两名侍女立刻抓住她的胳膊，她吓得大哭起来：“放开我，我要回家，我要回家

两名侍女立刻抓住她的胳膊，她吓得大哭起来：“放开我，我要回家，我要回家。”
大祭司走到她面前：“我的公主，您的命运和大神同在，进来吧，开始您光荣的天堂之路。”
芳菲还要挣扎，已经被半拖半拉带进了神殿，巨大的石门“轰隆”一声合上，她的世界里，便只剩下里面阴森森的鳞次栉比的神像。
八年后。
阳光从密密匝匝的树缝里透下来，绿色的青草如最柔软的丝绒，成排的柳枝沿着护城河一字摆开，温情脉脉地抚慰着这片神圣而寂寥的土地。
“扑通”一声，一个人仿佛从天而降，落在软绵绵的草地上，“哎哟”一声，正要翻身爬起来，头上已经罩下一只网——网不大不小，正好将他的头盖住，像落入陷阱的野猪。
他一挣扎，才发现这网很小，并非狩猎的，而且非常精细，里面还有一只蝴蝶在扑棱着翅膀，嘤嘤嗡嗡，一些细小的粉尘便纷纷落在他的脸上。
“啊啾……”他打了个喷嚏，鼻子痒痒的，泪水都差点掉下来，十分狼狈。他的目光一转，对上一个大脑门，一双放大的玲珑的眼睛，身上带着青草和野花的芬芳。
他吓了一跳，后退一步，好奇地看着这个一身雪白纱衫的少女，乌黑的长发垂在腰后，如一道闪闪发亮的小瀑布。
少女先开口，那么好奇：“你为什么要哭？”
“你说我在哭？”他一把揭掉罩在自己头上的网兜，蝴蝶一下飞了出去，他恼羞成怒，“你说谁？谁在哭？”
“可不就是你嘛。你看，眼泪都还在……”
少年气急败坏，果然，一摸脸上还有泪痕，这是刚才蝴蝶煽动花粉进入了眼睛里，引起的过敏，可是，自己的确在“哭”。他分辨不清楚，只好支吾道：“你干嘛抓我？”
“抱歉，我是要抓蝴蝶……没想到……”网住了一条大鱼，少女赶紧松开扑蝴蝶的网兜，捂着嘴巴偷偷地笑。网兜是用一种彩色的丝线做成的，已经被少年扯坏了，一半掉在了地上，她手里只剩下一截青绿的翠竹竿子。
这个从天而降的少年穿一身金色的袍子，腰上悬一把金色的宝剑，珍珠宝络，流光溢彩。许多年，这里从未见过外人，她好奇追问：“你是怎么进来的？”
少年一来就被网住，没好气：“我从天而降。”
“不，你也许是从护城河里翻进来的。”
“你怎么知道？”
“因为我观察过许多次那里的位置。”
少年笑起来：“莫非你想从这里翻出去？”
少女猛地点头。她大脑门，大眼睛，面庞莹润得能看见青色的血管，因为那身皎洁素净的白纱衣，整个人仿佛是透明的。她说不上怎么美丽，却那么奇特，少年看得呆了，好一会儿才大声问：“你是谁？”
“芳菲，我叫芳菲。你又是谁。”
“我是柔然国的安特烈王子。”
“柔然国？就是北国的姻亲国？”
“你怎么知道？”
“书上写的。”
“哈，你还看书？看的什么书？对，我母后就是北皇陛下的亲姐姐。”
北皇陛下？芳菲眼前闪过那张可怕的面孔，手情不自禁地摸摸脑门，对那个“父皇”的记忆，完全停留在一次次的头破血流里，当然，还有偶尔的温情，给予苹果，拥抱自己的温存。
安特烈整整衣装，让自己看起来非常精神，非常英俊。他额前有一缕稍稍凌乱的头发，在阳光下金光闪闪的，但他一伸手就拂开了。芳菲盯着他奇怪的头发，觉得那么好看，见他拂开，有点惋惜，她还从未见过这样头发的人。难道，柔然国的人，头发都是这样的么？
“你偷偷跑到这里做什么？”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เป็นชู้ทันทีคว้าแขนของเธอ เธอกลัวที่จะร้องไห้: "ปล่อยฉัน อยากกลับบ้าน อยากกลับบ้าน ”ก่อนที่ปุโรหิตมาให้เธอ: "เจ้าหญิงของฉัน โชคชะตาของคุณ และ สถานะของพระเจ้า เชิญเข้ามา เริ่มต้นของถนนพาราไดซ์รุ่งโรจน์ ”ดอกยังเหลือเฉพาะด้านข้างของแถวเมื่อแถวพระเจ้ามืด ต่อสู้ ถูกลากมาครึ่งบ้านลาในวัด ผู้ชายดี "บิ๊ก" ในพริบตา ในโลกของเธอแปดปีต่อมาแสงแดดที่ระเบิดผ่านหญ้าสีเขียวต้นไม้ลงหนาเป็นกำมะหยี่นุ่ม แถวของหลิวตามคูคำเค้า วิธีการชำระเงินดูแลศักดิ์สิทธิ์และที่ดินเหงา"สาด" และเป็นคนที่ดูเหมือนจะ ตกจากฟ้า และที่ดินในหญ้าอ่อน "Ouch" เสียง แก้ไขสัญญาณรบกวนสูงสุด