等苏落再次醒来的时候，发现自己躺在南宫流云怀里。 睁开眼，入目的是蓝天

等苏落再次醒来的时候，发现自己躺在南宫流云怀里。

睁开眼，入目的是蓝天白云，青草绿地，空气清新自然，没有炙热的温度，苏落一下子惊坐起来。

“砰——”南宫流云正俯身给她擦脸，她这毫无征兆地坐起来，两颗脑袋正好撞到一起。

“痛——”捂脸捂住鼻子，鼻尖额头被撞，酸涩的不行。

南宫流云好笑地帮她揉额头，深眸旖旎妖娆，柔声问：“怎么样，还疼不疼？”

他在揉的时候，一股清凉的灵力注入，苏落之前那股灼痛感顿时便烟消云散了。

“好多了。”苏落拍拍有些眩晕的脑袋，双眸四顾，“咱们这是出来了？”

这个地方她很熟悉，当初她被李傲天打的吐血，一路朝火焰洞窟逃去，一路被拍掌吐血，她怎么可能会忘记这条路？

只不过短短时间，物是人非，李傲天已经死亡，而他们却从火焰洞窟活着出来了。

“今天是什么日子？”苏落不知道自己昏迷了多久。

南宫流云知道她话中意思，便说：“别急，距离约定的比赛，还有两天。”

也就是说，她昏睡了一天一夜？

犹记得当时南宫流云那条豪华游轮，从海岸口到紫荆岛都用了一天一夜的时间，后来她又随波逐流，被漂了一夜才到了这座孤岛上。

现在他们连木筏都没有，只怕是赶不及了。

“一定要去参加？”南宫流云认真地凝望着苏落，俊削斧阔的脸上，美眸深邃如镜湖。

照他的意思，直接由他派人出手将苏清干掉就行了，何必那么麻烦？

苏落扬起眉头，眼神平静地看着他，语气认真：“这是我在公众面前的第一场战役，必须要到场的。”

