นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน

นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา

ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร

วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น
การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย

ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น

และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียน กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน ประเทศแรกคือประเทศอินโดนีเซียประเทศที่ 2 คือประเทศเวียดนามประเทศที่ 3 คือประเทศบรูไนดารุสซาลามประเทศที่ 4 คือประเทศมาเลเซียประเทศที่ 5 คือไรประเทศไทย ประเทศที่ 6 คือประเทศลาวประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่าประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชาและประเทศสุดท้ายคือประเทศสิงคโปร์ พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสัญลักษณ์คือรวงข้าวสีเหลือง 10 รวงโดยมัดรวมกันไว้โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงความเจริญรุ่งเรืองสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความมั่นคงและสีแดงหมายถึงความกล้าหาญและความก้าวหน้า ในหมู่บ้านแห่งนี้ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศเพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเองและพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกันและกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือการปลูกผักสวนครัวซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้นและทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้นและปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้นหมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียนเพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมาและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ .

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียนกาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งขณะนี้ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนประเทศได้มาจากเนชั่ 10 อาศัยขณะนี้และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีกันต่อประเทศแรกคือประเทศประเทศที่ 2 คืออินโดนีเซียเวียดนามประเทศประเทศประเทศที่ 3 คือบรูไนดาสซาลามรุคือประเทศประเทศที่ 4 5 คือประเทศไทยมาเลเซียประเทศที่ประเทศที่6 คือประเทศประเทศที่ 7 คือลาวฟิลิปปินส์ประเทศประเทศประเทศที่ 8 คือพม่าประเทศที่ 9 คือกัมพูชาประเทศประเทศและประเทศสุดท้ายคือสิงคโปร์พวกเขาเพื่อสร้างมิตรภาพรวมตัวกันและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสีข้าวสัญลักษณ์คือรวงมัดเหลือง10 รวงโดยรวมกันไว้โดยมีสีในทั้งหมดสัญลักษณ์ 4 สีคือสีขาวซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงความเจริญรุ่งเรืองสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความมั่นคงและสีแดงหมายถึงกล้าหาญและความก้าวหน้าความในหมู่บ้านแห่งนี้จะมีหัวเรื่อง: การบ้านชาวแยกประชากรแต่ละขณะนี้ในประเทศเพื่ออาศัยโซนของประเทศและพวกตนเอง เขาจะยังก็คงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีเอไอเอสมารีนการจราจรและของประเทศตนเองไว้เพื่อที่จะมานำให้กับเพื่อนบ้านเผยแพร่อื่น ๆ ในประเทศศึกษาเป็นในหมู่บ้านอาเซียนได้ทุกการธนาคารวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันกันและร่วมกิจกรรมเพื่อทำกิจกรรมที่ว่าได้หัวเรื่อง: การนี้ก็คือร้านครัวซึ่งเป็นปลูกผักสวนหัวเรื่อง: การจัดกิจกรรมในข้อเสนอโดยที่ทุกคนของประเทศไทยร่วมกันจะดูแลและรักษาเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในหัวเรื่อง: การประกอบอาหารการธนาคารวันหนึ่งสมาชิกของประเทศไทยและในหมู่บ้านกัมพูชาเกิดทะเลาะวิวาทข้อกันและขึ้นจากเนชั่ทำให้ประชากรทั้งสองประเทศและไม่พูดคุยกันที่จะไม่แทบมองหน้ากันเลยจึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดผู้ช่วยและข้อสงสัยกันขึ้นก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้นครั้งนี้กันหัวเรื่อง: การทะเลาะ ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดผู้ช่วยในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ฝ่ายต่างต่างกันโดยที่ไม่เข้าข้างยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดกันความร้าวฉานขึ้นหมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดผู้ช่วยขึ้นจากเนชั่คนสองฝ่ายในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียนและทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียนเพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้นและในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่ายจึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้น กว่าที่ผ่านมาและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มี แต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ค้นหานทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนาสาว hmoob าแล้วมีหมู่บ้านแห่งหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งอยู่ทางภูมค้นหาภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือประเทศอค้นหานโดนีเซียประเทศที่ 2 คือประเทศเวียดนามประเทศที่ 3 คือประเทศบรูไนดารุการซาลามประเทศที่ 4 คือประเทศมาเลเซียประเทศที่ 5 คือประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือประเทศลาวประเทศที่ 7 คือประเทศฟค้นหาค้นหาในการค้นหาลปปน์ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่าประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชาและประเทศการุดท้ายคือประเทศในการค้นหางคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อการร้างมค้นหาตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยการมีัญลักษณ์คือรวงข้าวการีเหลือง 10 รวงโดยมัดรวมกันไว้โดยมีการีในการัญลักษณ์ทั้งหมด 4 การีคือการีขาวซึ่งหมายถึงความบรในการค้นหาในการค้นหาุทธ์ีเหลืองหมายถึงการค้นหาีน้ำเงนหมายถึงการันตค้นหาภาพและความมั่นคงและการีแดงหมายถึงความกล้าหาญและความก้าวหน้า


ในหมู่บ้านแห่งนี้ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศเพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเองและพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียมประเพณีและภาษาของประเทศตนเองไว้

ทุกวันพุธการมาชค้นหากทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกค้นหาจกรรมร่วมกันและกค้นหาจกรรมที่ว่านี้ก็คือการปลูกผักการวนครัวซึ่งเป็นข้อเการนอในการจัดกค้นหาจกรรมของประเทศไทย

วันหนึ่งการมาชค้นหากในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกค้นหาดข้อทะเลาะวค้นหาวาทกันขึ้นและทำให้ประชากรจากทั้งการองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลยจึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกค้นหาดข้อการงการัยกันขึ้นการทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกค้นหาดปัญหาในหมู่บ้านขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกค้นหาดความร้าวฉานกันขึ้น

ในเมื่อเกค้นหาดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่การามซึ่งมีความเป็นกลางมการค้นหาาตัดนปัญหาที่เกค้นหาดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียนและทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน

และในที่การุดในการค้นหา่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกค้นหาดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อการรุปของปัญหาเป็นไปอย่างการันตค้นหาและยุตค้นหาธรรมกับทั้งการองฝ่ายและทุกคนก็กลับมาใช้ชีวค้นหาตดังเดค้นหามที่มีแต่น้ำใจและรอยยค้นหา้มที่มอบให้กันจบ . . . . . . .