**就被书院除名了呢。”

陈晨晨：“……”

这是什么书院啊，简直就是误人子弟。

等兰心将晨晨打扮好，蕙质刚好将早饭端上了桌。

晨晨看着桌上那一小碗燕窝粥，心颤了一下。一看就是极品血燕啊，这得抵多少张毛爷爷啊！相比起来，旁边那个青瓷汤蛊里盛的红米粥，就要朴素许多。

晨晨在桌前坐下，束手束脚地尝了一小口红米粥，跟着眼眸便像暗夜星辰般刷地明亮了起来，“这粥好好喝！”

蕙质捂着嘴轻笑一声，对晨晨道：“**，且不说这粥是用的最上等的胭脂米，就连熬粥的水都是每天一大早派人去太湖上收集来的露水，自然是好吃的。”

晨晨顿时怂了，她本来以为这个粥很朴素才吃的，果然粥不可貌相么。

“**，不要光喝粥，也尝尝点心吧。”蕙质将三四个做工精致的小碟子摆到晨晨面前，上面放了一些花样各异的小果子，看上去十分可爱。

晨晨默默地吞了吞口水，这一定是她这辈子吃得最昂贵的一顿早饭。

就算是梦，也请等她把这顿早饭吃完了再醒过来吧。

怀着一颗感恩的心，晨晨庄重而严肃地吃完了这顿早饭，接着兰心又开始催着她去上课。

跟在兰心的身后，晨晨的心里有些没底。

她看着兰心的背影，抑制不住好奇地问道：“兰心啊，你说的书院是什么书院啊？”

走在前头带路的兰心随口答道：“悦来书院呀。”

晨晨噎了噎，不耻下问道：“悦来难道不应该是客栈吗？”

兰心闻言突然停下了脚步，回过头来一脸正色地看着晨晨，刻意压低嗓音道：“悦来，不能只是客栈。”

陈晨晨：“……”

这是啥？

兰心说完这句话，又迈着小步子走了起来，“悦来客栈的老板那么有钱，只开客栈已经满足不了他那颗蓬勃的心了。”

陈晨晨：“……”

