นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน

นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา

ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร

วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น
การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย

ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น

และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ.

ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา

ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร

วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น
 การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย

ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น

และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ.

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์ พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ .

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

นิทาน อาเซียน เรื่อง หมู่บ้าน อาเซียน
กาล ครั้ง หนึ่ง นาน มา แล้ว มี หมู่บ้าน แห่ง หนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้าน อาเซียน ซึ่ง อยู่ ทาง ภูมิภาค เอเชีย ตะวันออก เฉียง ใต้ ใน หมู่บ้าน แห่ง นี้ มี ผู้ คน ประเทศ ได้ มา จาก 10 อาศัย อยู่ และ เป็น เพื่อนบ้าน ที่ ดี กัน ต่อประเทศ แรก คือ ประเทศ ประเทศ ที่ 2 คือ อินโดนีเซีย เวียดนาม ประเทศ ประเทศ ประเทศ ที่ 3 คือ บรูไน ดา ส ซาลาม รุ คือ ประเทศ ประเทศ ที่ 4 5 คือ ประเทศไทย มาเลเซีย ประเทศ ที่ประเทศ ที่ 6 คือ ประเทศ ประเทศ ที่ 7 คือ ลาว ฟิลิปปินส์ ประเทศ ประเทศ ประเทศ ที่ 8 คือ พม่า ประเทศ ที่ 9 คือ กัมพูชา ประเทศ ประเทศ และ ประเทศ สุดท้าย คือ สิงคโปร์พวก เขา เพื่อ สร้าง มิตรภาพ รวม ตัว กัน และ ความ เป็น น้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดย มี สี ข้าว สัญลักษณ์ คือ รวง มัด เหลือง 10 รวง โดย รวม กัน ไว้ โดย มี สี ใน ทั้งหมด สัญลักษณ์ 4 สี คือ สี ขาว ซึ่ง หมาย ถึง ความ บริสุทธิ์ สี เหลือง หมาย ถึง ความ เจริญ รุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมาย ถึง สันติภาพ และ ความ มั่นคง และ สี แดง หมาย ถึง กล้า หาญ และ ความ ก้าวหน้า ความใน หมู่บ้าน แห่ง นี้ จะ มี การ บ้าน ชาว แยก ประชากร แต่ละ อยู่ ใน ประเทศ เพื่อ อาศัย โซน ของ ประเทศ และ พวก ตนเอง เขา จะ ยัง ก็ คง รักษา วัฒนธรรม ขนบธรรมเนียม ประเพณี AIS Marine Traffic และ ของ ประเทศ ตนเอง ไว้ เพื่อ ที่ จะ มา นำ ให้ กับ เพื่อนบ้าน เผยแพร่ อื่น ๆ ใน ประเทศ ศึกษา ใน หมู่บ้าน อาเซียน ได้ทุก วัน พุธ สมาชิก ทุก คน จะ มา รวม ตัว กัน กัน และ ร่วม กิจกรรม เพื่อ ทำ กิจกรรม ที่ ว่า การ นี้ ก็ คือ ครัว ซึ่ง เป็น ปลูก ผัก สวน การ จัด กิจกรรม ใน ข้อ เสนอ โดย ที่ ทุก คน ของ ประเทศไทย ร่วม กัน จะ ดูแล และ รักษา เก็บ ผลผลิต เพื่อ นำ มา เป็น วัตถุดิบ ใน การ ประกอบอาหารวัน หนึ่ง สมาชิก ของ ประเทศไทย และ ใน หมู่บ้าน กัมพูชา เกิด ทะเลาะ วิวาท ข้อ กัน และ ขึ้น จาก ทำให้ ประชากร ทั้ง สอง ประเทศ และ ไม่ พูด คุย กัน ที่ จะ ไม่ แทบ มอง หน้า กัน เลย จึง ทำให้ ทุก คน ใน หมู่บ้าน เกิด ปัญหา และ ข้อ สงสัย กัน ขึ้น ก็ ค่อยๆ ขยาย วง กว้าง ขึ้นครั้ง นี้ กัน การ ทะเลาะ ของ คน ใน หมู่บ้าน อาเซียน ทำให้ เกิด ปัญหา ใน หมู่บ้าน ขึ้น โดย ที่ ฝ่าย ต่าง ต่าง กัน โดย ที่ ไม่ เข้าข้าง ยอม ฟัง เหตุผล ของ ฝ่าย ตรง ข้าม ทำให้ ผู้ คน ใน หมู่บ้าน อาเซียน เกิด กัน ความ ร้าวฉาน ขึ้น หมู่บ้าน อาเซียน ค่อยๆ เกิด ปัญหา ขึ้น จาก คน สอง ฝ่ายใน เมื่อ เกิด ปัญหา ขึ้น จึง ทำให้ ต้อง มี บุคคล ที่ สาม ซึ่ง มี ความ เป็นกลาง มา ตัดสิน ปัญหา ที่ เกิด ขึ้น ภายใน หมู่บ้าน อาเซียน และ ทุก คน เห็น พ้อง ต้อง กัน ว่า ให้ มี การ จัด ประชุม ขึ้น ใน หมู่บ้าน อาเซียน เพื่อ หา ข้อ สรุป ของ ปัญหา ที่ เกิด ขึ้นและ ใน ที่สุด สิ่ง ที่ ทุก คน คาด หวัง ก็ เกิด ขึ้น เมื่อ การ ประชุม หา ข้อ สรุป ของ ปัญหา เป็น ไป อย่าง สันติ และ ยุติธรรม กับ ทั้ง สอง ฝ่าย จึง ทำให้ ชาว บ้าน ใน หมู่บ้าน อาเซียน กลับ มา ปรองดอง กัน อีก ครั้ง และ รัก ใคร่ กลมเกลียว กัน มาก ขึ้น กว่า ที่ ผ่าน มา และ ทุก คน ก็ กลับ มา ใช้ ชีวิต ดัง เดิม ที่ มี แต่ น้ำใจ และ รอย ยิ้ม ที่ มอบ ให้ กัน จบ.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (อังกฤษ) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