แล้วภายใต้กระโปรงหน้ารถบนหัวมุ้ง - มุ้งเพียงเจียมเนื้อเจียมตัว เพียงศีรษะ ต้องการตกหลุมพรางของหมูป่าเขาต่อสู้ เพียงเพื่อจะพบว่า เครือข่ายขนาดเล็ก ไม่ล่าสัตว์ แต่ดีมาก มีปีกผีเสื้อ Puleng กระแสอะไร ฝุ่นละอองขนาดเล็กบางจะตกหน้า"พวกนี้อยู่..." เขามีอาการจาม คันจมูก ตกเกือบน้ำตา disconcerting มากขึ้น ตาของเขารอบ หน้าผากใหญ่ คู่ของตาสวยงามซูม แบกกลิ่นหอมของหญ้าและดอกไม้ป่าเขากระโดด ใช้ตกขั้นกลับ ซอกแซกดูเสื้อผ้าสีขาว สาว ผมสีดำหลังเอว เงาเช่นถนนเล็กน้อยสาวพูดครั้งแรก พบแล้ว: "ทำไมคุณร้องไห้ ”"คุณกล่าวว่า ฉันร้องไห้ "เขาเอาฝาครอบในสุทธิของเขา ปลาผีเสื้อ เขาก็โกรธ ที่ที่คุณกำลังพูดถึง ใครจะร้องไห้ ”"ทำไมคุณไม่ คุณเห็น น้ำตายังคง... "เยาวชนเป็นความสับสน และแน่ใจว่า เพียงพอ ใบหน้าของเขายังคงมีน้ำตา นี้เป็นเพียงผีเสื้อกวนเกสรเข้าตา สาเหตุโรคภูมิแพ้ แต่เขาก็ "ร้องไห้" เขาไม่สามารถบอกได้อย่างชัดเจน ญี่ปุ่น: "ทำไมไม่คุณจับผมยังไง ”"ฉันขอโทษ ฉันจะจับผีเสื้อ...... ไม่คิดว่า... "จับปลาใหญ่ หญิงสาวอย่างรวดเร็วปล่อยให้ผีเสื้อสุทธิทุบตี ครอบคลุมปากหัวเราะ สุทธิที่ทำเธรดของสี การฉีกขาดออกจากกัน โดยเด็กและเยาวชนยาก จน ครึ่งหนึ่งบนพื้นดิน เธออยู่ในมือของชิ้นส่วนของเสาไม้ไผ่สีเขียวเด็กชายที่ตกจากท้องฟ้าที่สวมใส่มีตะทอง เอวแขวนดาบทอง อัญมณีเจนซับซ้อน และมีสีสัน หลายปี ไม่เคยเห็นคนนอกนี่ เธอถาม: "ทำไมถึงได้ที่นี่ ”นกจับได้ ถ่าย: "ฉันตกลงมาจากท้องฟ้า ”"ไม่มี คุณอาจจะจากคูเมืองมาใน ”"คุณรู้หรือไม่ ”" เพราะผมดูหลายครั้งเกินไปที่ตำแหน่งที่ตั้ง ”หนุ่มหัวเราะ: "คุณต้องไปจากที่นี่หรือไม่ ”สาวเครื่องราง nods Eijun สมอง สายตา และใบหน้าของเธอสามารถเห็นเส้นเลือดสีน้ำเงิน เพราะล้วนสีขาวที่ขาวเสื้อผ้า และมีความโปร่งใสเพื่อผู้คนทั้งหมด เธอกล่าวว่า ไม่ว่าวิธีที่สวยงาม แปลก แต้มสามารถเข้าพักได้ ในขณะที่ถามเสียงดัง: "นรกคุณเป็นใคร ”"น่ารัก ชื่อของฉันคือรัก คุณเป็นใคร ”"ผมมี Telie ของเจ้าชาย Rouran ”"รัฐอ่อน เป็นลักษณะโดยเฉพาะของหลาน ”"คุณรู้หรือไม่ ”"เขียนในหนังสือ ”"ดี คุณกำลังอ่าน ดูหนังสืออะไร ใช่ แม่ของฉันเป็นน้องสาวของพระในภาคเหนือ ”พระทางเหนือ ดวงตาสวยที่ใบหน้ากลัว ไม่สามารถช่วยแต่หน้าผาก "พ่อ" ของหน่วยความจำ เต็มเดินทางประชุมของหัวหน้า และ แน่นอน มีอ้อมกอดอบอุ่นเป็นครั้งคราว Apple ความอ่อนโยนของคุณTelie เป็นเครื่องแต่งกายทั้งหมด ทำให้ตัวเองดูจิตวิญญาณมาก หล่อมาก หน้าผากของเขา มีผมยุ่งเล็กน้อย ประกายแดด แต่เขาถึงออก และแปรงออก ฝางจ้องผมแปลกและมีความรู้สึกดี เขาปลอบ บิตขออภัย คน เธอไม่เคยเห็นผมดังกล่าว น.