如果没有暴露实力还好，既然她的实力已经暴露，那不如大大方方表现出来，免得那些人还将她当杂草践踏。

“既然你执意如此，本王自然帮你达成心愿。”南宫流云笑看着她，随手捡起一块浮木，拉着她往海边走。

就这块浮木？苏落不解地仰头去看南宫流云。

此时的俊颜白皙，鼻梁高挺，轮廓似天然雕刻一般，棱角分明，俊美不可方物，妖美的让人几乎挪不开视线。

南宫流云牵着她，身姿挺拔，健步如飞，很快便到了海滩边。

他随手将那块半米长，四分之一米宽的浮木抛向大海。

“我们不做木筏了？”苏落想想还是觉得不保险。

“相信本王吗？”南宫流云眼角眉梢都带着笑意，认真地看着苏落。

“我信你。”苏落一双眼睛黑如点漆，闪闪发亮。

“那就坚信到底，本王会证明给你看，你的选择是何其的正确。”南宫流云握紧她的手，飞身而起，远远的朝那块飘远的浮木射去。

很快，他便带着苏落稳稳落在浮木上。

“走了。”南宫流云朝她大笑一声，牵着她的手，两人一前一后站在浮木上。

随着南宫流云一声令下，那块承受了两人之重的浮木，却忽然像安装了重型马达，飞速向前而去。

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

等苏落再次醒来的时候，发现自己躺在南宫流云怀里。 睁开眼，入目的是蓝天白云，青草绿地，空气清新自然，没有炙热的温度，苏落一下子惊坐起来。 “砰——”南宫流云正俯身给她擦脸，她这毫无征兆地坐起来，两颗脑袋正好撞到一起。 “痛——”捂脸捂住鼻子，鼻尖额头被撞，酸涩的不行。 南宫流云好笑地帮她揉额头，深眸旖旎妖娆，柔声问：“怎么样，还疼不疼？” 他在揉的时候，一股清凉的灵力注入，苏落之前那股灼痛感顿时便烟消云散了。 “好多了。”苏落拍拍有些眩晕的脑袋，双眸四顾，“咱们这是出来了？” 这个地方她很熟悉，当初她被李傲天打的吐血，一路朝火焰洞窟逃去，一路被拍掌吐血，她怎么可能会忘记这条路？ 只不过短短时间，物是人非，李傲天已经死亡，而他们却从火焰洞窟活着出来了。 “今天是什么日子？”苏落不知道自己昏迷了多久。 南宫流云知道她话中意思，便说：“别急，距离约定的比赛，还有两天。” 也就是说，她昏睡了一天一夜？ 犹记得当时南宫流云那条豪华游轮，从海岸口到紫荆岛都用了一天一夜的时间，后来她又随波逐流，被漂了一夜才到了这座孤岛上。 现在他们连木筏都没有，只怕是赶不及了。 "แน่ใจว่าคุณไป "เมฆวัดอย่างจริงจังมองโซเวียตในฤดูใบไม้ร่วง มิถุนายนตัดแกน และใบหน้ากว้าง ตาลึกทะเลสาบ ตามวิธีของเขา และภาพที่ส่งจะตะโกนเรียก killed โดยตรงเขาบรรทัด ทำไม bother น้ำตกบางซื่อคิ้ว ตามองไปที่เขาใจเย็น โทนอย่างระมัดระวัง: "เป็นการต่อสู้ของฉันแรกหน้าประชาชน ต้องมีอยู่ ” ถ้ามีพลังสัมผัสไม่เป็น เป็นพลังงานของเธอโดน ที่เปิดเผยแสดง เกรงว่าคนเหล่านี้เมื่อวัชพืชเธอเหยียบย่ำ "ตั้งแต่คุณอยู่นั้น พระช่วยเหลือธรรมชาตินี้ต้อง "เมฆวัดหัวเราะ และมองดูที่เธอ หยิบชิ้นส่วนของ driftwood พาเธอไปทะเล ชิ้นนี้ของ driftwood ฟ้องงงซ้าย และมองขึ้นไปเห็นเมฆวัด มิถุนายนงานขาวจมูก โปรไฟล์สูงเช่นประติมากรรมธรรมชาติ มุม หล่อไม่มี สาวงามที่ทำให้มันแทบจะไม่สามารถมองออกไป เมฆวัดจะถือขาตรง ท่าทางของเธอ และมาถึงชายหาด เขาชิ้นกว้างเมตรครึ่งยาวนาน หนึ่งในสี่ของ driftwood ลงทะเล "เราไม่ได้ทำแพ "น้ำตกซูต้องคิด หรือรู้สึกไม่ปลอดภัย "กษัตริย์องค์นี้ "วัดเมฆเขียนคิ้ว ด้วยรอยยิ้ม ระมัดระวังดูตกสหภาพโซเวียต "ผมเชื่อว่าในตัวคุณ "Su ที่ดินคู่เป็นสีดำเป็นเงา แววตา "แล้วเชื่อมั่นที่ในตอนท้าย คิงนี้จะพิสูจน์มันให้คุณ คุณเลือกถูกต้อง "เมฆวัดกำมือของเธอ บินขึ้น และเก็บชิ้นส่วนของ driftwood ลอยยิงไกล เร็ว ๆ นี้ เขาได้ลดลงสหภาพโซเวียตที่ driftwood ตกอย่างต่อเนื่อง “走了。”南宫流云朝她大笑一声，牵着她的手，两人一前一后站在浮木上。 随着南宫流云一声令下，那块承受了两人之重的浮木，却忽然像安装了重型马达，飞速向前而去。