所以，刚才那句是悦来集团的口号？

晕晕乎乎的晨晨就这样跟着兰心去了那个传说中的贵族学校——悦来书院。
作者有话要说： 大家好！
在JJ如此抽搐的日子里开坑……
窝真是一颗英勇无畏的板栗子，:）

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลังจากโตขึ้น กลายเป็นภูสีขาว... เฉิน Chenchen ตอนนี้เหลืออาการปวดเจาะบนหน้าผากของฉัน หมอดูบอกว่า เป็นเด็กเธอแปดแสง มันปรากฏในขณะนี้ที่ไม่เพียงเป็นตำนาน กล้อง shuaigemei พื้นที่ผู้หญิงไม่ตีเธอรับนี้เล็ก และพอแน่ใจว่ามีกฎที่แม่นยำมากที่สุด พูดแม่นยำมากที่สุดกฎ เฉินเฉินป้อนความบันเทิงธุรกิจกำลังต่อสู้เป็นเวลานานก่อนที่จะ แต่เมื่อเธอมีแรงกระตุ้นมีความรุนแรง หลังสุดท้าย ** เตรียม เท่านั้นหามีไม่สนับสนุนนักเขียนบทการดำน้ำของเธอ ดังนั้น จนถึงเช้าวันนี้ เช้ายังคง เป็นนักแสดงที่เผชิญ กระแสการ ไม่เกินตอนสองในซีรี่ส์ทางทีวี ยังคง ดิ้นรนลูบหน้าผากของเขา chenchen ความยากจน ค่อย ๆ เปิดตาของคุณ ยังไม่ต้องพูดถึง ลูกเรือกล้องเป็นแบรนด์รู้จักนานาชาติ หรือตีคนไม่มาก จากส.ขึ้นบนเตียง มึนงงมอง chenchen เผาไหม้ธูปในห้อง ตกแต่งห้องโบราณสีมึนงงจิตวิญญาณช่วงเช้า ทำเองนี้ยังคงอยู่ในฟิลด์หรือไม่ Chenchen ดูมีเป็นอีแดง กลึงเปิดดูที่ และยืนอยู่ในสถานเดียวกัน " **, วิธีการที่คุณสามารถนั่งรอบ วิทยาลัยบทเรียนแรกจะเริ่ม "สาวสาวผลักดันเปิดประตูจากด้านนอกใน เล้งเล้งเฉินเฉินนั่งบนเตียง ไม่สามารถช่วยเวลาเร่งด่วน มองดูที่เธอ blankly เฉินเฉิน สองวินาที คิดคือใครในภาพยนตร์เรื่องนี้ไม่ถูกต้อง “**？ "บ่าวสาวเห็นเฉินเฉินยังคงนั่งอยู่บนเตียงนิ่ง มาเสียง สำหรับการลง chenchen ลงในบทบาท "Dongmei ทำไมคุณไม่ปลุกฉันขึ้นมา ” "ฤดูหนาว" chenchen มากกว่าสามวินาที somberly กล่าวว่า: " **, ผมเรียก Dongmei ” Chenchen ถอน หายใจ หญิงสาว ไม่สายพันธุ์ เกินไป มันเป็นเสน่ห์เฉพาะสามารถเล่นบ่าวสาว มีประสบการณ์เปิดกว้าง chenchen: "โอ้ น้ำตา คุณช่วยฉันเปลี่ยนแปลงมัน ” "เรื่องราว" กะพริบ น้ำตา ตก "หญิงชรา ** หัวถูกทุบ คุณมา และดู ” น้ำตาร้องไห้ และวิ่งออกมาจากห้องพัก ออกเช้าตรู่จะโง่ไปนั่งบนเตียง คู่แข่งเป็น การแสดง one-man เฉินเฉินเท่านั้นเงียบสามารถเล่นละครทางจิตวิทยา เร็ว ๆ นี้ ประตูเป็นเครื่องยุ่ง และรวดเร็วก้าว ตาม ด้วยชายวัยกลางคน และผู้หญิงวัยกลางคนปรากฏใน chenchen ในมุมมองที่กว้างมาก "โอ้ มีลูกยาก "เห็นผู้หญิง chenchen น้ำตาเช่นฝนตกหนักกระแสร่าเริง," หมอไม่ได้หมายความ ว่า คุณมีอะไรให้ทำ ” Chenchen ตั้งใจมอง เลดี้ ของเธอทำหน้าที่ zezechengzan เป็นนักแสดงอาวุโส และมืออาชีพวิธีน้ำตา วัยกลางคนเคาะไหล่และเกลียดเธอ: "ถ้าฉันจับ suey ชบโยนหม้อที่ต้องการแบบกระถางทองบนหัวของเขา ส้ม ” ผู้ชายตะโกนเหมือนติดหัว chenchen ทันใดนั้น เขาเป็นละครสมัยใหม่ แต่ตอนนี้...... ดราม่าคืออะไร เป็นสิทธิของเขา ขออภัยสำหรับคนทั้งสองยิ้ม Chenchen สวมรองเท้าบรรจงปักข้างเตียง หันขอบด้านนอก: "ขออภัย ขอโทษจริง ๆ ” คู่วัยกลางมองดูที่เธอมหาศาล พวกเขาดูสงบ เช้าเช้าเดินออกจากห้อง ฟูเฉิน เดินไปประตู เฉินเฉินเสร็จสมบูรณ์ ซึ่งหล่อเป็นพิเศษ เพื่อให้มีความทะเยอทะยาน และสมจริงฉาก เท่า หากลูกถ่ายดี จะดูที่การผลิต Chenchen เศร้าจะยกเขาขวาเท้า และจากนั้น ตรึงในกลางอากาศ ซึ่งเธอรู้สึกไม่ถูกต้อง คือ ตอนนี้ ก็เข้าใจไม่ถูกต้อง กล้อง ทำไมต้องไปจากบ้านไปที่บ้าน กล้องไม่เห็น ทันใดนั้น ความทรงจำที่แวบวับผ่านใจของฉัน chenchen stiffly กลืนกินจะกลืนน้ำลาย ปากเป็น o ภายนอกเกิดขึ้นคล้อยหลังใกล้ ปากเป็น ตัว o ใน เป็นลูกสาวของเฉินฟู่ ขวา ” "ใช่ ผมได้ยินมาหลายวันแล้วถูกทุบ โดยหม้อ มันก็หัวเสีย ” "เรื่องไร้สาระ ไม่สวมใส่ tunics หมด ” กระซิบเสียงในหู chenchen เธอหน้าแดง มือไม่รู้ตัวบทรวง กลับอย่างรวดเร็ว ถนน ได้พบกับกลุ่มของข้าราชการที่ไล่เธอออกจาก "เรื่องราว" Chenchen คว้าเธอที่แขน บางเฝ้าถาม: คืออะไรครับ ” สาวมองดูที่เธอเศร้า สำลัก เสียง " **, คุณยังจำชื่อของคุณ คุณเรียกว่าเฉิน Chenchen ” Chenchen ตาสว่างขึ้น ใช่ ฉันเฉิน Chenchen Ah ” แต่... แต่... "ที่นี่คือที่ไหน ” "ซูโจว ” ซูโจว สิ่งปกติชื่อ ต่อหน้าเฉินเฉินเทียน: "ราชวงศ์ปัจจุบัน ” "เซิ่ง n ปี **, บัลลังก์ของกษัตริย์องค์ใหม่ปี คุณแอบออกเมืองจะดูจักรพรรดิแห่งสวรรค์ สาวน้อยเศร้ามาก ถึงแม้ว่าเฉินเฉินของประวัติศาสตร์ และไม่เคย มี แต่บางคนทราบประวัติศาสตร์ของราชวงศ์ได้ยิน Sheng n...... ประวัติครูที่สอน "ว่า... จักรพรรดิคือใคร ” "วันนี้ของจักรพรรดิจักรพรรดิสามเป็นเด็กโปรดของจักรพรรดิ ห้วย ti scoffed ” ทั้งหมดเสร็จสมบูรณ์ โดย chenchen ความสำเร็จของวิทยาศาสตร์ ไม่เฉพาะปีได้ยิน แม้แต่จักรพรรดิได้ยิน เธอสถานด้านข้างของบ่าวสาว: "ฤดูใบไม้ผลิ พีช ช่วยให้ผมกลับไปนอน ” ตอนเช้าตีกล้องคิดว่า เธอต้องวิงเวียนในตอนเช้าได้ยังคงไม่หาย ฤดูใบไม้ผลิพีช"นิ้วดัชนีเช็ดน้ำตาที่ในตา sobs สำลักอุโมงค์: " **, ศูนย์หนึ่ง ” "โอ้ "ตอนเช้ามึนงงในตอนเช้าเพื่อจับความเธอ ว่าถ้าผมชื่อคุณภาพดี และบริสุทธิ์ ” กลิ่นหัวใจสีน้ำเงินคือยิ้ม " ** คุณคิดว่า มัน ” เฉินเฉินลงศีรษะของเขาอย่างเงียบ ๆ "ผมคิดว่า ผมไปนอนในขณะ ” ลังเลใจกลางออร์คิด: " **, บทเรียนก่อนจะสาย ” แบ่งเป็นกลีบส้ม chenchen "คุณไม่สามารถเรียกลาป่วย ” "คุณบอกไว้ว่า วันหยุดสามวัน และครูกล่าวว่า วันนี้จะไปวิทยาลัย ” เฉิน Chenchen: '...' วันหยุดสามวัน เธอไม่ได้ด้วย เฉินเฉิน yanyan ตามหลังศูนย์เข้าไปในห้องพัก นอกจากคู่กลางที่ประตู ยืนแถวของสามสาว การแต่งกาย และ หัวใจออร์คิด ควรจะเป็นประโยชน์ “**好。 "สามคนเห็น chenchen ฉีฉีพิธี ดูพวกเขา Chenchen กะพริบ และถาม "คุณ เป็นใคร ” เฉินเฉินผู้หญิงถาม ปั๊มน้ำ อีกเกี่ยวกับจางมองหน้าอกของเขา ยืนอยู่หน้าใหญ่ก้าวไปเฉินเฉิน: " **, maidservant มีคุณภาพดี และบริสุทธิ์ ” "เป็นทาสชอง ” "คุณภาพเป็นทาส ” เฉิน Chenchen: '...' เธอจะชอบเขารวดเร็ว ค่อนข้างหวิว "คุณ คือใครอีก ” " **, Maidservant ถูกใจ ” …… มีชื่อของคุณ ผมรักคุณ ** ฝึกวิธีเรียงสับเปลี่ยนและชุด "เช้าตรู่ ไม่ผิด ไหมแม่ "เช็ดน้ำตาเก็บ ผู้หญิงรู้สึกหน้าผาก chenchen ตา Chenchen นั้นบนหน้าผากของเขา มือ รอบคอบตอบ: "ไม่" ” ชายวัยกลางคนดึงผู้หญิงไว้ และปลอบโยน: "เช้าตรู่ไปวิทยาลัย ฟ้าหัวใจ และจะเอาดูแลของเช้าตรู่ คุณจะสบายใจ ” Tearful เป็นเฉินเฉิน ถามข้าราชการสี่สาวผู้หญิงจะดูแลเธอ เขาตามคนที่เดินไป บ้าน ชองและ LAN คุณภาพเหลือชุดแต่งกายในตอนเช้า เช้าดูแถวของเสื้อผ้าที่มีสีสัน หัวขึ้นอีก "ที่นี้ " Chenchen ลวกหมายถึงชอง a และเสื้อผ้าคุณภาพ LAN เบิกสินค้าเป็นรายบุคคล chenchen เท่านั้นที่จะเห็นมันเป็นการแสดง ด้วยการพับเล็กชุดทานตะวันกว้างแขน ตะเข็บเอวกับสาระซับซ้อนมุกของทองเอว หัวใจกล้วยไม้เป็นน้ำเช้าเช้า หวีในตอนเช้าก็จุ่มบุญเช้าและศูนย์เลือกชิ้นส่วนของเมฆ jinzan ลายผีเสื้อเอียงแทรกลงไป พินทองทำงานได้ดี ด้านล่างเป็นดอกไม้ผ้าไหมทอง Xiangyun เฉิงเล่ยเม็ด moire ฝังทองกลวงเป็นผีเสื้อ อวัยวะเพศหญิงสองบนปีกของผีเสื้อ กับของสองรูปหยดน้ำตามรกตยังคง ส่องแสงในยามเช้ามองที่กระจกในตอนเช้าด้วยตัวเอง ค้นหาเข้าใจเองได้กลายเป็นเศรษฐี เธอสายตาที่ด้านข้างของเขายังคง สวมต่างหูสำหรับหัวใจของเธอออร์คิด โดยไม่รบกวนใด ๆ และคำถามที่: หัวใจสีฟ้า ราชดังนั้นมั่ง ” เธอดูแปลก และกล่าวว่า: " **, เฉินเป็นอันดับล่าสุดในภาคใต้ร่ำรวย แต่เป็นอันดับเจ็ด ” รายการรวย วาดดูดี เพื่อเพิ่มประสิทธิภาพในศูนย์ความน่าเชื่อถือเพิ่ม: " แต่ยัง เป็นวิทยาลัยอ่าน เด็กทั้งหมดรวย เสิ่นหยางปีหลุดออกมาจากด้านบนสิบ เชิน ** ถูกไล่ออกจากสถาบันการศึกษา ” เฉิน Chenchen: '...' นี้เป็นวิทยาลัยใด มันเป็นความเข้าใจผิด Chenchen หัวใจสีน้ำเงินแต่งตัวดี ดี และบริสุทธิ์คุณภาพอาหารเช้าเสิร์ฟที่โต๊ะ เฉินเฉินมองว่าชามซุปรังนกน้อยบนโต๊ะ หัวใจกระพือเล็กน้อย ดูเป็นรังเลือดที่ดีที่สุด ซึ่งมาถึงปู่เตียวเมา ตรงกันข้าม ถัดจาก blue Tang Gu Sheng Hong ข้าวต้ม เป็นเพียงจำนวนมาก Chenchen นั่งลงที่โต๊ะ และผูกลิปสติกเล็ก ๆ น้อย ๆ รสชาติข้าวต้ม กับตาเช่นแปรงสี และแสงเหมือนดาว "โจ๊กนี้เป็นดีดื่ม ” คุณภาพดี และบริสุทธิ์ muzzled เบา ๆ เฉินเฉิน: " **, ไม่ ต้องพูดถึงข้าวโอ๊ตต้มทำ Rouge เมตรที่ดีที่สุด เกือบทุกเช้าโจ๊กน้ำส่งสำหรับดิวที่รวบรวมบนทะเลสาบไท่หู อร่อยตามธรรมชาติ ” Chenchen ก็ให้คำปรึกษา เธอคิดว่า โจ๊กง่ายมาก กินข้าวต้มไม่มีการรวบรวมสถานะ " **, ไม่กินข้าวต้ม ขนมลอง "ไม้สาม หรือสี่มวลประณีตเล็กอาหารวางไว้ก่อน chenchen ราด ด้วยหมายเลขรูปแบบที่แตกต่างของผลไม้เล็ก ๆ ดูน่ารักมาก Chenchen กลืนน้ำลายกลืนเงียบ มันต้องการชีวิตของเธอรับประทานอาหารเช้าแพงที่สุด แม้ว่ามันเป็นความฝัน เธอกินอาหารเช้า และตื่นขึ้นมาแล้ว ด้วยใจขอบคุณ chenchen เคร่งขรึม และจริงจังกินอาหารเช้า แล้วศูนย์การเริ่มเรียกเธอเรียน กับเบื้องหลังศูนย์ เช้าหัวใจบางส่วนในช่วงตอนเช้า เธอมองไปที่กลางหลัง irrepressible ถามซอกแซก: "หัวใจสีฟ้า คุณหมายถึง อะไรวิทยาลัยวิทยาลัย ” ในหน้านำทางศูนย์ตั้งใจตอบ: "วิทยาลัยของแพนด้า ” ถามอาเจียนสำลัก Chenchen: "ไม่ควรเป็นแพนด้าอินน์ ” กลิ่นหัวใจสีน้ำเงินหยุดก็ เปิดหน้า chenchen ดูปกติ ต่ำเสียงเทียม: "ยินดีต้อนรับ ไม่ใช่แค่อินน์ ” เฉิน Chenchen: '...' นี้คืออะไร สีฟ้าหัวใจจนจบประโยคนี้ พร้อมกับเด็กเล็ก "เจ้านายเวลคัมอินน์ ริชอินน์เท่ามีไม่ตรงกับใจของเขาแข็งแรง ” เฉิน Chenchen: '...' ดังนั้น ที่เป็นสโลแกนของ กลุ่มแพนด้า Chenchen เรียน halo ทำตามสีฟ้าแพนด้าโรงเรียนเดอะตำนานวิทยาลัยผู้เขียนมีสิ่งที่จะพูดว่า: สวัสดี เจเจเพื่อทำวันเปิด...... รังเป็นบุตรชายเกาลัด fearless:)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

