云澈与苍月的成婚大典，让整个苍风皇城都变得无比热闹喧嚣。成婚大典持续了

云澈与苍月的成婚大典，让整个苍风皇城都变得无比热闹喧嚣。成婚大典持续了整整一天，直到夜幕完全降下时，皇城和皇宫才总算是安静了下来。

星月朦朦，今日的月光格外明媚，轻柔的抚着整个皇宫。

苍月已在新房之中坐了很久，房中亮着一盏盏的红烛，一抹月光从大红窗帘的缝隙中洒下，映在床边的璧人身上。她不时的看着窗外，听着外面的声音，一次又一次紧张而期待的问着：“还没有好吗？他什么时候会来？”

“呜，我的公主姐姐，你已经问了三十多遍了。”萧泠汐坐在红烛前，托着腮帮，看着窗外，心事重重的道：“外面已经安静下来了，他应该很快就会……”

吱呀……

紧闭的房门在这时被轻轻的推开，借着烛光，两人看清了那个走进的身影，苍月的娇躯微微而颤，然后又在紧张与喜悦中悄悄的绷紧。

脚下，是精绣着龙凤祥云的大红地毯，红绸铺满了所有的墙面，华贵的金盏台上两只大红喜烛潋滟生辉，烛身金漆雕着冲天的翔龙与鸾凤，烛火摇曳的映照着几乎齐地的流金琉璃帘，满室朦胧梦幻之色。但这些光彩最美，也不及那等待他多时的璧人，他停在房门口，迎着暧昧柔暖的光线，看着他生命里最重要的两个女孩。

萧泠汐站了起来，鼓着腮帮道：“好慢！都快把你的公主老婆给急死啦……你们的洞房花烛夜，我这个多余的人也该走掉了，你们……你们……你们……总之接下来是你们的事了。”

萧泠汐有些语无伦次的说完，也不等云澈和苍月回应，便脚步匆匆的要离开。

云澈轻轻拉住萧泠汐的手臂：“小姑妈，你……”

萧泠汐把他的手拿来，有些烦躁的一晃头：“啊啊啊！今天是你和公主姐姐的重要日子，其他的事情明天再说！不许再拉着我！”

说完，她便不再理会云澈，小跑着离开。

“……”云澈有些愣神的看着离开的萧泠汐，一时间有些不知所措。萧泠汐的情绪，他总能感知的很清楚，他感觉的到，小姑妈现在的心情……似乎有些混乱的样子。

云澈迈动脚步，来到了苍月身边，轻轻将她的凤冠取下。顿时，苍月含羞带怯的娇美容颜映现着他的眼中，晶莹如玉的花颜蒙着红烛的光芒，娇艳的不可方物。

感觉到云澈的注视，苍月悄悄的垂，两边香腮蒙上一层淡淡的粉色。云澈坐到她的身边，轻轻抱过她的香肩，柔声道：“师姐，让你久等了。”

苍月脸色绯红，心里扑腾乱跳，她轻轻的道：“夫君，你还喊我……师姐吗？”

当初同在新月玄府，他们的确应该以师姐师弟相称，但云澈在新月玄府停留的时间加起来也不到两天，之后的师姐师弟之称，是一种习惯，也是一种回忆。

一声“夫君”，喊的云澈全身一酥，他微笑起来，看着苍月轻轻道：“你是喜欢我喊你月儿，还是喊你雪若？”

苍月柔声道：“只要夫君喜欢，哪一个都可以。女子嫁夫，便以夫君为天，只要夫君喜欢，我都会喜欢。”