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และอื่น ๆ ลงสหภาพโซเวียตอีกครั้งผมตื่นขึ้นมาและพบว่าตัวเองนอนอยู่ในอ้อมแขนของเมฆพระราชวัง เปิดตาของเขาเป็นวัตถุท้องฟ้าสีฟ้า, หญ้าสีเขียวสดอากาศและสะอาดไม่มีอุณหภูมิร้อนสหภาพโซเวียตลดลงอย่างกระทันหันกลัวที่จะลุกขึ้นนั่ง "บางบัวทอง -" วังเมฆโน้มตัวไปข้างกับเธอใบหน้าก็ยังไม่มีวี่แววว่าเธอลุกขึ้นนั่งไม่เพียงตีสองหัวด้วยกัน "ความเจ็บปวด -" หลังจมูกของเขาหน้าผากจมูกตีไม่เปรี้ยว พระราชวังเมฆช่วยเหลือตลกถูหน้าผากของเธอตาลึกเสน่ห์ทิวทัศน์ถามเบา ๆ : ". วิธียังคงอยู่ในความเจ็บปวด" เขาลูบเวลาการฉีดของพลังทางจิตวิญญาณเย็นชนิดของรู้สึกแสบร้อนก่อนที่สหภาพโซเวียตที่ลดลง แล้วทันใดนั้นเขาหายไป "ดีมาก." ซูตบลงบางหัววิงเวียนสายตามองไปรอบ ๆ "ปล่อยให้มันจะออก?" สถานที่แห่งนี้เป็นอย่างมากที่คุ้นเคยกับเธอเมื่อเธอถูกตีอาเจียนเลือด Li อ่าวเทียนทุกทางไปสู่เปลวไฟและหนีถ้ำตลอดทางได้รับการปรบมือ อาเจียนเลือดวิธีการที่เธอสามารถลืมถนนสายนี้? เพียงระยะเวลาสั้น ๆ คนมีการเปลี่ยนแปลง Li อ่าวเทียนเสียชีวิต แต่พวกเขาไม่เคยออกมาถ้ำเปลวไฟที่มีชีวิตอยู่ "วันมันคืออะไร?" ซูฤดูใบไม้ร่วงไม่ทราบว่าอาการโคม่านานแค่ไหน พระราชวังเมฆรู้ว่าคำพูดของเธอหมายถึงเขากล่าวว่า "ไม่ต้องกังวลเกมจากข้อตกลงสองวัน." ในคำอื่น ๆ ที่เธอกำลังนอนหลับกลางวันและกลางคืน? ผมยังจำชิ้นเมฆพระราชวังเรือล่องเรือหรูจากท่าเรือไปยังชายฝั่งของเกาะ Bauhinia ที่จะใช้ในวันและเวลากลางคืนและหลังจากนั้นเธอว่ายน้ำมันก็ลอยในคืนก่อนที่จะไปยังเกาะนี้ ตอนนี้พวกเขาจะไม่ได้แพฉันกลัวเป็นเวลาไม่พอ "ต้องไป?" เมฆพระราชวังอย่างจริงจังจ้องมองลงสหภาพโซเวียตมิถุนายนกว้างใบหน้าขวานตัดตาสวยลึกที่สุดเท่าที่ทะเลสาบกระจก ตามที่เขาส่งมาจากการยิงของเขาโดยตรงจะฆ่าซูชิงในบรรทัดปัญหาว่าทำไมมาก? ซูหยาง Qimei หัวลงสายตามองไปที่เขาใจเย็นน้ำเสียงจริงจังว่า "นี่คือการต่อสู้ครั้งแรกของฉันในด้านหน้าของประชาชนที่จะต้องเกิดเหตุ." หากมีความแรงของการสัมผัสไม่มีโชคดีเนื่องจากความแรงของเธอได้รับการเปิดเผยว่า ดีกว่าที่จะแสดงมันตรงไปตรงมาเพื่อให้ผู้ที่จะเหยียบย่ำของเธอเป็นวัชพืช "ถ้าคุณยืนยันในการนี้พระมหากษัตริย์ตามธรรมชาติช่วยให้คุณบรรลุความฝันนี้." วังเมฆหัวเราะเยาะเธอหยิบท่อนดึงเธอลงไปในทะเล บนชิ้นส่วนของเศษไม้ที่ลอยนี้หรือไม่? ซูงงงวยออกและเงยหน้าขึ้นมองเห็นเมฆพระราชวัง ณ จุดนี้มิถุนายนยันสีขาวจมูกงุ้มเหมือนแกะสลักรูปร่างธรรมชาติในสิ่งที่ทั่วไปเชิงมุมหล่อไม่สแควร์, คนสวยปีศาจย้ายเกือบไม่ได้เปิดสายตา เมฆพระราชวังถือท่าตรงของเธอสิบเร็ว ๆ นี้ไปยังชายหาด เขาพร้อมที่จะชิ้นครึ่งเมตรยาวและไตรมาสเศษไม้ที่ลอยกว้างโยนลงไปในทะเล "เราไม่ได้ทำแพหรือไม่" ซูตกคิดหรือรู้สึกไม่ปลอดภัย "ผมเชื่อว่านี่เป็นกษัตริย์หรือไม่?" วังเมฆคิ้วตากับรอยยิ้มมองอย่างที่สหภาพโซเวียตลดลง "ผมเชื่อว่าคุณ." ซูออกคู่ของตาเป็นสีดำเป็นสีบางแวว "นั่นเชื่อว่าในท้ายที่สุดแล้วพระมหากษัตริย์จะพิสูจน์ให้คุณที่คุณเลือกที่เหมาะสมมากเกินไป." พระราชวังเมฆ clenched มือของเธอบินสู่ท้องฟ้าที่มีต่อชิ้น Piaoyuan สุดของเศษไม้ที่ลอยยิง เร็ว ๆ นี้เขาเอาลงสหภาพโซเวียตลดลงอย่างต่อเนื่องบนเศษไม้ที่ลอย "ไป." เมฆพระราชวังหัวเราะที่เธอจับมือของเธอหลังจากที่ทั้งสองยืนอยู่ก่อนหน้านี้ในท่อน ด้วยเมฆเพื่อวังชิ้นได้รับความเดือดร้อนหนักสองท่อน แต่จู่ ๆ เช่นการติดตั้งมอเตอร์หนักออกไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว