将空的药碗塞到岚儿手里，夏吟一边整理床帷，一边回道：“做好自己的事情就

将空的药碗塞到岚儿手里，夏吟一边整理床帷，一边回道：“做好自己的事情就行，娘娘要宠谁，岂是你我能左右的？”

岚儿撇撇嘴，喃喃回道：“知道了。”

岚儿端着药碗出到殿外，夏吟环视周围，确定无人之后，从袖间拿出一样东西，悄悄塞到青枫的枕下。

正午的时光，主子们自然都在各自宫里休息，宫道上也没什么人。远处，一柄浅绿纸伞，两道清瘦的身影行来，烈日下，两人脚步轻盈，缓缓而至，似乎也为这夏日浮躁的午后带来一丝清凉。

“茯苓，你应该知道楼夕颜吧，他……为人如何？”

茯苓思索了一会儿，才低声回道：“奴婢不曾与楼相有过接触，不知他的为人。只听宫人们说，他谦和儒雅，是皇上最倚重的臣子。”

久久，青枫忽然问道：“他，娶妻了吗？”姐姐温柔雅致，给人做妾实在委屈，但是楼夕颜这样的人物，会没有妻室吗？

“楼相还未娶妻，不过……”

茯苓话还没说完，路旁的花丛间忽然蹿出一团毛茸茸的白色东西，一下扑到青枫腿上。

“啊！”突来的变故让青枫吓得大叫一声，本就大病初愈，腿上又被狠狠地撞了一下，青枫脚步不稳地向后倒去。

“小心。”低沉的男声在耳边响起，一只大手牢牢地抓住她的手臂。有这股力量的支持，青枫总算站直了身体。她才站稳，那只手也立刻松开，青枫回头看去，撞上了一双熟悉的冷眸。

这双眼睛……是他？！在她最难熬的夜晚帮了她一把的男子，她认得这双眼睛。

男子漠然的眼眸中也划过一丝惊讶，不过很快隐没，挪开视线不再看她。男子冷漠的态度如一瓢冷水，让青枫原本雀跃的心也回了位，她默默收回视线，看向刚才吓了她一大跳的东西，那团白影像猫又像狗，咬着她的衣角不放，怕它忽然咬人，青枫又不敢踢它，好在这时另一名男子上前将它抱起，青枫才得以摆脱。

两名年轻的宫女一路寻找，听见青枫的叫声也赶紧跑了过来，看到那毛茸茸的肉团被好好地抱在怀里，两人暗暗松了一口气，对着青枫半跪行礼道：“奴婢该死，没有看好雪儿，惊吓了娘娘，求娘娘饶恕。”

“雪儿？”青枫看向男子手中抱着的毛茸茸的肉团，雪白的毛很长，近看像是一只狗。

茯苓上前一步，在她耳边低声说道：“是皇上亲妹妹朝云公主最心爱的狗，名叫雪儿。”

原来如此，难怪这两名宫女嘴上虽然求着饶恕，脸上却丝毫未见惧色，打狗也要看主人，茯苓说得那么仔细，不就是在提醒她这位朝云公主是她得罪不起的人物？青枫嘴角轻勾，冷淡地回道：“算了。以后别让它乱跑就是。”

“谢娘娘。”宫女小心翼翼地抱回男子手中的狗，小跑着朝来时的方向跑去。

男子三十来岁的样子，身姿挺拔，面容俊朗，腰间还佩着长剑，隐隐透出英武之风，但是与夙凌那种征战沙场的将军相比，少了些豪迈威武。看他身着暗红戎装，应该是宫中御林军将领，品级不低。青枫微笑着问道：“你是？”

男子沉声回道：“御前近卫军参领，郭宜。见过青嫔娘娘。”

“免礼。”侧头看向身后扶了她一把，现在已退后数步的男子，青枫随口问道：“你呢？”

“末将明泽。”

青枫点头，不再看他，对着郭宜客气地说道：“刚才多谢大人相助。”

“不敢当，护卫主子的安全是臣分内之事。”郭宜的回应算得上恭敬，却并不热和。青枫没再说什么，带着茯苓沿着宫道继续往前走。两人走出很远，青枫才放缓了脚步，唇角扬起一抹笑，笑意直达眼底。原来他叫明泽，朦胧夜色下难以看清的脸，竟是这般年轻，与一般武将黝黑的皮肤、壮硕的身形不同，他面容俊秀，气质清冷，即使是烈在日下，那漠然之气依旧让他整个人仿佛笼罩在薄薄的寒冰之中，若不是那双漠然幽深的眼，只怕她也认不出是他。