白富美โตขึ้นผมก็กลายเป็น . . . . . . .陈晨晨ตอนนี้อยู่ที่หน้าผากของความเจ็บปวดของหัวใจตอนเป็นเด็กก็มีหมอดูบอกว่าดวงแสงที่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่ใช่แค่เรื่อง . . . . . . . มันหล่อสวยด้วยกล้องพังเลยไม่ได้ไปวิ่งที่เดินย่อมมีกฎที่ซ่อนอยู่ ?ถามเรื่องกฎที่กำลังก้าวเข้าสู่วงการบันเทิงก่อนที่จะพันกันมานานแต่เมื่อเธอได้ทำการต่อสู้กับความคิดที่รุนแรงของ * * * * * * * * * * * * * * ในที่สุดก็ทำเตรียมไว้ก่อนที่จะไม่มีผู้กำกับนักเขียนบทสปอนเซอร์มาดำน้ำที่เธอแล้ววันนี้ตอนเช้าก็ยังเป็นนักแสดงตัวน้อยไม่ไหลไม่ไหลเข้า . . . . . . . ถึงไม่เคยอยู่สองในโทรทัศน์ชุดอยู่ในความยากจนของ CNR ลูบหน้าผากของคุณและค่อยๆลืมตาขึ้น . . . . . . . ไม่ต้องพูดถึงของลูกเรือกล้องจะต้องเป็นแบรนด์ที่มีชื่อเสียงในระดับสากลหรือตีไม่ต้องเจ็บปวดลุกขึ้นนั่งบนเตียงและมองไปรอบๆห้องก็ยิ้ม . . . . . . . เผาเครื่องหอมและรสจัดห้องให้มีวิสัยทัศน์ของโลกเก่าของจิตอยู่ในภวังค์ตัวเองว่ามันยังอยู่ในชุด ? ? ? ? ? ? ?ยิ้มกว้างเป็นไมเกรนข้างเตียงเห็นหน้าการ์ดสีแดงที่เขาจะเปิดอ่านแล้ววางกลับที่เดิมว่างเปล่า" " " " " " * * * * * * * * * * * * * * ทำไมคุณยังนั่งเซ่ออยู่อ่า . . . ที่โรงเรียนของชั้นกำลังจะเริ่มแล้ว ! ! ! ! ! ! " หนึ่งในผู้หญิงที่แต่งหน้าแต่งตัวจากภายนอกผ่านเข้ามาในประตูที่เห็นเขายิ้มโง่นั่งบนเตียงอดไม่ได้ที่จะเปิดให้ยิ้มจ้องมองเธอสองวินาทีคิดเป็นใครพลาดชุด ." " " " " " * * * * * * * * * * * * * * ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " " เจอถามแม่บ้านที่ยังคงนั่งอยู่บนเตียงไม่ขยับก็เดินเข้ามาเรียกในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของวิสัยทัศน์ที่ดีและเร็วๆนี้ในบทบาท " ดงเหมย , ทำไมคุณไม่ปลุกฉันให้เร็วกว่านี้ ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "" ดงเหมย " " " " " " " จะลืมตาแล้วยิ้มอย่างเศร้าๆ 3 วินาทีและกล่าวว่า : " * * * * * * * ผมไม่ได้ชื่อดงเหมย . . . . . . .ยิ้มในใจ . . . . . สาวน้อยคนนี้ก็จะไม่เครียดและไม่น่าแปลกใจที่เธอสามารถเล่น . . . . . . . มีวิสัยทัศน์และประสบการณ์จากคุณซอนจูไหล : " โอ้ฤดูใบไม้ร่วง ! คุณช่วยฉันเปลี่ยนเสื้อผ้า . . . . . . . " " " " " " "" ดอกเบญจมาศ " หลับตากระพริบตาน้ำตาก็ร่วงลง " นาย ! ! ! ! ! ! ! * * * * * * * * * * * * * * ถ้าสมองเสียหายและคุณได้อย่างรวดเร็วจะเห็น ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "จิวจูร้องไห้และวิ่งออกไปจากห้องทิ้งให้ถามโง่ๆคนหนึ่งนั่งอยู่บนเตียงฝ่ายตรงข้ามเล่นก็กลายเป็นศิลปินเดี่ยวยิ้มในความเงียบเท่านั้นที่สามารถเข้าไปเล่นเล่นอีกไม่นานประตูมาแบบยุ่งเหยิงอย่างรวดเร็วและตามด้วยเสียงฝีเท้าของชายวัยกลางคนและชายวัยกลางคนที่ผู้หญิงจะปรากฏขึ้นในมุมมองที่กว้างในตอนเช้าไม่ได้" สาวน้อยผู้น่าสงสารของผม . . . . . . . . . . . . . . " หญิงสาวยิ้มเมื่อเห็นน้ำตามันไหลตามกระแสเหมือนมีชีวิตชีวาขึ้น " ไม่มีหมอบอกว่านายไม่เป็นไรแล้วใช่มั้ย ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "ยิ้มหันไปมองผู้หญิงที่คิดกับการแสดงของเธอ " และสมควรที่จะเป็นนักแสดงที่มีประสบการณ์ซึ่งน้ำตาหลายพิเศษ !