น ิ ท า น อ า เ ซ ี ย น เ ร ื ่ อ ง ห ม ู ่ บ ้ า น อ า เ ซ ี ย น)ก า ล ค ร ั ้ ง ห น ึ ่ ง น า น ม า แ ล ้ ว ม ี ห ม ู ่ บ ้ า น แ ห ่ ง ห น ึ ่ ง ช ื ่ อ ว ่ า ห ม ู ่ บ ้ า น อ า เ ซ ี ย น ซ ึ ่ ง อ ย ู ่ ท า ง ภ ู ม ิ ภ า ค เ อ เ ช ี ย ต ะ ว ั น อ อ ก เ ฉ ี ย ง ใ ต ้ ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น แ ห ่ ง น ี ้ ม ี ผ ู ้ ค น จ า ก 10 ป ร ะ เ ท ศ ไ ด ้ ม า อ า ศ ั ย อ ย ู ่ แ ล ะ เ ป ็ น เ พ ื ่ อ น บ ้ า น ท ี ่ ด ี ต ่ อ ก ั the น)ป ร ะ เ ท ศ แ ร ก ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ อ ิ น โ ด น ี เ ซ ี ย ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 2 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ เ ว ี ย ด น า ม ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 3 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ บ ร ู ไ น ด า ร ุ ส ซ า ล า ม ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 4 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ ม า เ ล เ ซ ี ย ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 5 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ ไ ท the ย)ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 6 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ ล า ว ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 7 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ ฟ ิ ล ิ ป ป ิ น ส ์ ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 8 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ พ ม ่ า ป ร ะ เ ท ศ ท ี ่ 9 ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ ก ั ม พ ู ช า แ ล ะ ป ร ะ เ ท ศ ส ุ ด ท ้ า ย ค ื อ ป ร ะ เ ท ศ ส ิ ง ค โ ป ร the ์)พ ว ก เ ข า ร ว ม ต ั ว ก ั น เ พ ื ่ อ ส ร ้ า ง ม ิ ต ร ภ า พ แ ล ะ ค ว า ม เ ป ็ น น ้ ํ า ห น ึ ่ ง ใ จ เ ด ี ย ว ก ั น โ ด ย ม ี ส ั ญ ล ั ก ษ ณ ์ ค ื อ ร ว ง ข ้ า ว ส ี เ ห ล ื อ ง 10 ร ว ง โ ด ย ม ั ด ร ว ม ก ั น ไ ว ้ โ ด ย ม ี ส ี ใ น ส ั ญ ล ั ก ษ ณ ์ ท ั ้ ง ห ม ด 4 ส ี ค ื อ ส ี ข า ว ซ ึ ่ ง ห ม า ย ถ ึ ง ค ว า ม บ ร ิ ส ุ ท ธ ิ ์ ส ี เ ห ล ื อ ง ห ม า ย ถ ึ งส ี น ้ ํ า เ ง ิ น ห ม า ย ถ ึ ง ส ั น ต ิ ภ า พ แ ล ะ ค ว า ม ม ั ่ น ค ง แ ล ะ ส ี แ ด ง ห ม า ย ถ ึ ง ค ว า ม ก ล ้ า ห า ญ แ ล ะ ค ว า ม ก ้ า ว ห น ้ า))ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น แ ห ่ ง น ี ้ ช า ว บ ้ า น จ ะ ม ี ก า ร แ ย ก ป ร ะ ช า ก ร แ ต ่ ล ะ ป ร ะ เ ท ศ เ พ ื ่ อ อ า ศ ั ย อ ย ู ่ ใ น โ ซ น ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ต น เ อ ง แ ล ะ พ ว ก เ ข า ก ็ จ ะ ย ั ง ค ง ร ั ก ษ า ว ั ฒ น ธ ร ร ม ข น บ ธ ร ร ม เ น ี ย ม ป ร ะ เ พ ณ ี แ ล ะ ภ า ษ า ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ต น เ อ ง ไ ว ้)ท ุ ก ว ั น พ ุ ธ ส ม า ช ิ ก ท ุ ก ค น จ ะ ม า ร ว ม ต ั ว ก ั น เ พ ื ่ อ ท ํ า ก ิ จ ก ร ร ม ร ่ ว ม ก ั น แ ล ะ ก ิ จ ก ร ร ม ท ี ่ ว ่ า น ี ้ ก ็ ค ื อ ก า ร ป ล ู ก ผ ั ก ส ว น ค ร ั ว ซ ึ ่ ง เ ป ็ น ข ้ อ เ ส น อ ใ น ก า ร จ ั ด ก ิ จ ก ร ร ม ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ไ ท ย)ว ั น ห น ึ ่ ง ส ม า ช ิ ก ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น ข อ ง ป ร ะ เ ท ศ ไ ท ย แ ล ะ ก ั ม พ ู ช า เ ก ิ ด ข ้ อ ท ะ เ ล า ะ ว ิ ว า ท ก ั น ข ึ ้ น แ ล ะ ท ํ า ใ ห ้ ป ร ะ ช า ก ร จ า ก ท ั ้ ง ส อ ง ป ร ะ เ ท ศ ไ ม ่ พ ู ด ค ุ ย ก ั น แ ล ะ แ ท บ ท ี ่ จ ะ ไ ม ่ ม อ ง ห น ้ า ก ั น เ ล ย จ ึ ง ท ํ า ใ ห ้ ท ุ ก ค น ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น เ ก ิ ด ข ้ อ ส ง ส ั ย ก ั น ข ึ ้ นก า ร ท ะ เ ล า ะ ก ั น ค ร ั ้ ง น ี ้ ข อ ง ค น ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น อ า เ ซ ี ย น ท ํ า ใ ห ้ เ ก ิ ด ป ั ญ ห า ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น ข ึ ้ น โ ด ย ท ี ่ ต ่ า ง ฝ ่ า ย ต ่ า ง เ ข ้ า ข ้ า ง ก ั น โ ด ย ท ี ่ ไ ม ่ ย อ ม ฟ ั ง เ ห ต ุ ผ ล ข อ ง ฝ ่ า ย ต ร ง ข ้ า ม ท ํ า ใ ห ้ ผ ู ้ ค น ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น อ า เ ซ ี ย น เ ก ิ ด ค ว า ม ร ้ า ว ฉ า น ก ั น ข ึ ้ น)ใ น เ ม ื ่ อ เ ก ิ ด ป ั ญ ห า ข ึ ้ น จ ึ ง ท ํ า ใ ห ้ ต ้ อ ง ม ี บ ุ ค ค ล ท ี ่ ส า ม ซ ึ ่ ง ม ี ค ว า ม เ ป ็ น ก ล า ง ม า ต ั ด ส ิ น ป ั ญ ห า ท ี ่ เ ก ิ ด ข ึ ้ น ภ า ย ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น อ า เ ซ ี ย น แ ล ะ ท ุ ก ค น เ ห ็ น พ ้ อ ง ต ้ อ ง ก ั น ว ่ า ใ ห ้ ม ี ก า ร จ ั ด ป ร ะ ช ุ ม ข ึ ้ น ใ น ห ม ู ่ บ ้ า น อ า เ ซ ี ย น)แ ล ะ ใ น ท ี ่ ส ุ ด ส ิ ่ ง ท ี ่ ท ุ ก ค น ค า ด ห ว ั ง ก ็ เ ก ิ ด ข ึ ้ น เ ม ื ่ อ ก า ร ป ร ะ ช ุ ม ห า ข ้ อ ส ร ุ ป ข อ ง ป ั ญ ห า เ ป ็ น ไ ป อ ย ่ า ง ส ั น ต ิ แ ล ะ ย ุ ต ิ ธ ร ร ม ก ั บ ท ั ้ ง ส อ ง ฝ ่ า ยแ ล ะ ท ุ ก ค น ก ็ ก ล ั บ ม า ใ ช ้ ช ี ว ิ ต ด ั ง เ ด ิ ม ท ี ่ ม ี แ ต ่ น ้ ํ า ใ จ แ ล ะ ร อ ย ย ิ ้ ม ท ี ่ ม อ บ ใ ห ้ ก ั น จ บ.The United States)

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.