青枫嘴角淡淡的微笑，如春风吹过杨柳般轻柔。是什么让主子的心情这般愉悦？茯苓心里暗暗揣测着，却没有多嘴问一句，只是默默地跟在她身后。

“你刚才说楼夕颜还没有妻室？”

茯苓敛下眼中的疑惑，如实回道：“楼相的确尚未娶妻，不过皇上和西太后有意将朝云公主许给楼相。”人人皆知朝云公主爱慕楼相多年，成亲只是早晚的事情。

就是那个朝云公主吗？一只狗都如此金贵，受宠程度可见一斑，若她成了楼夕颜的正妻，姐姐该如何是好？

“才几日不见，就有力气下床了，果然是只凶悍的小猫儿，看来朕是白担心了。”低沉的嗓音由远处传来，调侃中透着威严。茯苓赶紧跪下，叫道：“皇上万岁万岁万万岁。”

燕弘添！青枫的手不自觉地握成拳，心一阵紧缩，即使每次见他都有一股惧意由心而生，但她还是强迫自己转过身面对他。烈日下，他大步行来，明黄的龙袍穿在身上，邪魅的气息被君王的霸气取代，随着他的身影越来越近，迫人的气势压得人喘不过气来。她暗暗深吸了一口气，低下头，微微屈膝，说道：“皇上万岁万岁万万岁。”

燕弘添黑眸微闪，勾起她的下巴，笑道：“小猫儿，你锋利的爪子呢？”青枫换上了宫装，好好收拾了一番，远远看来，倒有几分风姿，只是这般软绵绵的样子，可不像她。

爪子？青枫冷哼一声，明亮的眼迎上燕弘添幽深的黑眸，似笑非笑地回道：“皇上说笑了，猫的爪子，只适合抓老鼠和娱乐主人，真正锋利的爪子，是会一把抓碎敌人咽喉的。”

嗓音已不再沙哑，清润的女声带笑的回应中却不时透着不羁与杀气，燕弘添一愣之后，大笑起来，“说得好！”这才是他印象中的小野猫，好不容易找到的玩具这样就乖顺了，岂不无趣？

燕弘添笑得开怀，茯苓和身边的小太监却吓得冷汗直流。青枫眉峰紧蹙，这有什么好笑的？她讨厌这种感觉，好像自己就是一只他圈养的宠物，她的喜怒哀乐都是用来娱乐他的。

“皇上，丞相和单大人已经等候多时了。”皇上与妃嫔调情，这种时候也只有高进敢进言。

燕弘添点点头，朝御书房走去，走了两步他忽然停下，朗声说道：“对了，告诉敬事房，朕今晚……”回头看了一眼青枫，燕弘添笑道：“留宿清风殿。”

留宿？而不是临幸？按照祖制，只有皇后可与皇上同床共枕一夜，四妃已是名不正言不顺了，皇上竟是要夜宿清风殿吗？虽不合规矩，但皇上执意如此，也没人敢说什么，再说这种床笫之事，高进素来不喜多言，回道：“是。”

燕弘添愉悦地大步离开，青枫脸色却由红转青，由青转黑……

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชามยายัดเข้าไปในเมฆหมอกมือเปล่า ร้องเพลงขณะทำเตียงผ้าม่าน เขาตอบว่า: "สิ่งที่คุณเอง ใน บรรทัด จักรพรรดินีที่ต้องการสัตว์เลี้ยง และ เกี่ยวกับวิธีและคุณสามารถทำอย่างไร ” LAN สนโค้ง mumbling ตอบ: "ฉันรู้ว่า ” แพทย์ด้าน LAN ชามออกบ้าน เซียะหยินมองรอบ ๆ และหลัง จากระบุ nobody ใช้บางสิ่งบางอย่างจากแขน และเล็ดรอดไปชิงเฟิงภายใต้หมอน เวลาเที่ยง มาสเตอร์ของธรรมชาติในส่วนเหลือของพวกเขาเกี่ยวข้องในวัง Palace Road อะไรคนนั้น ใกล้เคียง เขียวร่ม มีหู รูปเงาดำสเลนเดอร์สองบรรทัดภายใต้แสงแดดร้อน ทั้งสองของเธอเบา ๆ ตอน ช้า และดูเหมือนว่าจะ ให้เย็นยามบ่ายร้อน fickle "ฟู่หลิง คุณควรทราบเอลเพที่ Lou เขา...... คน ” Tuckahoe หลังจากบางความคิด และตอบกลับในเสียงต่ำ: "ทาสไม่เคยมีผู้ติดต่อกับลู ฉันไม่รู้ว่าเขาเอง พาเลซจะได้ยินเสียงคนพูด ความพึงพอใจของเขา มากที่สุดคือ ข้าราชการของจักรพรรดิ ” เป็นเวลานาน ชิงเฟิงก็กล่าวว่า: "เขาไม่ได้แต่งหรือไม่ "ความอ่อนโยนสำหรับฉันจริง ๆ น้อยคน แต่ไฮยานลู เช่นตัวเลข ภรรยาไม่ได้หรือไม่ "ชั้นไม่ได้แต่งงาน แต่..." ริมถนนดอกไม้ก็ sprang ขึ้นในหมู่มวลของสิ่งขาวนุ่ม ไม่สำเร็จ tuckahoe โยนขาเมเปิ้ลสีเขียว "อา" "เปลี่ยนแปลงฉับพลัน Acer serrulatum กลัวกรี๊ด เจ็บป่วย ช่วงนี้ถูกชนอย่างรุนแรง ชิงเฟิงตกหลังกับการเดิน unsteady "ระวัง "เสียงชายลึกรังในหูของฉัน มือใหญ่ grasped แขนเธอแน่นหนา ด้วยการสนับสนุนนี้ ชิงเฟิงจัดการให้ยืนตัวตรง เธอเป็นมั่นคง ทันทีวางจำหน่าย ชิงเฟิงมองรอบ วิ่งมาเย็นตาคู่คุ้นเคย 这双眼睛……是他？！在她最难熬的夜晚帮了她一把的男子，她认得这双眼睛。 男子漠然的眼眸中也划过一丝惊讶，不过很快隐没，挪开视线不再看她。男子冷漠的态度如一瓢冷水，让青枫原本雀跃的心也回了位，她默默收回视线，看向刚才吓了她一大跳的东西，那团白影像猫又像狗，咬着她的衣角不放，怕它忽然咬人，青枫又不敢踢它，好在这时另一名男子上前将它抱起，青枫才得以摆脱。 两名年轻的宫女一路寻找，听见青枫的叫声也赶紧跑了过来，看到那毛茸茸的肉团被好好地抱在怀里，两人暗暗松了一口气，对着青枫半跪行礼道：“奴婢该死，没有看好雪儿，惊吓了娘娘，求娘娘饶恕。” “雪儿？”青枫看向男子手中抱着的毛茸茸的肉团，雪白的毛很长，近看像是一只狗。 茯苓上前一步，在她耳边低声说道：“是皇上亲妹妹朝云公主最心爱的狗，名叫雪儿。” 原来如此，难怪这两名宫女嘴上虽然求着饶恕，脸上却丝毫未见惧色，打狗也要看主人，茯苓说得那么仔细，不就是在提醒她这位朝云公主是她得罪不起的人物？青枫嘴角轻勾，冷淡地回道：“算了。以后别让它乱跑就是。” “谢娘娘。”宫女小心翼翼地抱回男子手中的狗，小跑着朝来时的方向跑去。 男子三十来岁的样子，身姿挺拔，面容俊朗，腰间还佩着长剑，隐隐透出英武之风，但是与夙凌那种征战沙场的将军相比，少了些豪迈威武。看他身着暗红戎装，应该是宫中御林军将领，品级不低。青枫微笑着问道：“你是？” 男子沉声回道：“御前近卫军参领，郭宜。见过青嫔娘娘。” “免礼。”侧头看向身后扶了她一把，现在已退后数步的男子，青枫随口问道：“你呢？” “末将明泽。” 青枫点头，不再看他，对着郭宜客气地说道：“刚才多谢大人相助。” “不敢当，护卫主子的安全是臣分内之事。”郭宜的回应算得上恭敬，却并不热和。青枫没再说什么，带着茯苓沿着宫道继续往前走。两人走出很远，青枫才放缓了脚步，唇角扬起一抹笑，笑意直达眼底。原来他叫明泽，朦胧夜色下难以看清的脸，竟是这般年轻，与一般武将黝黑的皮肤、壮硕的身形不同，他面容俊秀，气质清冷，即使是烈在日下，那漠然之气依旧让他整个人仿佛笼罩在薄薄的寒冰之中，若不是那双漠然幽深的眼，只怕她也认不出是他。 青枫嘴角淡淡的微笑，如春风吹过杨柳般轻柔。是什么让主子的心情这般愉悦？茯苓心里暗暗揣测着，却没有多嘴问一句，只是默默地跟在她身后。 “你刚才说楼夕颜还没有妻室？” 茯苓敛下眼中的疑惑，如实回道：“楼相的确尚未娶妻，不过皇上和西太后有意将朝云公主许给楼相。”人人皆知朝云公主爱慕楼相多年，成亲只是早晚的事情。 就是那个朝云公主吗？一只狗都如此金贵，受宠程度可见一斑，若她成了楼夕颜的正妻，姐姐该如何是好？ “才几日不见，就有力气下床了，果然是只凶悍的小猫儿，看来朕是白担心了。”低沉的嗓音由远处传来，调侃中透着威严。茯苓赶紧跪下，叫道：“皇上万岁万岁万万岁。” 燕弘添！青枫的手不自觉地握成拳，心一阵紧缩，即使每次见他都有一股惧意由心而生，但她还是强迫自己转过身面对他。烈日下，他大步行来，明黄的龙袍穿在身上，邪魅的气息被君王的霸气取代，随着他的身影越来越近，迫人的气势压得人喘不过气来。她暗暗深吸了一口气，低下头，微微屈膝，说道：“皇上万岁万岁万万岁。” 燕弘添黑眸微闪，勾起她的下巴，笑道：“小猫儿，你锋利的爪子呢？”青枫换上了宫装，好好收拾了一番，远远看来，倒有几分风姿，只是这般软绵绵的样子，可不像她。 爪子？青枫冷哼一声，明亮的眼迎上燕弘添幽深的黑眸，似笑非笑地回道：“皇上说笑了，猫的爪子，只适合抓老鼠和娱乐主人，真正锋利的爪子，是会一把抓碎敌人咽喉的。” 嗓音已不再沙哑，清润的女声带笑的回应中却不时透着不羁与杀气，燕弘添一愣之后，大笑起来，“说得好！”这才是他印象中的小野猫，好不容易找到的玩具这样就乖顺了，岂不无趣？ 燕弘添笑得开怀，茯苓和身边的小太监却吓得冷汗直流。青枫眉峰紧蹙，这有什么好笑的？她讨厌这种感觉，好像自己就是一只他圈养的宠物，她的喜怒哀乐都是用来娱乐他的。 “皇上，丞相和单大人已经等候多时了。”皇上与妃嫔调情，这种时候也只有高进敢进言。 燕弘添点点头，朝御书房走去，走了两步他忽然停下，朗声说道：“对了，告诉敬事房，朕今晚……”回头看了一眼青枫，燕弘添笑道：“留宿清风殿。” 留宿？而不是临幸？按照祖制，只有皇后可与皇上同床共枕一夜，四妃已是名不正言不顺了，皇上竟是要夜宿清风殿吗？虽不合规矩，但皇上执意如此，也没人敢说什么，再说这种床笫之事，高进素来不喜多言，回道：“是。” 燕弘添愉悦地大步离开，青枫脸色却由红转青，由青转黑……