คนนุ่ม ผมเป็นนี้คุณ"คุณนี่ทำอย่างไร ”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สองสาวใช้ทันทีคว้าแขนของเธอเธอกลัวที่จะร้องไห้ ". ให้ฉันไปฉันจะกลับบ้าน, ฉันจะกลับบ้าน"
มหาปุโรหิตเดินในด้านหน้าของเธอว่า "เจ้าหญิงของฉัน, โชคชะตาของคุณและพระเจ้า กับในมาเริ่มต้นถนนของคุณไปสวรรค์รุ่งโรจน์. "
Fangfei ยังดิ้นรนครึ่งครึ่งลากได้ถูกนำเข้าไปในพระวิหารขนาดใหญ่ Shihmen" บูม "ปิดโลกของเธอจะถูกทิ้งไว้ภายใน แถวบนแถวของรูปปั้นฝังศพ
หลังจากแปดปี
แสงแดดต้นไม้ Mimizaza ลงผ่านโตรกหญ้าสีเขียวเป็นกำมะหยี่นุ่ม, แถวของวิลโลว์ตามการแกว่งคำคูเมืองปลอบโยนนี้ผืนดินอันศักดิ์สิทธิ์และโดดเดี่ยวซาบซึ้ง
"สาด" เช่นถ้าคนที่ลดลงมาจากฟากฟ้าลงบนหญ้านุ่ม "อุ๊ย" เสียงเป็นเรื่องเกี่ยวกับการได้รับและยืนอยู่บนหัวของเขาภายใต้ประทุนมีเครือข่าย - การเรียงลำดับของเครือข่ายขนาดเล็กเพียงแค่ทำให้คลุมศีรษะ มีชีวิตอยู่ตกอยู่ในกับดักเช่นหมูป่า
เขาพยายามเพียงเพื่อจะพบว่าเครือข่ายที่มีขนาดเล็กมากไม่ล่าสัตว์และดีมากนอกจากนี้ยังมีพนังผีเสื้อปีกของมันหึ่งพวกเขามีจำนวนของฝุ่นละอองขนาดเล็กลงบนใบหน้าของเขา
"อา ...... เจี๊ยบ" เขาจามจมูกคันน้ำตาเกือบจะลดลงปิดที่น่าอึดอัดใจมาก ดวงตาของเขาหันไปสมองบนประตูคู่ของตาที่สวยงามขยายด้วยหญ้าและดอกไม้ป่ากลิ่นหอมของร่างกาย
เขาก็ต้องสะดุ้งย้อนกลับไปมองที่อยากรู้อยากเห็น Sha ฉานสาวผิวขาวผมสีดำแขวนอยู่ที่เอวเหมือนน้ำตกเล็ก ๆ น้อย ๆ เป็นประกายเงางาม
สาวพูดก่อนแล้วอยากรู้อยากเห็น: "ทำไมคุณร้องไห้" "คุณ
บอกว่าผมก็ร้องไห้" เขาปก YER ในถุงสุทธิบนศีรษะของเขาเกี่ยวกับผีเสื้อจะบินออกเขาโกรธ "ใครที่คุณพูด ?? ร้องไห้? ""
ดีสิ่งที่คุณไม่. คุณเห็นน้ำตายังคง ...... "
คลั่งเยาวชนแน่ใจว่าพอมีน้ำตาสัมผัสใบหน้าของเขาซึ่งเป็นเพียงการยั่วยุละอองเกสรดอกไม้ผีเสื้อเข้าไปในดวงตาที่เกิดจากการแพ้ แต่ พวกเขาได้ใน "ร้องไห้." ความละเอียดของเขาคือไม่ชัดเจน แต่ที่จะพูดตะกุกตะกัก: "ทำไมคุณจับผม?"
"ฉันขอโทษฉันไม่ได้คาดหวังที่จะจับผีเสื้อ ...... ...... " ปลาใหญ่ในสุทธิสาว ๆ ได้อย่างรวดเร็วปล่อยผีเสื้อกระพือถุงสตริงกำ ปากแอบหัวเราะ ในถุงสุทธิทำจากผ้าไหมสีเธอได้รับการฉีกขาดของเด็กและเยาวชนครึ่งหนึ่งล้มลงกับพื้นมือของเธอเท่านั้นความยาวของเสาไม้ไผ่สีเขียว
เด็กที่ลดลงมาจากฟากฟ้าสวมเสื้อคลุมสีทองเอวดาบทองแขวนเครือข่ายสมบัติมุก, Ambilight หลายปีที่ผ่านมีไม่เคยเห็นบุคคลภายนอกเธออยากรู้อยากถามว่า: "วิธีการที่คุณมา?"
เด็กและเยาวชนคนหนึ่งเป็นตาข่าย snappily :. "ฉันสวรรค์"
"ไม่คุณอาจจะหันกลับมาจากคูน้ำมา . ""
คุณจะรู้? ""
เพราะฉันได้สังเกตเห็นหลายต่อหลายครั้งที่ตำแหน่ง ".
เด็กและเยาวชนหัวเราะ:" คุณสามารถเปิดต้องการที่จะออกจากที่นี่ "?
สาวก็พยักหน้า เธอประตูสมอง, ดวงตา, ใบหน้า Pangying เรียกใช้ก็สามารถที่จะเห็นเส้นเลือดสีฟ้าเพราะเห็นว่าร่างกาย Shayi สีขาวสว่างมีสติถ้าคนทั้งหมดมีความโปร่งใส เธอไม่สามารถพูดได้ว่าสวยงาม แต่แปลกดังนั้นเด็กและเยาวชนเห็นจะอยู่สักครู่ก่อนที่จะถามเสียงดัง: "คุณเป็นใคร"
"ฝาง".. เฟชื่อของฉันคือฝาง Fei คุณเป็นใคร
"ผมเป็น Ante โกหก Rouran สหรัฐอเมริกา เจ้าชาย. ""
ประเทศ Rouran? ประเทศอยู่ทางเหนือของการแต่งงาน? ""
วิธีการทำคุณรู้หรือไม่? ''
เขียนหนังสือเล่มนี้. ""
ฮาคุณยังคงอ่าน? หนังสือสิ่งที่เห็น? ใช่ฉันแม่ของเขาเป็นนอร์ทสมเด็จ Pro น้องสาว. "
ทางตอนเหนือของใต้ฝ่าละอองธุลีพระบาท? ตาฝางเฟประกายไปใบหน้าน่ากลัวมือไม่สามารถช่วย แต่แตะหน้าผากของหน่วยความจำว่า "Fu Huang" เป็นสมบูรณ์ติดอยู่ในช่วงเวลาของการไม่ดีตีของหลักสูตรมีความอบอุ่นเป็นครั้งคราวให้แอปเปิ้ลกอด ความอ่อนโยนของพวกเขา
Ante โกหกเสื้อผ้าเต็มรูปแบบทำให้พวกเขาดูจิตวิญญาณมากหล่อมาก หน้าผากของเขากับผมยุ่งเล็กน้อยขดระยิบระยับในดวงอาทิตย์ แต่เขาปัดมือขึ้น Fangfei จ้องมองผมแปลก ๆ ของเขาผมรู้สึกดีมากที่ได้เห็นเขาย้ายมันเสียใจเล็กน้อยที่เธอไม่เคยเห็นชายคนดังกล่าวผม ไม่คนของประเทศ Rouran ผมเป็นเช่นนี้หรือไม่
"สิ่งใดที่คุณแอบไปที่นี่?"