蒋贤嫔在后宫中是一个不起眼的妃嫔,不管是在新进宫的妃嫔眼里，还是早就进

蒋贤嫔在后宫中是一个不起眼的妃嫔,不管是在新进宫的妃嫔眼里，还是早就进宫的妃嫔眼中，此人向来是寡淡如水的模样,唯一值得称道的便只有昭贵妃偶尔会对她亲近两分，但就因为这,宫里并没有谁敢为难她，反而待她客客气气。『雅*文*言*情*首*发』

蒋贤嫔并不在意别人怎么看她，她每日按部就班的过着日子，有时候会与已经升为嫔的孔氏一起说说闲话。

她们两人都是这后宫里被皇上遗忘的女人，唯一值得庆幸的是,她们曾经投靠过的庄络胭已经成为后宫里一人之下万人之上的昭贵妃。

孔嫔的姐姐比她们二人更没有福气,产下皇子便死在了这深宫之中，拼了命生下的皇子也没留住，到最后也被人遗忘了。

孔嫔恨害死她姐姐的人，恨没有好好照顾三皇子的贤妃。这后宫中没有谁手脚是干净的，孔嫔姐姐的死有人插过手，可是最终查出来的，却是孔嫔姐姐产时大出血，偏偏要保小不保大，最终送了命。

事情真相究竟如何，早已经查不出来，但是这么多年的后宫生活，已经把孔嫔心里的恨意一点点磨成了心如死灰，尤其在贤妃病逝后，孔嫔仿佛松懈下般，再也不关心后宫那些事。

蒋贤嫔没有想到当初孔嫔的坚持，会让她们得了昭贵妃这个靠山，或许自己当初能赞同孔嫔，并偷偷告诉昭贵妃一些宫中秘事，就是因为在自己内心深处相信，庄络胭这个女人，与别的女人不一样，她能站得更高。

虽然她不明白，一个真心爱着帝王的女人何以能在后宫过得这般自在，但是她想，这或许也是昭贵妃与其他女人的不同之处。

又是一年春，蒋贤嫔走在御花园中，路过一丛树荫时，突然脚下一顿，看着树根下一丛不起眼的花。

“主子，怎么了？”跟在她身后的宫女担心的看着她，她身后的太监也把自己手里提着的花盆移开了些。。

“没事，不过看到了一丛金边六月雪，”蒋贤嫔移开视线，当年她与昭贵妃刚结识，那时候仿佛快要六月了，天热得让人心烦，也就是那个时候，她们在御花园里偶遇了皇上。

“于妾来说，皇上是参天大树，是顶天大梁。”

“妾便是那倚树而生的小花，或许永远不会全部知晓松柏的能耐，但是却依靠松柏而生。”

“帝王要如松柏，但松柏却未全如帝王。www.yawen8.com”

她至今还清晰的记得昭贵妃当初说的这三句话，一个女人能当着帝王说出这样的话，是有着何等的胆量与情谊？她理解不了昭贵妃，甚至在当时觉得昭贵妃有些傻，把心交给一个帝王，不是把真心放在地上让人糟践么？

宫廷的生活早已经麻木，但是不知为何，在那一刻自己忍不住提醒了她，虽然最后这个女人还是一无反顾，这一坚持便是近十年。

听闻昭贵妃病时，她正在打理一盆矮松，听完这个消息便砸了花盆，可是等她赶到熙和宫，就看到早已经赶到的皇后。

皇后这些年越来越沉默，但是待昭贵妃却很不错，好到让蒋贤嫔有种皇后真心拿昭贵妃当妹妹的错觉。

见到她来了，皇后语气有些低落道：“皇上在内室。”

蒋贤嫔知道，这是昭贵妃不大好了，她觉得喉咙有些痒，对皇后福了福身道，“皇后娘娘，昭贵妃吉人天相，定会好起来的。”不知这话是在安慰她自己还是皇后，但是她觉得只有这么说，心里才能好受一点。

没一会儿，皇上下旨让所有人都退出熙和宫，蒋贤嫔知道黄航这是不想让人吵到昭贵妃，便安安静静退出了熙和宫，刚路过荷花池，便见到太子殿下往这边行来。

她停下脚步，身子侧向一边，福身道：“见过太子殿下。”

太子回了半礼，尚还稚嫩的脸上多了几分焦急，“蒋贤嫔好。”

她见太子脸颊有些红，似乎是走得太急了，也不知怎的，鬼使神差道：“娘娘还睡着，太子殿下多陪陪娘娘，也许娘娘就能醒了。”话说完，她便觉得自己逾越了，可是说出的话不能收回，她只好沉默着。

“多谢蒋贤嫔，”太子也没有料到向来沉默的蒋贤嫔会说出这么一席话，但是对方的好意他在心里记下了，又回了半礼才匆匆离开。

蒋贤嫔看着他挺直的背脊，仿佛看到了下一代帝王。

两年前，皇上封四皇子为太子，倒是没有谁意外，毕竟这些年皇上待昭贵妃与四皇子如何，众人都看在眼里。有人私下甚至说，只怕连皇后也不及昭贵妃在皇上心中有分量。

她对这种说法嗤之以鼻，皇后与昭贵妃在皇上心中，一个是用来打理麻烦事情的女人，一个是拿来好好疼宠的女人，根本就不能相提并论。

谁会拿家里的锄头与养的名贵兰花比谁更重要？

这几日皇上没有进后宫，并且发了不少脾气，甚至连高总管也受到了斥责，蒋贤嫔知道皇上这是在为昭贵妃的病焦急，可是昭贵妃近来越来越不好，也不知是何原因。

桃玉阁的桃花一年比一年艳丽，她听闻这里有专门的人打理，甚至连桃玉阁都封了，只因为昭贵妃甚是喜欢桃花与桃子，所以殿中省的人一年四季都让人好生伺候着这些树。

仰头看着这些漂亮的桃花，蒋贤嫔看到皇上竟是步履匆忙的摘了几支桃花便走，甚至连桃园里还有人也没有发现，她看着帝王匆匆的背影，突然想，若是皇上手里的花是给昭贵妃摘的便好了，至少昭贵妃一片真心，也不算皆付诸流水。