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การแสวงหาเพื่อให้พบเวชศาสตร์ที่มีมิติจะเป็นการใส่ข้อมูลลงในโถบรรจุอาหารหมอกมือสวดแล้วไปที่เตียง 78 แห่งเซีย valance ในขณะที่ส่งกลับมาพูดว่า : \" เสร็จเองว่าในบรรทัดที่ทำให้ต้องเข้าข้างใครก็ตามที่ Empress สามารถเป็นไปได้หรือที่ผมของคุณเกี่ยวกับอะไร ? สามารถ "

ม่านหมอกที่ม้วนผมเป็นลอนลิปอึงอลกล่าวว่า : \" รู้ว่า "

ไอหมอกมียาโถบรรจุอาหารเพื่อออกจากไปถึงที่อยู่ทางด้านนอกของพระราชวังแล้วสังเกตว่าสถานการณ์หยินเหลียนเซียบริเวณโดยรอบหลังจากที่นำออกไปไม่มีใครชนิดเดฟินิตรีเฟลกทีฟในสิ่งที่เหมือนกันออกจากแขนเสื้อให้กรอกที่อยู่ใต้ที่นอนหมอนทรงสูงของราชวงศ์ Qing ต้นเมเปิ้ลได้อย่างเงียบๆ

ใกล้เที่ยงเวลา lords ในแต่ละส่วนที่เหลือได้อย่างเป็นธรรมชาติในแบบพระราชวังในพระราชวังยังไม่มีใครได้ สถานที่ที่อยู่ไกลออกไปมีด้ามจับสีเขียวอ่อนกระดาษร่มทำให้ฟอร์มบางๆ 2 เส้นที่อยู่ใต้แสงแดดร้อนเดินตามรอยเท้าของพวกเขาจะอ้อนแอ้นแต่อย่างช้าๆ