夜空之中，一片遮蔽着皎月的微云被风吹散，洒进新房的光线变得更加明亮皎洁。

“我经常会想，如果当初没有遇到夫君，我现在会在何方？父皇会不会已经离世，整个皇室，会不会已经满是硝烟，甚至落入他人之手……”苍月依在云澈的肩膀，眼神朦胧似雾：“夫君，你是老天对我这辈子最大的恩赐，能嫁给夫君，我苍月这一生，已再无所求。”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมฆกับ苍月แต่งงานพิธีของฮีชอลให้ทั้งซีดทั้งลมจัดมากอย่างมีชีวิตชีวา . . . . . . . . พิธีที่กินเวลาตลอดทั้งวันจนเย็นเลยตอนลงหลวงและพระราชวังก็จะเงียบลงคาดว่าเย็นวันนี้แสงจันทร์ที่สดใสเป็นพิเศษนุ่มลูบวังทั้งวังอยู่ในบ้านหลังใหม่苍月นั่งนานในห้องสว่างโคมไฟโคมไฟเทียนริบหรี่จากดวงจันทร์สีแดงลงในช่องว่างของผ้าม่าน , สะท้อนให้เห็นในเตียงกับคู่ทอง . . . . . . . เวลาที่เธอมองออกไปนอกหน้าต่างและฟังเสียงข้างนอกอีกครั้งและอีกครั้งที่ตื่นเต้นและคาดหวังว่า " ยังไม่หายดีเมื่อไหร่เขาจะมา ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "" ว้าว , ฉันเป็นเจ้าหญิงคุณพี่เคยถามมากกว่า 30 ครั้งแล้ว . . . . . . . " " " " " " " 萧泠汐นั่งถือเทียนที่แก้มก่อนจะมองออกไปนอกหน้าต่างที่ขึ้นว่า " ข้างนอกตอนนี้เงียบลงและเขาจะต้องได้เร็วๆนี้ . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "เสียงดังเอี๊ยด . . . . . . . . . . . . . .ประตูปิดอยู่ในขณะนี้ถูกผลักเบาๆเทียนทั้งสองที่เดินเข้ามาเห็นรูป苍月ร่างกายสั่นเล็กน้อยแล้วค่อยๆตึงเครียดและความสุขในการตกแต่งเท้าของมังกรสีแดงปักด้วยเมฆปกคลุมด้วยพรมสีแดงทั้งหมดของผนังที่งดงามบนเวทีสีแดงสองดอกดาวเรืองกับเทียนเทียนแต่งงานหลากสีสดใสขึ้นทองแกะสลักดุนกับสามีภรรยา , เทียนริบหรี่ส่องแสงสีทองเคลือบเกือบยอดของห้องที่เต็มไปด้วยม่านหมอกสีแห่งความฝัน . . . . . . . แต่เหล่านี้เงาที่สวยงามที่สุดในเวลาที่เขาไม่ได้รอคู่ทองของเขาหยุดอยู่ที่หน้าประตูห้องที่อุ่นนุ่มของแสงและเห็นเขาสำคัญที่สุดในชีวิตของผู้หญิง萧泠汐ลุกขึ้นยืนและกลองที่แก้มของเขากล่าวว่า : " คุณช้า ! ! ! ! ! ! ! ถ้าจะให้คุณเป็นเจ้าหญิงที่ภรรยาตาย . . . . . . . . . . . . . . ในคืนวันแต่งงานของคุณพิเศษนี้ , ฉันควรเดินจากไปและคุณคุณคุณ . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . ต่อไปก็เรื่องของแก . . . . . . .萧泠汐บางคนเพ้อพูดจบโดยไม่รอคำตอบ苍月ยุนชอลจึงรีบเร่งฝีเท้าออกไปจากยุนซอล萧泠汐 : ค่อยๆดึงแขนเล็ก " ป้า . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " "萧泠汐เอามือมาให้หงุดหงิดของแฟลชแรก : " อ๊า ! ! ! ! ! ! ! วันนี้เป็นวันที่คุณและเจ้าหญิงพี่ในวันสำคัญอย่างอื่นพรุ่งนี้ ! ! ! ! ! ! ! อย่าจับฉัน ! ! ! ! ! ! ! " " " " " " "พูดจบเธอจึงไม่สนใจยุนชอลวิ่งออกไป" " " " " " . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " 愣神ซอยบางเมฆ萧泠汐มองออกไปสำหรับเวลาที่สับสน . . . . . . . 萧泠汐อารมณ์ที่เขาสามารถรับรู้ได้ชัดเจนมากว่าเขารู้สึกว่าป้าเล็กกำลังอยู่ในอารมณ์ . . . . . . . . . . . . . . ดูเหมือนจะโกรธยุนซอลขยับฝีเท้าก้าวไปข้าง苍月เบาๆของเธอจะต้องมี苍月มิโมซ่าลงทันทีด้วยกลัว颜映เสน่ห์ความงามในขณะนี้กับดวงตาของเขาเป็นประกายเหมือนหยก颜蒙ดอกไม้กับเทียนที่ส่องแสงสวยงามไม่ได้รู้สึกว่ายุนชอลมอง苍月กระซิบลงข้างแก้มของเธอที่ถูกปกคลุมด้วยเมฆสีชมพูอ่อน . . . . . . . ฮีชอลนั่งข้างๆเธอในอ้อมแขนของเธอมันหอมไหล่เธอพูดเบาๆ " พี่สาวที่ทำให้คุณต้องรอ " . . . . . .苍月หน้าแดงและหัวใจเต้นรัวอย่างเธอเบาๆว่า " สามีคุณยังตะโกนใส่ฉันอีก . . . . . . . . . . . . . . ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "เมื่อพระจันทร์เสี้ยวกับฮุนจังพวกเขาควรคุณกับพี่สาวพอดีแต่ยุนฮยอนชอลในเสี้ยวเวลาที่สระบุรีอยู่รวมกันยังไม่ถึงสองวันต่อมาพี่สาวน้องชายที่เรียกได้ว่าเป็นนิสัยยังเป็นหนึ่งในชนิดของความทรงจำเสียงตะโกนของเมฆ " สามี " ฮีชอลรู้สึกว่าร่างกายของเขากรอบเขายิ้มเบาๆมอง苍月กล่าวว่า : " คุณชอบฉันเรียกคุณว่าคุณดวงจันทร์หรือถ้าหิมะ ? ? ? ? ? ? ? " " " " " " "苍月เบาๆ " ถ้าท่านชอบคนไหนก็สามารถ . . . . . . . ผู้หญิงที่แต่งงานกับสามีแล้วสามีเป็นพระเจ้าถ้าท่านชอบฉันก็ต้องชอบ . . . . . . .ท้องฟ้าที่ปกคลุมไปด้วยเมฆของพระจันทร์ที่ลมพัดไปโรยในสถานที่ใหม่ของแสงที่สว่างสดใสมากขึ้น" ฉันมักจะคิดว่าถ้าเราไม่ได้พบกับสามีของฉันและตอนนี้ฉันกำลังจะอยู่ไหน ? พ่อจะได้ตายทั้งราชวงศ์จะต้องเต็มไปด้วยสงครามและตกไปอยู่ในมือของคนอื่น . . . . . . . . . . . . . . " " " " " " " " 苍月ในเมฆหมอกที่ไหล่ของฮีชอลด้วยสายตาเหมือนหมอก " สามีคุณเป็นพระเจ้าสำหรับผมของขวัญที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในชีวิตและได้แต่งงานกับสามีของฉันและฉัน苍月ชีวิตนี้จะไม่ขอ " " " " " " " . . . . . . .