ชายวัยกลางคนตบไหล่ของผู้หญิงและเกลียดที่จะพูดว่า : " ถ้าผมถูกจับโยนกระถางนั่นฉันต้องบนหัวของเขาชนิดของกระถางส้มจี๊ด ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "ผู้ชายก็เหมือนเขียนไว้ว่า " ไม้ถามก็จำได้ว่าตัวเองอยู่ในหนังเป็นหนังสมัยเล่นอ่า . . . แต่นี่ . . . . . . . . . . . . . . ดูยังไงก็เป็นละครโบราณ ! ! ! ! ! ! !ว่าผมตั้งผิดได้ขอโทษให้กับคนที่ถามสองหัวเราะใส่อย่างเรียบร้อยวางอยู่ข้างๆขอบรองเท้าเดินออกไปนอกบ้าน " อ่าขอโทษก็ขอโทษ . . . . . . " " " " " " "หนุ่มวัยกลางคนมองไปที่เธอและยิ้มในความกระตือรือร้นของพวกเขาด้วยสายตาที่เดินออกไปจากห้องจนมาถึงประตู陈府แล้วหยุดยิ้ม. . . . . . . มันซึ่งเป็นทีมงานที่ยอดเยี่ยม ! และความสมจริงของฉากที่ต้องใช้เงินเท่าไหร่ . . . . . . . ถ้าตัวเองยังสามารถอยู่ในชุดนี้ถ่ายแล้วดูใหญ่คือการผลิตยิ้มอย่างเศร้าๆยกเท้าขวาแล้วค้างอยู่กลางอากาศ . . . . . . . เธอจะรู้สึกว่ามีอะไรผิดปกติกับคุณตอนนี้ก็รู้แล้วว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมกล้อง ? ? ? ? ? ? ? จากในบ้านไปนอกบ้านกับกล้องที่ไม่เคยเห็น ? ? ? ? ? ? ?ทันใดนั้นในหัวแฟลชยิ้มแข็งกลืนกลืนน้ำลายในปากบางเป็น O คำและประตูที่บังเอิญผ่านบ้านปากบางตัวยังเป็น O" นี่เป็นลูกสาวของ陈府ครับ ? ? ? ? ? ? " " " " " " "" ใช่ฉันได้ยินว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนกระถางพังและก็หัวไม่ดี " ?" ไร้สาระไม่ดีจะใส่เสื้อแล้ววิ่งออกไป ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "เสียงกระซิบในหูชวนยิ้มบนใบหน้าของเธอเป็นสีแดงในมือยอดโดยไม่รู้ตัว , รีบกลับมาระหว่างทางก็เจอคนใช้แต่นำกลุ่มใหญ่ไล่เธอออกไปจาก " ดอกเบญจมาศ " . . . . . . . ถามไปคว้าแขนของเธอและมีความกระตือรือร้นและถามว่า : " ฉันชื่ออะไร ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "เธอดูเศร้าที่เธอเสียงสะอื้น " * * * * * * * * * * * * * * คุณแม้แต่ชื่อของเธอเองจำไม่ได้เหรอ ? คุณเรียก陈晨晨อ่า . . . . . . .ยิ้มตาเป็นประกาย " ใช่ฉัน陈晨晨 ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "แต่ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . " ที่นี่คือที่ไหน ? "" ซูโจว . . . . . . .ซูโจว ! ! ! ! ! ! ! ปกติอาจชื่อ ! ! ! ! ! ! ! ถามด้วยใบหน้านิ่งสงบกล่าวต่อ " ตอนนี้เมื่อราชวงศ์ ?" " " " " " [ Sheng หนิง 1 ปีครับ * * * * * * * ใหม่ล่าสุดของจักรพรรดิขึ้นครองราชย์แล้วยังแอบเข้าเมืองไปดูจักรพรรดิสวรรค์ . . . . . . . " " " " " " " ยิ่งพูดยิ่งเศร้าของเธอแม้ว่าประวัติศาสตร์ไม่เคยมีวิสัยทัศน์และมากเกินไปแต่บางควรรู้ประวัติศาสตร์ราชวงศ์นี้ [ Sheng หนิงยังได้ยิน . . . . . . . . . . . . . . . . ประวัติอาจารย์ก็ไม่ได้สอน ." แล้ว . . . . . . . . . . . . . . เขาคือใคร ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "" วันนี้ซานเป็นคนโปรดขององค์กษัตริย์องค์ก่อนสามห้วยจิงดิ