几个时辰后，后宫又传出消息，昭贵妃娘娘醒了，有人欢喜有人忧，但是一个个皆是面露喜色，连一丝别的情绪也不敢有。

又过了好些日子，蒋贤嫔终于在皇后的景央宫看到了昭贵妃，她看起来一如既往，并没有因为生病而变得苍白难看，这就仿佛她只是睡了一觉，什么罪也没有受。

出了景央宫后，她被昭贵妃叫住了，她静静走在她身边，微微落后了半步，却突然觉得当年她们两人并肩前行仿佛就在眼前。

“昏睡时，本宫一直在做一个梦，梦里景致太好，好得本宫不愿醒来，”庄络胭脚步很慢，语气也很慢，“可是后来本宫听到了太子的声音。”

蒋贤嫔低着头道：“娘娘洪福齐天，自有上天保佑。”

“我是想谢谢你对太子说的话，”庄络胭淡笑着与她对望，“若不是你，或许我便不在这里了。”

不在这里？

蒋贤嫔唇角动了动，半晌才道：“太子还小。”

“是啊，太子还小，宫里的女人却永远不会少，”庄络胭仍旧在笑，蒋贤嫔觉得她笑意有些奇怪，可她偏偏察觉不到哪里有什么不对。

天下大多为人母者，总是舍不得孩子受苦的，昭贵妃这样的女子，又岂会意外，她提醒太子那一句，归根结底是不想年幼的太子没有了生母，遭别人的算计罢了。

直到昭贵妃离开，蒋贤嫔也没有说多少话， ... ［本章未完，请点击下一页继续阅读！］

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Jiang xianpin อยู่ในที่ฮาเร็มเป็นทั่วไป Imperial ภรรยา น้อย,ในอังกฤษ ภรรยา น้อยตาว่าไม่ว่าจะเข้าสู่พระราชวังที่ได้รับ,ในอังกฤษ ภรรยา น้อยตาที่ป้อนไว้แล้วที่พระราชวัง,บุคคลนี้มีอยู่เสมอไม่มีรสชาติเช่นลักษณะของน้ำ,มีมูลค่าเพียงยกย่องสรรเสริญก็จะใช้ได้เฉพาะแล้วเรืองนามประเสริฐ ภรรยา น้อยในบางครั้งจะเป็นในแบบที่เป็นกันเองพร้อมด้วยสองจุดเพื่อเธอเพราะของนี้,ในพระราชวังและไม่มีใครกล้าที่จะรู้สึกอายของเธอ,แทนจะรอให้เป็นความ สุภาพ . 'ว่าที่สง่างาม*ข้อ**คำว่าความรู้สึกที่**ส่ง xianpin '

เจียงไม่ได้ในการดูแลเกี่ยวกับผู้อื่นเพื่อดูเธออยู่อย่างเป็นระเบียบในบางครั้งสามารถปรับขึ้นจะบอกว่าสำหรับฮ่องกงของนางสนม Imperial ทุกวันในแวดวงด้วยกัน

พวกเขาอยู่ในฮาเร็มนี้พระจักรพรรดิโดยผู้หญิงคนที่ลืมเท่านั้นโชคดีพวกเขาได้จ้างตนเองกว่างซีจ้วง luoyan กลายเป็นนางสนมในฮาเร็มตามคนที่เรืองนามชั้นสูงที่สูงกว่าหมื่นคน พี่สาวของ

ฮ่องกง Imperial ภรรยา น้อยที่ไม่มีโชคที่ดีเมื่อเทียบกับเขาให้เกิดกับบุตรชายของพระจักรพรรดิแล้วตายแล้วในพระราชวังลึกแห่งนี้เป็นบุตรชายของพระจักรพรรดิที่เข้าไปทั้งหมดออกไปทำให้เกิดการไม่มีคนยังลืมไปในที่สุด ภรรยา น้อยของจักรวรรดินิยม

Kong ที่เกลียดคนที่ฆ่าคนพี่สาวของเธอไม่ละเว้นรวมทั้ง ภรรยา น้อยของจักรวรรดินิยมที่ไม่มีการดูแลบุตรชายของทั้งสามองค์จักรพรรดิ์ ในฮาเร็มโรงแรมแห่งนี้ไม่มีใครมือและเท้ามีความสะอาดฮ่องกง Imperial ภรรยา น้อยของพี่สาวคนตายบางคนมีต่างก่นด่าแต่มีลักษณะขึ้นสุดท้ายจริงๆแล้วเมื่อมีฮ่องกง ภรรยา น้อยของจักรพรรดิที่พี่สาวให้เลือดขนาดใหญ่ที่จะต้องรับประกันเล็กน้อยไม่รับประกันในรูปแบบขนาดใหญ่ที่สุดท้ายหายไปหนึ่งของชีวิต จริงๆแล้ว

ความจริงที่ว่าแล้วก็ไม่ได้ออกมา