นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน

นิทานอาเซียน เรื่อง หมู่บ้านอาเซียน
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้ว มีหมู่บ้านแห่งหนึ่ง ชื่อว่า หมู่บ้านอาเซียน ซึ่งอยู่ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ ในหมู่บ้านแห่งนี้มีผู้คนจาก 10 ประเทศ ได้มาอาศัยอยู่และเป็นเพื่อนบ้านที่ดีต่อกัน

ประเทศแรกคือ ประเทศอินโดนีเซีย ประเทศที่ 2 คือ ประเทศเวียดนาม ประเทศที่ 3 คือ ประเทศบรูไนดารุสซาลาม ประเทศที่ 4 คือ ประเทศมาเลเซีย ประเทศที่ 5 คือ ประเทศไทย

ประเทศที่ 6 คือ ประเทศลาว ประเทศที่ 7 คือประเทศฟิลิปปินส์ ประเทศที่ 8 คือประเทศพม่า ประเทศที่ 9 คือประเทศกัมพูชา และประเทศสุดท้าย คือ ประเทศสิงคโปร์

พวกเขารวมตัวกันเพื่อสร้างมิตรภาพและความเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกัน โดยมีสัญลักษณ์ คือ รวงข้าวสีเหลือง 10 รวง โดยมัดรวมกันไว้ โดยมีสีในสัญลักษณ์ทั้งหมด 4 สี คือ สีขาว ซึ่งหมายถึง ความบริสุทธิ์ สีเหลือง หมายถึง ความเจริญรุ่งเรือง สีน้ำเงิน หมายถึง สันติภาพและความมั่นคง และสีแดง หมายถึง ความกล้าหาญและความก้าวหน้า

ในหมู่บ้านแห่งนี้ ชาวบ้านจะมีการแยกประชากรแต่ละประเทศ เพื่ออาศัยอยู่ในโซนของประเทศตนเอง และพวกเขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี และภาษาของประเทศตนเองไว้ เพื่อที่จะนำมาเผยแพร่ให้กับเพื่อนบ้านในประเทศอื่นๆในหมู่บ้านอาเซียนได้ศึกษา

ทุกวันพุธสมาชิกทุกคนจะมารวมตัวกันเพื่อทำกิจกรรมร่วมกัน และกิจกรรมที่ว่านี้ก็คือ การปลูกผักสวนครัว ซึ่งเป็นข้อเสนอในการจัดกิจกรรมของประเทศไทย โดยที่ทุกคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในการประกอบอาหาร

วันหนึ่งสมาชิกในหมู่บ้านของประเทศไทยและกัมพูชาเกิดข้อทะเลาะวิวาทกันขึ้น และทำให้ประชากรจากทั้งสองประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้ากันเลย จึงทำให้ทุกคนในหมู่บ้านเกิดข้อสงสัยกันขึ้น และปัญหาก็ค่อยๆขยายวงกว้างขึ้น
การทะเลาะกันครั้งนี้ของคนในหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปัญหาในหมู่บ้านขึ้น โดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกัน โดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้าม ทำให้ผู้คนในหมู่บ้านอาเซียนเกิดความร้าวฉานกันขึ้น หมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปัญหาขึ้นจากคนสองฝ่าย

ในเมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมีบุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียน และทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียน เพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น

และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาดหวังก็เกิดขึ้น เมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่าย จึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้นกว่าที่ผ่านมา และทุกคนก็กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มีแต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กัน จบ.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นิทานอาเซียนเรื่องหมู่บ้านอาเซียน
กาลเป็นครั้งคุณหนึ่งนานมาแล้วมีหมู่บ้านแห่งคุณหนึ่งชื่อว่าหมู่บ้านอาเซียนซึ่งขณะนี้ทางภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านแห่งนี้มีคุณผู้ของคุณคนจากเนชั่ 10 ออกประเทศและเป็นขณะนี้ได้มาอาศัยเพื่อนบ้านที่ดีกันต่อออกประเทศแรกคือ อินโดนีเซียประเทศประเทศประเทศเวียดนามคือที่ 2 3 คือที่ประเทศประเทศบรูไนดาสซาลาม รุ 4 คือที่ประเทศประเทศประเทศมาเลเซีย 5 คือที่ประเทศไทยออกประเทศที่ 6 คือลาวประเทศประเทศประเทศฟิลิปปินส์คือที่ 7 8 คือที่ประเทศประเทศพม่าประเทศที่ 9 คือออกประเทศออกประเทศและกัมพูชาสุดท้ายคือออกประเทศสิงคโปร์พวกรวมคุณตัวกันเพื่อเขาและความสามารถเป็นสร้างมิตรภาพน้ำหนึ่งใจเดียวกันโดยมีสัญลักษณ์คือรวงคุณข้าวสีเหลืองมัดตั้งขึ้น 10 รวงโดยรวมกันไว้โดยมีสี สัญลักษณ์ทั้งหมดใน 4 สีสีขาวซึ่งหมายถึงคือ ความสามารถบริสุทธิ์สีเหลืองหมายถึงความสามารถเจริญรุ่งเรืองสีน้ำเงินหมายถึงสันติภาพและความสามารถมั่นคงและสีแดงหมายถึงความสามารถกล้าหาญและความสามารถก้าวหน้าในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านแห่งชาวร้านบ้านนี้จะมีหัวเรื่อง: การแยกประชากรแต่ละอาศัยขณะนี้ในห้างหุ้นส่วนจำกัดออกประเทศเพื่อโซนของออกประเทศและพวกตนเอง เขาก็จะยังคงรักษาวัฒนธรรมขนบธรรมเนียม ประเพณี เอไอเอสการจราจรทางทะเลของออกประเทศและที่จะตนเองไว้เพื่อนำมาให้กับเผยแพร่เพื่อนบ้านในห้างหุ้นส่วนจำกัดออกประเทศอื่น ๆ ในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านอาเซียนศึกษาเป็นได้ทุกการธนาคารวันพุธสมาชิกทุกของคุณคนจะมารวมคุณตัวกันเพื่อทำกันและกิจกรรมร่วม กิจกรรมที่ว่าได้นี้ก็คือหัวเรื่อง: การปลูกผักสวนร้านครัวซึ่งเป็นข้อเสนอในห้างหุ้นส่วนจำกัดหัวเรื่อง: การจัดกิจกรรมของประเทศไทยโดยที่ทุกของคุณคนจะร่วมกันดูแลรักษาและเก็บผลผลิตเพื่อนำมาเป็นวัตถุดิบในห้างหุ้นส่วนจำกัดหัวเรื่อง: การประกอบอาหารการธนาคารวันคุณหนึ่งของประเทศไทยและสมาชิกในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านกัมพูชา เกิดขึ้นและข้อทะเลาะวิวาทกันสองทั้งทำให้ประชากรจากเนชั่ออกประเทศไม่พูดคุยกันและแทบที่จะไม่มองหน้า: ภาพประกอบกันเลยจึงทำให้ทุกของคุณคนในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านเกิดขึ้นและข้อสงสัยกันก็ปฐมวัยค่อยๆขยายวงกว้างขึ้นหัวเรื่อง: การทะเลาะกันครั้งนี้ ของของคุณคนในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านอาเซียนทำให้เกิดปฐมวัยในห้างหุ้นส่วนจำกัดหมู่บ้านขึ้นโดยที่ต่างฝ่ายต่างเข้าข้างกันโดยที่ไม่ยอมฟังเหตุผลของฝ่ายตรงข้ามทำให้คุณผู้ของคุณคนในห้างหุ้นส่วนจำกัดความสามารถหมู่บ้านอาเซียนเกิดร้าวฉานกันขึ้นหมู่บ้านอาเซียนค่อยๆเกิดปฐมวัยขึ้นจากเนชั่ของคุณคนสองฝ่ายในห้างหุ้นส่วนจำกัด เมื่อเกิดปัญหาขึ้นจึงทำให้ต้องมี บุคคลที่สามซึ่งมีความเป็นกลางมาตัดสินปัญหาที่เกิดขึ้นภายในหมู่บ้านอาเซียนและทุกคนเห็นพ้องต้องกันว่าให้มีการจัดประชุมขึ้นในหมู่บ้านอาเซียนเพื่อหาข้อสรุปของปัญหาที่เกิดขึ้น และในที่สุดสิ่งที่ทุกคนคาด หวังก็เกิดขึ้นเมื่อการประชุมหาข้อสรุปของปัญหาเป็นไปอย่างสันติและยุติธรรมกับทั้งสองฝ่ายจึงทำให้ชาวบ้านในหมู่บ้านอาเซียนกลับมาปรองดองกันอีกครั้งและรักใคร่กลมเกลียวกันมากขึ้น กว่าที่ผ่านมาและทุกคนก็ กลับมาใช้ชีวิตดังเดิมที่มี แต่น้ำใจและรอยยิ้มที่มอบให้กันจบ